| E enjte, 19.01.2012, 08:24 PM |
Xhavit Gasa
RETË E ZEZA.
Ku janë,
Varret e atyre,
Që pa gjyq i vranë?
Pyeta,
Malet e larta,
Dhe fushat e gjëra.
Ato më thanë,
Pyet më mirë tek hëna.
E pyeta,
Dhe hënën,
As unë,
Nuk e di ku janë.
Më tha hëna,
Nuk i pashë as kur i vranë,
Ma zunë dritën, retë e zeza.
TROKËLLIMA E POETIT
E para trokëllime,
Që troket,
Në derën e zemrës.
Është fjala,
E artë dhe e ëmbël
e poetit.
Më thoni,
Pra o njerëz,
Kur ju lexoni,
Vargjet e poetit,
A s'ju duket,
Se në zemrën tuaj,
Depërtojnë rrezet e arta,
të diellit.
Vargu trokëllimë,
I poetit,
Akullnajat e ftohta i shkrin,
Lulet ndër lëndina,
I bën me shpejt të çelin.
Vargu trokëllime,
I poetit,
Ju jep krahët e shqipes,
Trimave në ballë të betejës,
I përjetëson ata i bën
të pavdekshëm,
Vargu i poetit,
Me e ndjeshmja,
Trokellime,
Si celes magjik,
I hap dyert e zemrave,
I perheshmi armik,
I atyre qe padrejtesisht,
i vrasin ndjenjat.
A ndalojnë
Dallgët e detit,
A ndalet fuqia e erës,
A mbarohet,
Hapsira pafund e qiellit,
Nuk ndalet asnjëherë,
trokëllima e poetit.....