Julia Gjika: Vargje kushtuar Poetit Ali Podrimja

VETEM PARA VETVEHTES
 
Po luan me lojën e vdekjes,
në një nga ditët e korrikut,
kur globi mezi po duron zjarrminë e shpirtit .
Ishe nisur drejt malit, në valle me vdekjen,
duke kërkuar majën,  të flisje me  erërat,
që krenari I dhanë ballit tënd,
qysh kur të përkundte në djep nëna.
I vetëm para vetvehtes,
po luan  lojën e vdekjes.
Dëgjon fjalë të reja, që nuk ua di kuptimin.
Në vendlindje,
ora e murrit në odën e burrave ka ndalur akrepat.
Tash sa ditë mes miqsh është nderë tmeri i ndarjes.
Ti je nisur, e more vdekjen në krah,
pa ta bërë syri tër  o Ali Podrimja!
Ti u nise,
për t’u bashkuar me ata që të kanë munguar gjatë.
Ju ike tinëz  atyre që kishe përreth,
Duke lënë pas kujtimin e paharuar
Të  Poetit, që s’vdes.
 
Julia Gjika
Korrik, 21, 2012