| E enjte, 08.03.2012, 07:34 PM |
Stavri Nikolla Risto
O moj MËMË e shtrenjta MËMË !
Ç'
Që i ngjan zërit të mëmës
Kur më lindi më mbështolli
Nëpër gji
Me ninullën diellore
Shpirtit tim e mbolli dritën
Ngjizi dashuri qiellore!
Një aromë trëndafili që m’shëtit thell nëpër shpirt
Dhe dy sy oh ! – aq të ëmbël !
Që , më shohin plot mallngjim
Dhe më thonë – Eja biri im i dashur !
Eja shpirti im – o bir!!
Edhe un rrëxohem shtegut tek vrapoj
Që në gji të saj të futem !
Nënën time të qafoj !
Nëpër yje tek nxiton !
Oh moj këngë ti hyjnorja !
Me ritmin e zëmërs nënës
Që thell shpirtin ma ngarkon
Plot me dhimbje e me mall
Plasma shtegun! - derën thyej!
Dhe ma çfaq fytyr'n e ëmbël ti të mëmës
Tek më pret n’obor të shkollës
Tek më pret n’stacion të trenit
Tek më pret në postobllok - Që,
Veç me heshtje dhe sy qielli m’dhe qortim
Oh moj ti e shtrenjta NËNË !
Qortim ky oh! – sa i ëmbël !
Që më riti zemër – butë !
Dhe un rend ! – oh un rend në gjunjë i rr'xohem!
Mëm !
O moj Nënë sa shum malli
Për ty mua më ka marrë !
Dua të ti puth un duart !
Të të mblidhem mu në prehër
E ti kokën t’mledhatosh .... !
Oh moj Mëm ! - e shtrenjta MËMË !
Kullojn lotë nëpër zemër
Syt e mij kërkojnë ndër pyje
Edhe – ah !
Ja - tek - është!!
Mu atje në maj të malit !
Që Nëmërçkë e ka emrin
Mua duke m’buzëqeshur
Krahëhapur duke m’pritur
Me vështrimin aq të ëmbël
Me një nur prej Shën Mërie!
Pritmë MËMË !– O shpirti im!!