Vangjush Ziko: Gjoli i magjisë

Vangjush Ziko

GJOLI I MAGJISË

NATA

Mjelma e zezë mbi liqen

Po lan pendët përmbi valë.

Lan pluhurin ,që lart në qiell,

Nga yjt' e art' iu shkund mbi krahë.

Udha e Qumështit  përmes liqenit

Rrjedh si përroi i Edenit.

MJEGULLA

Mbuloi mjegulla liqenin

Si një të vdekuri i hodh savanin.

Por un' e di.

Peshqit nuk flenë

Gjallon belushka  edhe korani.

Kallmishta dridhet lakuriqe

Si shtojzovall' e namatisur.

Një vark' e mbetur në ranishte

Me ëndrra peshqish nanuriset.

Një guask' e zbrazur prej moluskësh

Me jetë mbushet ajo prapë.

Ronitet mjegulla dhe zhduket.

Varg' i Poetit shkreptiu mbi valë.

LUNDRARI I POZISË

Poet,të dehu mëngjes' i gushtit.

Sytë e bronxët me mall t' i mbushi.

Një re e bardhë prej qiellit sipri

Ra dhe lundron tok me nositin.

Gjaku i kaltër gjoksit iu rrjedh

Res' e nositit mbi liqer.

Dhe Ti,Lundrar i Poezisë,

nisesh mes gjolit të magjisë.

E ngjyen penën në gjakn' e kaltër

Dhe shkruan vargjet e tu të qashtër.

Ritmin e vargut ta matin valët.

Plagët e gjoksit t' i ngrenë dallgët.

Veç kaltërsi të kullon vjershës

Tok me florinë zjarr të vjeshtës.

Vala a Lyra jote e Orfeut

Buzë liqenit në bronx të ktheu.