4 Poezi nga Timo Mërkuri

Timo Mërkuri

Kur vjen prilli

Sa herë që vjen prilli, o, po sa herë që vjen prilli

Në lagjen time,

                         pranvera struket e trëmbur  në rrugica.

Zogjtë heshtin,. Ne ndalim hapin.

                                                      Trëndafilat ulin kokën.

Dhe një nënë nis e vajton me ligje të birin e vetëm.

Pëllumbave

…mos u ktheni në qytetin tim këtë pranverë

se do ju ngurtësojmë mbi përkujtimore.

Pranvera e plagosur

E qëlluan me një plumb

                                         e po zvaritet nëpër luginë

duke pikuar lulkëkuqe nga plaga e ngrohtë.

O,po e qëlluan, more,

                                    mu në prag të prillit

e luleshqerat kanë ulur kokën,

                                               në pritje,

                                                             si vajtore.

Oi…oi.

Ëngjëjt* e qytetit tim.

Ëngjëjt janë vrarë

                                 dhe Zoti,

 s’ka me kë na i dërgon ëndërat e bardha.

*-Fëmijëve të vrarë në ’97 në qytetin tim