Shpëtim Kastrati: Homeri

Shpëtim Kastrati

HOMERI

sonet

Në renë e vjetër

Magjia e habitur,

E çmuar e trishtë që do të jet,

Dhe ishte…

Asi i tufës, grenzë - Helena! si fytyrë kafshe

Nëpër mjegullat e ngjyrosura – Odiseja! Kur

Nën lukun e tyre

Orkestronin një paqe të rrezikshme

Shakullimë, hyjnitë. Tani pluhur

Kohësh dhe plagësh që nuk përmbyllen, në cipën

Delikate të harmonisë së rrumbullt

Plot tmerre, dhe

Homer thirret:

Për shpirtin e tij avatar!