Bedri Tahiri: Ribashkimi komb?tar

Fundshekulli i cop?timit t? shqiptar?ve

ose

Ribashkimi komb?tar

Nga Bedri TAHIRI

Gjithmon? e jet?s, çfar?do lloj ndarjeje shkakton dhimbje. Ato p?rjetohen n? m?nyra t? ndryshme. Ka ndarje t? detyrueshme, por ka edhe  ndarje miradashtas, me qejf e me p?lqim. Ndarje t? p?rkohshme e ndarje t? p?rjetshme. Ndarje nga v?llai, ndarje nga motra, ndarje nga prind?rit, ndarje nga miqt?, ndarje nga shok?t, ndarje nga gruaja, ndarje nga vendlindja, ndarje nga jeta...

Dhe, zakonisht, n? t? tilla raste, nuk mendohet ribashkimi. Jo, ore jo, qofshit me jet? t? jet?ve, meq? ai nuk ?sht? i nevojsh?m e as i mundsh?m. P?rkundrazi, ato ndarje shkojn? vazhdimisht duke u thelluar e duke u deg?zuar.

Cop?timi ia kalon ndarjes. Madje, ai ?sht? diçka krejt tjet?r. Vet? nocioni cop?tim reflekton nj? gj? t? till?. Ai b?het p?rdhunsh?m, me forc?. Nuk thuhet kot: u b? cop? e grim?. Buka q? cop?tohet nuk ngjitet m?. U b? cop? e thermi.  U b?fsh cop?- cop?. T? shqeut ujku n? nj?qind copa. Shembuj k?sisoji ka sa t? duash. Sidoqoft?, kjo ?sht? m? e leht?, ngase kemi t? b?jm? me gj?sende l?ndore.

Po cop?timi shpirt?ror e komb?tar?!

Ah, t? keqen v?llai, k?tu q?ndron puna krejt ndryshe. Bota njer?zore ?sht? m? delikate sa edhe vet? natyra. Edhe veprimet brenda saj jan? m? t? nd?rlikuara, m? serioze, m? t? komplikuara. Njeriu, q?nia m? e p?rsosur e globit, posedon nj? bot? specifike emotive. Zb?rthimi i gjith? misterit t? njeriut ?sht? thuajse i pamundur. Mendja e tij e st?rholluar imagjinative ka arritur t? dep?rtoj? n? t?  gjitha shtresimet hemisferike, ka arritur deri n? h?n? e m? larg, por ende nuk e ka shterruar hulumtimin e njohjes se vetvetes. Ka b?r? p?rparime n? dije, n? shkenc? e n? teknologji, por nuk ka mundur ta d?shifroj? plot?sisht intimitetin ndjenj?sor t? shpirt?sis? se vet. Gjith? universi q? na rrethon nuk b?n sa nj? zem?r e sa nj? shpirt njeriu. N? k?t? jam m?se i sigurt?. Njer?zorja dhe shpirt?rorja nuk peshohen dot n? kandar... Ashtu jan? edhe familjet, fiset, kombet, e popujt. E po, ato nuk jan? gj? tjet?r veçse bashk?si individ?sh. Rravgimet e tyre n?p?r zigzak?t e mug?tirave t? zymta historike, pa dyshim l?n? gjurm? t? pashlyera.

Dhe, t? kthehemi n? tem?.

Cop?timi shpirt?ror e komb?tar r?ndojn? m? shum? se vet? shk?mbinjt? e vargmaleve tona q? puqen me qiellin. Kemi d?gjuar e m?suar p?r cop?time fisesh, kombesh,  popujsh  e shtetesh. P?r k?t? historia mban sh?nime t? sakta dhe d?shmon me shembuj konkret. Ama, sidoqoft?, ai ?sht? i riparuesh?m. ?sht? nj? proces q? n? vijim?si evoluon dhe kuron plag?t, duke i l?pir? me gjuh?n e vet. R?ndom, pas nj? periudhave t? caktuara kohore,  her?- her? t? gjata e t? r?nda, her?- her? t? shkurtra e m? t? lehta, b?het ngjizja, koagulimi, mpiksja, sh?rimi dhe bashkimi. M? falni se gabova. Jo bashkimi, por ribashkimi. Bashkimi u shkon m? shum?  atyre pjes?ve q? asnj?her? nuk kan? qen? bashk?. Nd?rkaq, pjes?t q? kan? dal? nga nj? t?r?si, mund t? ribashkohen, ngase bashk? kan? qen? edhe m? par?.

