Adelina Dokja: Dinakëri kontemporane

Adelina Dokja

DINAKËRI KONTEMPORANE

Është e vështirë  të gjesh bujari njerëzore

kur çdokush i është hedhur interesit

si qentë  e uritur që për kocka zihen,

shqyejnë turinjtë e njëri-tjetrit

dhe  më i forti del fitimtar.

Kjo botë është e  meskinit

që me dinakëri çon ujë në mullirin e tij,

s'don t'ia dijë se han mbi kurrizin e kërrusur

të të varfërve, njerëzve të mirë.

Kjo botë është e ndotur

ku shet motra vëllanë

nuk duan t'ia dinë që ne jemi rritur

me fqinjët kafshatën duke e ndarë,

ndërronim bukat me vaj kikiriku.

Kjo botë sot nuk të përfill

as përshëndetjen s’ta fal pa bujë,

pa interes e pa fjalë,

një përshëndetje e një gotë ujë

janë falas o njeri i gjallë!

Kjo botë primitive e shpirtit të shitur

me shumë fytyra të paraqitet

herë si dele, herë si ujk,

pas shpinës t’i ngulin thikat.

N’këtë botë të re me shpirt të vogël

përbuzin akoma fukaranë,

ku është ajo mrekulli e artë,

por falë Zotit me krenari,

mbeten engjëjt si pilastra të lartë.

Kjo bota e sotme është të zhdukesh

ke frikë të gjenerosh fëmijë,

sepse askush s’të fton e ndihmon,

i trembesh madje edhe hijes tënde

sepse në këtë botë më nuk jeton!