Rrustem Geci: Këngët e rrugës

Rrustem Geci

 

KËNGËT E RRUGËS

 

 

 

(  p   o   e   m   ë  )

 

 

 

Tek  po  pija kafenë  e  mëngjesit

 

një   zë   shumëzohej  nga  qyteti

 

lashë kafenë, dhe  dola  në  rrugë

 

në  Prishtinë   kudo  demonstrata!..

 

 

 

Ajo këngë  e  zëshme  e Kosovës

 

ai  zemërim gjigand i studentëve

 

popullit tonë i dha zemër, kurajë

 

që  të  bëhemi   më  shumë  duar!..

 

 

 

O sa më  gëzoi  ai  himn i rrugës

 

O  sa  më  gëzoi  mua   Prishtina

 

në tëra ato  duar  të  bëra  grusht

 

pashë një vox dei  për Kosovën!..

 

 

 

Kosova  ato  vite  digjej  si  qiri

 

dhe me vete barte mesazhin e ri

 

arti  i  çlirimit   nuk   njeh  kufij

 

në të gjitha kohët ka  emrin, liri!..

 

 

 

2

 

------------------------------------

 

 

 

Studentët,  loçkat   e   shpirtit

 

më  të  mirët  e kombit, më të

 

dashurit;  më  të  patremburit

 

thyen xhama, pasqyra, orendi

 

goditën figurën  e  pushtuesit

 

për  ta  nxjerrë   në   shesh  të

 

vërtetën, dhe  atë  ferr të bërë

 

Në demonstratat 1968 - 2000

 

mbi rininë  trime të  Kosovës

 

u sul e gjithë ushtria e  serbit

 

individ të  muzgut, karkalecë

 

polic me medaljone  krimesh

 

njerëz me urejtje  të  pëtejme

 

specialistë   të   ndëshkimeve

 

titistë  me  babë  dhe  me  bir

 

udb-istë të çajtoreve, berberë

 

miq të armiqve të sofistikuar

 

drejtorë bankash,sindikalistë

 

gjykatës me pozita  në  shtet

 

iu  sulën  rinisë  së  Kosovës

 

moshës  sonë  më   trimërore

 

 

 

3

 

-----------------------------------

 

 

 

Në ato vite të  kryengritjeve

 

Një  natë  në  Prishtinë ;  në

 

Tavnik e në Ferizaj; në Pejë

 

e  Prizren ; në Gjilan dhe në

 

Gjakovë; në Tetovë e Ulqin;

 

në Prizren  e  Skënderaj, në

 

Preshevë   e  Kumanovë; në

 

Mitrovicë dhe në Medvegje

 

edhe ëndërrat  kullonin gjak

 

Prej  se  njihen   të  mbjellat

 

dhe prej  se  njihen të korrat

 

Kosova  të   bukurën   e  ka

 

në puthje dhe  në  përqafim

 

flisnin gjyshet dhe gjyshërit

 

prindërit tanë të martirizuar

 

Qytetarë trima  të Prishtinës

 

Jehonte   zëri  i  militantëve

 

vullneti popullit nuk shkilet

 

vullneti i popullit  nuk jepet

 

vullneti popullit nuk shuhet

 

as me tanke, e as me burgje

 

 

 

 

 

4

 

------------------------------------

 

 

 

Nën atë shtetrrethim nga serbi

 

shqiptarët  ishin  të  kërcënuar

 

natën, ditën, në rrugë, në punë

 

sulmoheshin  shkollat   shqipe

 

sulmohej mielli  dhe buka, uji

 

dhe pemët, mësuesi  dhe  libri

 

emri dhe mbiemri,  prejardhja

 

sulmoheshin  veshjet,  dasmat

 

kostumi  dhe  veturat, punët e

 

ditës, ndenjat  e vona, njerëzit

 

e zakonshëm, mbjellat  dhe të

 

korrat,sulmohej arti dhe artisti

 

dhe  historia   e  popullit  tonë

 

Në ato vite të  gjenocidit serb

 

pakica  serbe  në   K o s o v ë

 

e  përkrahur    nga    Beogradi

 

sulmonte  çdo   gjë  shqiptare

 

rrënjët tona të  gjithmonshme

 

E  në   sofër    të   shqiptarëve

 

mungonin  fëmijët, shija  dhe

 

ngjyra, e  një  Kosove të  lirë!

 

 

 

5

 

------------------------------------

 

 

 

Në  Kosovën   e  atyre  viteve

 

Prishtina  ,  kryengritësi   ynë

 

u ngrit  lotët t´i kthejë në gurë

 

në grushte, në armë, në beteja

 

Zullumi  këputet  prej s´trashi

 

thot  një  fjalët  e  jona  e  urtë

 

Prishtina , trimja   e  Kosovës

 

pështynë ekranin e televizorit

 

natën  e  zezë  pis, dhe ngritet

 

shtypjen ta flak dhe  ta  mbys

 

Qytetarë   trima   të   Kosovës

 

thirrnisnin militantët në rrugë

 

ju  që lirinë  e  keni  në zemër

 

të  ngritemi  duhet   të   gjithë

 

se këtu jemi  më  afër  gjuhës

 

më afër dijes, më  afër gjakut

 

se këtu  jemi të gjithë në luftë

 

që  Kosovën ta  bëjmë  të lire

 

 

 

6

 

----------------------------------

 

 

 

Kosovë,  shumëzoj grushtat

 

Prishtina sonte  s´ ka gjumë

 

ajo  do që  të  jetë  e  zgjuar

 

deri   në   f u n d  të  këngës

 

deri   në    fund     të   luftës

 

Unë, më  i  vogli poet , më i

 

vockli, një banor i Kosovës

 

i mblodha këto  pika  gjaku

 

që  kjo poemë   të  mbijetoj

 

Njerëz, sonte  nuk jam poet

 

sonte  jam  i  njëjtë  s´ i   ju

 

dhe  kam   aq   gjak në  trup

 

sa   dorën   ta   bëjë   grusht

 

Prishtinë, e bukura Kosovës

 

këngën mos  e  le  që të ikë

 

mbaje  fort, dhe  shtrëngoje

 

është  këngë  e  gjakut tënd

 

dhe  këngë  e   rrugëve  tua!..

 

 

 

 

 

 

 

7

 

-----------------------------------

 

 

 

O ti që preke atë që s´preket

 

ti  që  vrave  atë  që  s´vritet

 

dhe  me  duart   prej  xhelati

 

shkele  në  barkun  e butë të

 

grave tona, vetëm  pse ishin

 

shqiptare,  dhe  mjalt-ëmbla

 

Prishtina të  rënët  i  këndon

 

ajo e  ruan   kujtimin  për ta

 

si  gjënë   më   të   shtrenjtë

 

Liri, unë e  ti  jemi  Kosovë

 

liri, unë  e  ti  jemi Shqipëri

 

liri  unë   e   ti   jemi  Iliridë

 

dhe   më   shumë    se   kaq;

 

këtu jemi   lindur, dhe  këtu

 

do  të  vdesim, ishte  fjala e

 

fundit  e   një   të   rëni   dje

 

lufta  ende  nuk ka mbaruar

 

jemi pesë degë të një rrënje!..

 

 

 

Rrustem Geci, Prishtinë, 1981