Sabit Rrustemi: Në fytyrën e një gjethi (1)

Sabit RRUSTEMI

NË FYTYRËN E NJË GJETHI

Shtëpia Botuese
BEQIR MUSLIU
Biblioteka “ORFEIANA”

Redaktor
Nexhar REXHA

Recensentë
Prend BUZHALA
Xhevat LATIFI

Piktura në ballinë
E Gjelosh GJOKAJT

Kopertinën e realizoi

Sabit RRUSTEMI

NË FYTYRËN E NJË GJETHI
Shtëpia Botuese
BEQIR MUSLIU
2012

Me rastin e 35 vjetorit të krijimtarisë sime letrare që koincidoi me 100 Vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë

( ditar poetik mes dy nëntorësh )

NJË DOLLI E FLAMURT

Po të ishte në këtë jetë Ramadani i Fazës
sot do të shkoja në Llashticë
për ta ngritur një dolli të flamurt
për Njëzetetetë Nëntor
aty në fund të katundit
tek ai plep i vjetër me kokën në qiell
ku në të gjashtëdhjetetetën
Ai Vetë
e ngriti për diell

S'do ta pyesja çka i tha ky Dinës
fqinjit të tij
a Dina këtij
as për fjalën që s'e mbajti ai derëzi
as për ato tri ditë roje
me pushkën e gjatë nën pallto
se mos po ia prek kush
atë shenjë të shenjtë të gjakut

As për atë rrugë
herë në këmbë e herë mbi kalë
deri në Gjakovë, te Çarshia e Vjetër
ku e mori atë copë zemër

Jo
as për të tetëdhjetenjëshin s'do t'i thosha gjë
kur një pushtetari ia mori dorën e i tha
bëma për hair Kosovën Republikë

Dhe atë kuti duhani kur ia zgjati gjykatësit
dhe i mbajti plus edhe tridhjetë ditë
aty skaj qendrës së Gjilanit në flladinë
se ajo Kosova Republikë e gravuar
shkëlqeu në tavolinën e tij…
Nuk do ta trazoja
as me ato një mal të bëmat
nëpër dasma morte e mbledhime
ku gjuha e tij
nxirrte sall kushtrime

Po
vetëm do ta përgëzoja
për një fjali

Ah, ç'e madhe ish ajo fjali
kur varrosi djalin e tij
të vetmin djalë
që i shkrumbuar
iu kthye nga ai mërgim i zi
në fundin e një shekulli që iku
bashkë me atë robëri

Burra ma bëni hallall
e zoti ua pagoftë këtë ditë
e timen dhimbtë
me Kosovën Republikë
në Një Shqipëri

Po ai tashmë ka ndërruar shtëpi
është futur thellë
në dheun e të lashtës Dardani
(pak pas të Shenjtit Ibrahim)
prehet në paqe e në amshim

E unë
unë po kënaqem sot
vetëm me bëmat e tij
që u bënë më shumë se histori

(28 Nëntor, 2011)

SHERRI I ASAJ ËNDRRE
(Poetit dhe mikut tim, Tahir Deskut)

Nuk është më në qendër a te Grandi
besa as te Qafa aty te këndi
kot e kërkoni te Koha kah Bagremi
e ka braktisur dhe atë lagje poeti
thonë se ka ndrequr diku një shpi për veti
mos e pritni as sonte shkoi në gjeti
nuk besoj ta ketë harruar adresën
symbyllas e di ku e ka të hapur derën

Sekush e kish parë duke puthur qytetin
një pano me ëndrra që nuk tresin
pak pa u nisur udhës përtej Drini
e kish fshehur flokësh një gocë Dukagjini
prej burrave të çartur Çiçavicës
mos të hyjë në atë këngë të Drenicës
i ri për plumb i vonë për mbret
sherri i asaj ëndrre u bë poet

Sa vargje nxori sa gota shtjerri
kohën kohë qysh deshi e bjerri
kur ju tek të pështyjë e pështyu
ku ia deshi pika e qejfit ai hyni
ashtu si ishte krejt pa kërrname
vdekjen sa herë e veshi në pizhame
pesë pare nuk i dha për grada
as kur mali u mbush martina

Gjeti prejardhjen e dashurisë
kur rrënoi muret e vetmisë
muzë iu bënë engjëjt e lirisë
në çdo cep të Dardanisë
vargu i mbiu iu bë vepër
për të gëzuar një kohë tjetër
duke kaluar një mal mynxyra
për t'i qeshur përherë fytyra

