Alma Begaj: Nga cikli me poezi “Farfurima e shpirtit”

Alma Begaj, ka lindur më 21.12.1968 në qytetin e Beratit, banuese në Durrës. Shkollën 8-vjeçare e ka kryer në qytetin e Lushnjes, të mesmen artistike për muzikë në degën fagot e ka kryer në Fier. Studimet e larta i ka kryer në Elbasan dega Edukatë Qytetare.

 

BOTIME:

Në  tetor 2011, del nga Shtëpia botuese “KUMI” cikli i parë me poezi me titull “Shikim që sfidon distancat”.

Në nëntor 2011, nga Shtëpia botuese “VLLAMASI”, del cikli i dytë me poezi “Farfurima e shpirtit”.

 

Shkëputur nga cikli me poezi “Farfurima e shpirtit”

 

DY NË NJË

 

Dy zemrat që dashurohen

janë,

si dy orë magnetike

që lëvizin në një drejtim,

me kahje të nxehta,

sepse është një impuls i vetëm

që vepron në të dyja.

Një forcë e vetme

i përshkon ato.

Ndjenja!

 

 

KLITHMË

 

Brenda një pakoje

heshtur rri e kaluara

dhe mban shpresat e së ardhmes.

 

Klithje të lehta dëgjoj

në rrugën e vështirë

ku në strehën time yjet rrinë në sfond.

 

Kthesat lëngojnë

në qerren e ngarkuar

e përpjeta mbetet për t'u jetuar.

 

Klith drita në buzëqeshje dhe lotë!

 

 

UNË ATJE DO TË PRES

 

Pika uji në dritare,

kur ti mendon se unë jam larg,

duke i lënë mendimet

të rrëshkasin qartë.

 

Të gjitha ujrat

në det do shkojnë:

kujtimet e mia dhe mendimet e tua

le të shkojnë në qiell

për të formuar retë.

 

E, unë, atje do të pres

të bëhemi bashkë

për gjithnjë.

 

 

ZEMRËS

 

Dashuria, si një valë

që shkatërrohet përmbi shkëmb,

me zemër të fortë

këput e thyen gjembat

që depërtojnë thellë shpirtit.

 

 

NJË TJETËR KOMPLOT

 

I njoh peripecitë e kohës

që, pamëshirshëm dhe pandalshëm

e asnjëherë, nuk vonohen të më vijnë.

 

Në breg të detit tim, vështrimin tres

e, një dremitje, ose një shenjë

më sjell përsëri në agim të dritës,

e, me shkëlqimin e aureolës së saj,

unë ende mund të krijoj

një tjetër model qëndisje qetësie…

 

 

ZEMRA E FJALËS

 

Zemra e fjalës

zvarritet drejt qendrës së mendjes

të përcjellë në çdo ind të lëkurës

jetën dhe gjakun…

 

Je ushqim për Rilindje

në krahët e një ëndrre

ku jetojmë të dy.

 

 

KRYQËZIMET E UNIVERSIT

 

..çdo gjë është një frymë,

është sy-prekje,

madje edhe lëkura jonë..

 

Jemi emra të spërkatur nga

pluhur yjesh dashurie

në gjithësinë e udhëkryqeve të universit.

 

..gjithësia është një dehje dashurie,

dritë për errësirën,

melodi që qëndron në zemër

dhe vjen për të pushuar në buzë..

Aty, në kryqëzimet e universit.

 

 

NDJEJ PAQE TANI

 

Paqe ndjej tani

sepse në zemër më jeton

gëzimi që më dhurove ti.

 

Je buzëqeshja ime e munguar

që gushtin ma ç’ekuilibroi.

 

Je, krahët e fluturimit,

drita që flatroi në sytë e mi.

 

 

RA MBRËMJA..

 

Në fijet e errësirës

po varen fenerë yjesh,

dhe dritat qeshin vetminë

e hijeve që ecin natës.

 

Mjegullnajat e kujtimeve

shpërbërë prej yjësisë,

përshkojnë realitetin e shfrenuar

në humnerat pa ngjyrë.

 

Skajet e natës

ndritur mbi maja qiparisash,

këndojnë nina-nana

në gugatjen e sqepit të vjeshtës.

 

 

FESTË PA FLAMUJ

 

Festë pa flamuj,

pabukësi e uritur

në sy pa shkëlqim,

varfëri

edhe në sofrat e pasanikëve,

kafe që t'mbet në fyt,

diell i ftohtë në perëndim

që errëson qoshet e shpirtit

e verbon foshnjat ende pa lindur,

kafshë rimishëruar sërish

në zanafillën e kafshës..