Po shqiptar?t ç’duhet b?r? n? k?t?  fundshekull nopran e tekanjoz?!

Kjo dihet kat?rcep?risht: Duhet ribashkuar.!

Populli shqiptar, nd?r m? t?  vjetrit  n? gjith? rruzullin, p?rher? jetoi n? trojet e veta st?rgjyshore. Kurr? askujt nuk i ra n? qaf?, por kurr? nuk e lan? t? qet?  grabitçar?t orekss?mur?. Trojet  e tij, t? shtrira det me det e deri tej Adriatikut, u tkurr?n e u rrudhosen sa mund t? mbuloheshin me nj? gun? bariu. Sekush q? erdhi k?tejpari, veçan fqinj?t e pangopur, serb?t, grek?t, maqedon?t, shqeu nga nj? cop? t? shtatit t? drobitur nga betejat e luft?rat. Dhe, fare n? fund, kur t? tjer?t u paq?tuan brenda kufijve t? vet, edhe ky grusht i etnis? son? q?, me mund e sakrific?, mbijetoi zezonat, u cop?tua pam?shirsh?m. E cop?tuan fqinj?t lakmiçar? dhe e bekuan vendimmarr?sit evropian? e bot?ror?. Sot, shqipet e liris?, ashtu t? cop?tuara, gjallojn? n? Shqip?ri, n? Kosov?, n? Maqedoni, n? Mal t? Zi, n? Serbi, n? Greqi...

Dhe, tashm?, kur po mbushet nj? shekull i plot nga ky cop?tim prokrustian, ?sht? nj? rast i volitsh?m p?r nd?rgjegj?sim t? historis? njerk?. Pra, ata q? na cop?tuan, ata duhet edhe t? na ribashkojn?. Nj? rast, v?rtet historik. M?suesja e jet?s duhet t’i v? gisht kok?s dhe t? mbledh mendjen e t? korrigjoj? padrejt?sit? e djall?zisht q? p?r nj?qind vjet na r?nduan pam?shirsh?m mbi kurrizin e gjakosur.

Pra, fundi i 2012- s?, gjegj?sisht fillimi i 2013- s?, t? kuror?zohet me ribashkimin e t? gjitha Trojeve  Etnike Shqiptare.

-O burra, ta b?jm? Shqip?rin?! - do t? thoshin rilindasit tan? mendjendritur. As t? madhe, as t? vog?l, as artificiale. Ta b?jm? at? realen: Shqip?rin?  Natyrale! At? me kat?r vilajetet e dikurshme, pa e harruar Çam?rin? heroike. Tekefundit,  gjaku nuk b?het uj?. K?t? l? ta din? t? gjith?, ata q? na duan e ata q? na urrejn?, miqt? e armiqt?, dashamir?t e dashak?qinjt?...

Do ta b?jm? Shqip?rin?, jo p?r inat t? shqiptar?ve, siç thoshte dikur Faik Konica zem?rplasur, por p?r hir t? atyre (d?shmor?ve) q? me gjakun e tyre mb?ltuan L I R I N ?.

E ata nuk jan? t? pak?t. Vargoi i tyre zgjatet tej e tej n?p?r dekada e shekuj, q? nga heroi yn? komb?tar, Gjergj Kastrioti- Sk?nderbeu e deri tek komandanti legjendar, Adem Jashari.

Dhe, sot, edhe pse i kemi dy shtete: Republik?n e Shqip?ris? (28 n?ntor 1912) dhe Republik?n e Kosov?s (17 shkurt 2008), shum? pjes? kan? ngelur jasht? kufijve real?, andaj, shkurt e shqip, nj? veprim i till?, korrigjimi i padrejt?sive historike ndaj shqiptar?ve, shtrohet si domosdoshm?ri para diplomacis? evropiane dhe asaj bot?rore:

Sepse b?m?: Shum? luft?ra, shum? beteja, shum? sakrifica,  shum? dhembje...

Sepse pat?m: Nj? gjuh?, nj? komb, nj? kultur?, nj? flamur, nj? ideal...

Sepse ato i karakterizon: Em?ruesi i p?rbashk?t dhe synimi p?rfundimtar: RIBASHKIMI KOMB?TAR!

Dhe, m? 28 N?ntor 2012, shpresoj e besoj, n?se drejt?sia ?sht? drejt?si e demokracia demokraci, do t? duhej t? festonim me t? vetmin urim: G?zuar RIBASHKIMI KOMB?TAR!