Tahir Desku po të më dëgjojë
s’ka për të zënë kurrë në thua
as gjeth të vdekjes s’ka për të kërkuar
sall me lule ka për t’u mbuluar
se ashtu vetë ka dëshiruar
një jetë të tërë ai ka kënduar
për atë ëndërr që ka ëndërruar
ta shuajë etjen tek ai krua

(13 dhjetor, 2011)

NATA VJEN

Nata vjen
me dhimbjet që solli dita
plagëve që s'i fshehu bora

Zjarrmia përflaku shtëpinë
e jashtë
acari ngrin gjuhën
atë gur mulliri

Çakalli shurdhon ofshamat
vajin e heshtur të nënave

E dashur
fshimi djersët e ftohta të ballit
britmat që pëlcasin
damarëve të zemrës

Në këtë shtëpi
as qeni s'e njeh ma të zonë

shihe si lehë në re

Me bishtin mbi shpinë
lamë e bëri Dardaninë

(14 janar, 2012)

RAPORT I DATËS 17 KALLNOR 1982

Vetëm një OH!
iu përvodh buzëve
kur plumbat e shqyen brinjëve

Me duar kapi dhimbjet
kafshoi gjëmat

Buzëve
si copëza dheu
i rrëshqitën fjalët
amanet

"Shqiptar në qoftë
mos u zbuloftë"

Një korb UDB-je
tek rrihte flatrat nëpër të ftohtë
ra ngordhur

Ajo lutje atdhedashurie
si plumb e shitoi

(17 janar, 2012)

PO TË MOS ISHIM NE

O Zot i Madh
që mund të jesh në thellësitë
e pashkelura të Çepurit tim
në shtresat e paprekura
dhe të këtij shpirti që lutet

Kursena nga ata
që s'duan
s’dinë
e s'dëgjojnë

Kursena Ti
që thonë se je kudo
dhe na falë neve
kur as gjakun tonë s'e kursejmë

Zot i Madh
që ndjehesh e s’shihesh
edhe po të na falësh
sërish do të gabojmë
për falje të re sërish do lutemi

(15 janar, 2012)

ME DASHURI BEKONA

Nuk ka fjalë
varg a vargmal
që përmbledh
tënden madhështi

Udhërrëfyes i të shenjtës Dardani
zotërove një mal zjarresh
përmes gjuhës urti
na ushqeve me shpresë
na mbrume me dashuri
dhe me nga një bekim
që e thure ashtu si dite
vetëm ti

Për vrimë gjilpëre
na nxore
nga shekulli robëri

Botës që na kish harruar
i the me aq thjeshtësi
e qetësi
zmbrapsi këto re
që kanë mbuluar
timen shtëpi
të të shohim në sy
se mall kemi për ty

Në gisht i solle
si deshe ti

Në këtë shtëpi
hyri më në fund
shekulli liri
përmes vizionit tënd
Zemrës së shenjtë
të së lashtës Dardani

Ti je kudo
aty ku jemi ne
lutesh dhe tash
për një uratë të re
paqja të mbretërojë mbi dhe
me ne e në ne

Ashtu si deshe ti
ashtu si duam ne

O Shën Dardani i Ri
përndrite këtë Iliri
me një mal diejsh
nga jotja thellësi
qiejve pakufi

Me Kosovën e Re
gëzona
kudo që jemi
mëkatesh na fal
me dashuri
bekona

(20 janar, 2012, mbrëmje vonë)

ZJARRMI DIMRI

Me një fije shkrepëse
më ndeze
me një fjalë goje
përmes një majeplumbi

A jashtë më ke rrethuar
të tëra shtigjet m'i ke mbyllur
përmes një dimri me borë

Qysh të dal tash prej kësaj tymnaje
prej kësaj zjarrmie
që më dogji flakë

Veç të bëhem Oso Kukë
a Mic Sokol
të shkundem teshash
e të dal
ashtu si ai zot më ka falur

Të eci zbathur
prej këtu e në majë
e të të them
kështu s'bën

Brenda të më kallësh
e jashtë vend të mos më lësh

Unë edhe këtë e bëj...

(22 janar, 2012)

DERDHET JANARI

Derdhet janari
ky qiell i ëndrrave të mia
në lot prej bore
hapësirave me plagë
relieveve të gjeografisë sime

Derdhet e ngrihet
përzjarret e shkrihet
mbush liqenet e shafitur kujtesave

Për këta zogj
që rrahin flatrat në ajër
për këto mjellma
që shtrydhin e ndrydhin
petkat e zeza
me dhimbje janari

Ky qiell
ç'vezullon
përmes syve kristal

Si borë si shi
si liri
fushave të mia zemërmal

(25 janar, 2012)