Vangjush Ziko: Shtrati i muzës

Vangjush Ziko

SHTRATI I MUZËS

SHTRATI I MUZËS

Muza ime nuk ka shtrat.

S' e pëlqen as kashtën

as mëndafshnë.

Sa dremit pak,

në udhë prapë.

S' kërkon as han të vjetër,

hotel me pesë yje,

Por veç një qoshe letre

ku shpirt' i saj të shfryjë.

T' i kapërcejë pragjet,

Këngë të re të nisë

Dhe botën,që po plaket,

për nuse ta stolisë.

DALTA

Çak e çuk çekani,

Dalta gurin gdhend.

Guri as nuk qan.

Guri as nuk flet.

Dalta dhëmbëhekur

Gurin e përtyp.

Bie cifl' e vdekur,

Përdhe e pështyn.

Dalta s' ka mëshirë.

Guri gëlltit lotët.

Ëndrr' e tij e ngrirë

Pret t' i shfaqet botës.

Vargu im,kjo daltë

Kalitur në prush

Ma gdhend dit' e natë

Shpirtin tim për ju.

Cifla jete,ditët,

Cifla aq sfilitëse.

Veç vargjesh të ndritin

Ëndrra shkrepëtitëse.

THONË...

Thonë,

plaken malet

dhe roniten gurët.

Thonë,

plaken hallet

dhe nuk shuhen kurrë.

Thonë,

dashuria

vyshket dhe venitet.

Thonë,

xhelozia

porsi hithrat rritet.

Thonë,

në një kind

palos nata ditën.

Thonë,

drita lind

prej t' errësirës mitër.

Thonë,

pas rrëmetit

rilind bukuria.

Thonë,

vdes Poeti.

Nuk vdes Poezia.