 

Në festën pa flamuj,

ndjehem copë copë,

e më shumë se aq,

mbushur me dhimbje,

dhimbje fizike e përtej saj..

 

Ka festë??

 

 

ALPINE

 

Në harkun e horizontit

në verilindje …

në shkëlqimin e vesës

së agimit …

ylber ngyrash nga rrezet

e diellit,

sillmë mua parfumin

e luleve,

nga vendi më i bukur i tokës:

Alpine!

 

 

MES HESHTJES PA FUND

 

Jam

zëri i fragmenteve

të vogla,

që sjell

poezia e shpirtit,

kur  mbledh

emocionet,

mes heshtjes

pafund..!

 

 

JO, TI NUK JE..!

 

Sytë e shpirtit

në mëshirën e buzëqeshjes time,

gabojnë në horizontin e dritës.

Boshllëk i humbur,

ku unë vrapoj e mallkuar

në rrjedhën e kësaj kohe.

Jo,

ti nuk je..!

 

 

TI

 

Ti,

shihmë,

e do të kuptosh

shpirtin tim-si deti,

merri  ndjenjat e mia-si vela,

tej e mbanë  bjeri detit tim,

e mbytu ëmbël!

 

 

TË DHUROJ

 

Shiko në sytë e mi,

e, hyr brenda shpirtit tim

e, shih si ta dhashë

ngrohtësinë e diellit,

qysh ta dhurova

pafundësinë e detit,

si të jeshilova

me t’gjelbrën e natyrës,

e, me të mrekullueshmen e botës;

Dashurinë time,

ëmbëlsisht ta fala!

 

Haj’ t’i  gëzojmë   ditët

e pranverës që po lind!

 

 

ORKIDE

 

Parfumi i kujtimeve të vjetra

mendimet më prek

në faqen e shpirtit.

Orkidja delikate

trupin zhvesh,

e, mbështillet

me rrezet e ëndrrave,

turpshëm bën dashuri.

 

 

FORMA E UJIT

 

Ndërsa ndjej

ajrin në butësinë e lëkurës

që dridhet

si nxehtësia e horizontit

në sytë e tu,

pyes veten nëse yjet

janë aq larg

apo vetëm shndrijnë

të veshur me argjend

kur duart e mia janë brenda teje

për t’i dhënë formë ujit..

 

Rrjedh jeta në errësirë

për të ndriçuar

shkëmbin e gërryer.

 

 

AUTOSTOP

 

Në Hënë

shkova me autostop.

Elefanti  ndali

në rrugën e Qumështit

të puthte Arushën e Madhe.

 

Unë,

mbeta në Hapsirë

në pritjen e taksisë

për kthim,

në Ishullin e Shpresës.

 

 

ERDHA PËR TË MOS IKUR

 

Erdha,

erdha për të mos u zhdukur..

drita s’majfton në galeri.

Nuk thoh asgjë,

askënd…

këtu ishim më duket

ndoshta s’e di

errësirë është

e, s’majfton drita në galeri.

 

Unë erdha,

erdha për të mos u zhdukur më

në jetën pa energji,

dhe ti,

mos u vendos para rrezikut

në netët me parfum “kurthi”

në errësirë..

 

Erdha për të mos ikur

Nëse e ikur s’kam qenë,

Mbi shpatullat e dritës

Ma sill një fije drit-Hënë.

 

 

Ç’FAJ KAM UNË?

 

?shtë ajo,

vetja jote

e vërtetë,

krejt e zakonshme

pa sqimë,

e egër,

tinzare,

njeringrënëse:

ç’faj kam unë

që shoh përtej teje?

 

 

KËMBANA MË ZGJOI

 

Ra këmbana e fundit.

Heshtje..

Mbeta

me pështymën në fyt

e gëlltita çastin

në ankth prita

e ti nuk erdhe.

 

 

MOS MË NDAL

 

Dashuri,

mos më dëno në fatin tim,

mos më ndal!

 

Më mbaj  hapur

në të gjitha  stinët

të fluturoj!

 

Bëj  të rri mbështjellë

në krahë të mëdha,

të ngrohtë!

 

Mos të fle më gjumë

gjatë dridhjeve të pulsit.

Infektomë

me  gjithë pasionet,

e, të fle, mbi jastëkun tënd epshor.

 

Kur të shtohet ritmi,

në dashuri dhe pasion

merr  çdo gjë timen 

dhe mos më lëndo!