Cikël poetik nga Shahin Ibrahimi

Shahin Ibrahimi

 

 

Lypësi

 

Ai hyri i heshtur mes lokalit

Me trup krusur thellë nga mosha

E kishte sjellur mali i hallit

Të lypë prej tyre ca lëmosha.

 

Zotërinj ju lutem,ca monedha

Dhe dora zu të dridhej rëndë

Por burrat nxorën,dhëmbët e verdha

Dhe zunë të tallen me gjithë mënd.

 

Në atë lokal,s`kish ardhur kurrë

Dikush e mori për bufon

Atij s`ju duk më vetja burrë

Por një cop mish që kutërbon.

 

Të nesërmen më se pa askush

E kishin vrarë hallet si mal

E gjetën shtrirë në një gëmushë

Me trup të kërusur,të pa fjalë.

 

 

Lutje frymëzimit

 

Do i lutem Frymëzimit

Me shpirtë dhe me penë

Që të mirat e mendimit

Ti shkruaj,mos të flenë.

 

Do i kërkoj qetësinë

Për çdo shkrim të më gjykojë

Të më dhurojë drejtësinë

Dhimbjen tju a lehtësoj.

 

Të më pranoj si partner

Se ai ka shumë përvojë

Jam si njerëzit e tjerë

Për të kam shumë nevojë.

 

Shpesh më vjen si rreze dielli

Zemrës time i bën dritë

Vegimet mi zbret nga qielli

Rrezatojnë ngjyra mbi sytë.

 

Të lutem o mik pranoje

Bashkë të kemi një mendim

Zemrën time ti frymëzoje

Të bëj dritë me shkrimin tim.

 

Të lutem më jep buzëqeshjen

Kur këtë vendim të marrësh

Të tjerëve tju heq ngërdheshjen

Forcë nga jotja të më falësh.

 

Bashkë të ndajmë mërzitjen

Kur brengën e tjetrit shkruaj

Zemra ime mban sfilitjen

Më ndihmo ta bëj mos vuaj.

 

Të lutem sakrifiko

Edhe ti për ëndrën time

Majë qiellit më dërgo.

Që të hedh këto vegime.

 

Mos vallë të kam lënduar

Që unë,të kërkoj ndihmë

Që një zemër të përvëluar

Mos ta lëmë në mëshirë.

 

 

Më dogji shpirtin

 

Tek të shoh o lypës i vogël

Buzëqeshja më ngrin buzëve

Për çdo lëmoshë,ti ul kokën

Për të ecën ditën rrugëve.

 

Venitet çdo gjë para teje

Kur,të shoh zbathur pa larë

Ata sy joshës afroi pranë meje

Të të ngroh se je duke u tharë.

 

Oh sa më dhimsesh kur të shikoj

Sa lot zemrash të shoqërojnë

Zjarr nga gjaku im do të afroj

Ngohtësi,të gjithë të afrojnë.

 

Bashkë me lëmoshën përtyp lotët

Je fëmi i çiltër,i bukur

O Zot pse si dhe fat si shokët

Që dhe ky të jetë i lumtur.

 

Jepi o Zot dhe,ju o njerëz pak Fat

Mbajeni pranë këtë fëmi në nevojë

Që në Zemrën e tij të lind Hakikat

Të shijoj jetën,i lumtur të rrojë.

 

 

Mos ja pengo diellin

 

Re!të lutem largohu të shoh diellin

Gjaknzehtësi!ftohu me ujin e burimit

Shoshë! sitise mendimin si miellin

ZOT! më jep kurajon më hiq nxitimin.

 

Dielli i pa fajshëm ngroh të gjithë

Dhe atë vogëlush që rri mbas perdeve

Fshehur, nikotinën e kanunit thithë

Ska ai ëndërra,ka mankthin e vdekjeve.

 

Gjakmarrje! më jep kurajo të Fal

Për jetë të qetë të brezave që vijnë

Psherëtimave të zemrave,tju them Ndal

Të ju jap të ngujuarëve pamvarësinë.

 

Ndër vite të thitha pluhurin o Kanun

Më dhurove vetëm rrudha dhe lotë

Më detyrove të laj sytë pa sapun

Po burgos veten,kur ka ligje mbi tokë.

 

Heshtja drithëruese sjellë errësirë

Kujtime me dhimje sjellin qirinjtë

Dhe Engjëjt e kanë zili urtësinë

Dua Liri,të qeshin bashkë të rinjtë.

 

Më ndihmoni që,Mos t`ja pengoj diellin

Shpirtit të urtë,dhimjet t`ja lehtësoj

Që Vogëlushi të shijojë pastër qiellin

Përkrahje,ngrohtësi nga shoqëria kërkoj.

 

 

Mbolle kurajo

 

Ëmbël era e përshëndet

Fjalën tënde si shenjtor

Zemra na u bë,sa një det

Rrezaton si meteor.

 

Fjala jote mbjell kurajo

Kur pak shpresë kërkove ti

Se jetimi nuk ka dajo

Por ka vetëm varfëri.

 

Diell mbjell mbi ortek bore

Si këmbana oshëtinë

Jeta mbushur me dekore

Brënda maskon boshësinë.

 

Nëpër vite vjen jehona

Erë djerse e pa tharë

Thellë hyre në zemrat tona

Me dy sytë ëndrimtarë.

 

Punës i dhe madhështinë

The kush ishe në të vërtetë

Ne na rrite krenarinë

Dinjitet na dhe në jetë.

 

 

Mos më thirr vëlla

 

Kur ka njerëz më thërret vëlla

Dhe sytë i mban për tokë

Mbas kësaj fjale,çfarë ka?

Pyete zemrën,çfarë thotë.

 

Unë motër s`të kam thënë

Lidhje gjaku dhe ndenjash skemi

Zemrën kurrë nuk ma ke lënë

Ndaj të pyes,çfarë vallë ne jemi?.

 

Ti më flet dhe unë hesht

Fjala jote më gërvisht

Shikimin tënd diku lart e tret

Dhe më fyen sinqerisht.

 

Jam një engjëll mbrënda teje

Jo magnet që të të thithë

S`dhashë lëmosh,mbas teje të rendja.

Të të tres në gjoks të gjithë

 

Jo, çdo dashuri ngroh ndjenjat

Zemra jote është me dryn

I urrej shpesh teoremat

Që në fraza zemrën ngrys.