Sabile Basha: Më tha Rozafa

MË THA ROZAFA

Nga Sabile Keçmezi-Basha

TË PYETA

Të pyeta nga po vije
Vij nga përtej deti
U gjegje me përdëllim

Në shpatullat e tua
tatuazh kishe shqiponjën
Sa një dragua
U step katallani

Të pyeta për gjymtyrët e lodhura
Nga nëntoka vijë,
Si në flakë u përgjigje
O zot
Ke ngjyrë prej dheu
Pëshpërita

Konstandini jam
Ngarkuar mbi samar kam
Besën e dhënë
Që e shëtis
Trotuareve të historisë

Qava...

PO GUXOVE...

Po guxove
Vizato atdheun
E pastaj
Më thuaj
Si duket LIRIA
E veshur me të kuqe
Sokakëve të harresës

Po guxove
Vizato diellin
Bjeri vi (jo)kufirit të atdheut

Po guxove
Fol
Po guxove
Hesht
= (baras) do të jesh
Në stinën e ardhur

+ që  (s)do të jesh
Mysafir i (pa) ftuar
Në natën e Madhe

MË THA ROZAFA

Në një ditë të shkuar
Pa droje
I ryzuam ëndrrat

Brinjët në helmeta
I shndërruam
Për fitore të reja

E ti
Ec e beso
Se çdo gjë që lëvizë
Në drejtimin e Sahat Kullës
Ecë vertikalisht
Në kohën beronjë

Ndodhte edhe kjo
Kraharori në gërmadhë shndërrohej
Mungonte oksigjeni për frymëmarrje
Grupi i gjakut 0-pozitiv
Bënte grevë urie
Për kullën prej guri
Për ecejake të lodhura
Fati na përqeshte

Vetëm trimi ka dy fate
Në besim
Më tha Rozafa
...

MË THANË

Mbrëmë të kanë parë
Duke hapur qafa të reja
Në këmishën e atdheut
Unë qesha

Më thanë
Se të kanë parë
Duke kërkuar
Udhët e paudha
Dhiareve të pa rrahura
Për dhiatat e pa plotësuara
Dhe dënesje