Halit Bogaj: Kalorësit e netëve të trishtueshme

KALORËSIT E NETËVE TË TRISHTUESHME

Nga Halit Bogaj

Ata ishin të pashpirtë dhe gjithçka që e bënin kundër nesh e lidhnin me njëfarë’’të drejte të tyre historike’’, duke harruar fare se ata vetë kishin ardhur në tokat dhe vendet tona stërgjyshore.E drejta e tyre historike duhej të kërkohej atje ku kishin qenë më pare e jo në vendin të cilin e okupuuan në mënyrën më barbare.Korbat e tillë të netëve të trishtueshme mundoheshin që botën ta bindnin vazhdimisht se kinse njëmend ishin’’pronarë’’ të këtyre tokave të lashta iliro-dardane, kur dihej se populli ynë ishte i shtrirë dhe i ngulitur me shekuj në  disa vise të Ballkanit.Ata u bënë vazhdimisht të padurueshëm dhe ne ishim të detyruar të mbroheshim prej tyre dhe racës problematike së cilës i takonin ata që nuk  dinin asnjëherë se çka ishte humanzmi.

Kalorësit e netëve të trishtueshme, ose kryqtarët e pa fe,  që luftojnë në emër të saj, u bënë gazi i botës në disa mënyra, duke u parë më në fund edhe nga mbarë bota se ishin të  tillë.Emri i tyre i ndyer nuk pushon as sot së akuzuari, se kinse mbarë bota qenka fajtore për humbjet e tyre katastrofale të cilat i përjetuan me veprimet e tyre shtazarake dhe antinjerëzore.Kur Viliam Voker e zbuloi masakrën e Reçakut, ata mundoheshin ta mohonin aktin e tyre barbar, si të pa vlerë dhe si gënjeshtër, por drejtësia ndërkombëtare dhe ajo amerikane nuk mund t’i shikonte symbyllazi veprimet e tyre kriminele.Na kujtohen të gjitha krrokamat e tyre kundër mbarë botës, por fat ynë deshti  që të vinte dita që ky popull  të çlirohej njëherë e përgjithmonë nga çizmja sllave dhe nga makineria e saj vrastare e cila bënte krime të përhershme ndaj popullit tonë të pambrojtur.

Bota filloi ta mësonte të vërtetën e hidhur  për një regjim i pashpirtë që na shkaktonte  vuajtje të shumta.Vërtet çdo kush prej nesh ishte i bindur se më mirë ishte të përjetonim vdekje totale se sa të jetonim në një  robëri të tillë aq të egër.Fati deshti që njëherë e përgjithmonë të dilnim nga kthetrat e tyre të cilat shkelnin çdo cep të atdheut tonë të  dashur dhe çdo qenje njerëzore e cila kishte përjetuar vuajtje të llojllojshme nga katilët shekullorë.Neve na vinte tejet vështirë qoftë edhe të mendonim se çka na kishte ndodhur nëpër etapa të ndryshme të historisë sonë kombëtare, ngase tmerre të ndryshme kishin përjetuar të gjithë shqiptarët me gjenerata të tëra.

Armiku ynë i pangopur  nuk kënaqej asnjëherë me të gjitha ato barbarizma.Ai e ndiente veten të lumtur me çdo tmerr  dhe gjakderdhje të reja të cilat i krijonte në trevat tona.Por siç shihej,  edhe i Madhi Zot e kishte parë  se ishte bërë mjaft.

Ngjarjet e pastajme, siç  theksuam edhe më lart, shënonin trende të reja pozitive për popullin tonë, ngase makineria diabolike armiqësore përjetoi fiasko të vërtetë nga bombardimet e NATO-s Vetëm atëherë armiku ynë shekullor ra në gjunj për t’u dorëzuar me faqe të zezë dhe për t’u bindur se paska të tjerë pak më azgana se ai.

Edhepse ndodhi kështu, ata asnjëherë nuk u mbushën mend dhe nuk  e shihnin gabimin e tyre të madh, se kungulli nuk  do të shkonte përherë mbi ujë dhe akoma nuk e kishin hetuar katandisjen në të  cilën kishin rënë, por e provonin edhe mëtej çmendinë e tyre shekullore se’’ kinse Kosova qenka tokë serbe’’.Vazhdonin të thirreshin në  disa monumente kulturo-historike për të cilat u loton shpirti, por të gjitha ato janë gënjeshtra ngase ata as që lodhen për monumente, aq më tepër kur dihet se qindra herë kishin granatuar dhe shkatërruar  objekte  të feve të  tjera!Pra ndodhën mrekullia të ndryshme shumëdimensionale që edhe populli ynë të çlirohej njëherë e përgjithmonë nga barbarët e tillë dhe të jetonte i lirë në vatrat e veta stërgjyshore.

Erdhën pra ditët tona të bardha në një liri të plotë në të cilën njëmend duket se edhe natyra po lulëzon dhe të  gjithë njerëzit janë të buzëqeshur përveç atyre që kanë pësuar tragjedi të mëdha në luftën e fundit kur u janë vrarë bijtë, bijat dhe anëtarët e tjerë familjarë.Të gjithë ata as që kanë mundur t’i gëzohen lirisë së fituar me sakrifica  të mëdha dhe ikjes së forcave të armatosura serbe nga trojet tona ngase zemrat i kanë të mbushura plot vrerë.Si mund të pajtohen fëmijët jetimë që kanë mbetur pa të afërmit e tyre më të  dashur? Si mund të pajtohet bija e vetme e Ymer Elshanit tonë të madh e cila ka humbur babain, nënën, gjyshen dhe katër vëllezërit e saj në tragjedinë e Paklekut të Drenicës kur forcat e egërsuara serbe i kanë vrarë mbi dyzet anëtarë të familjes Muçolli e ku bënte pjesë edhe Ymer Elshani me tërë familjen e tij të  vrarë në mënyrë të pamëshirshme.Si mund të jetë e qetë Nekibe Kelmendi për tragjedinë e vetë familjare, familja e Jasharajve, Deliajve,Haradinajve ,Latif Berishës , e Fehmi Aganit , e Agim Ramadanit, dhe e njëzet mijë viktimave të tjera kosovare që u vranë për Pavarësinë e këtij vendi të përgjakur.Dhe sot kur i kujtojmë të gjithë  ata ne na duket se ajo kohë kishte ndodhur dje, kur ishte i rrethuar Adem Jashari legjendar me tërë familjen e tij martire i  cili luftoi si një Ares antik  me bishat më të tërbuara që  kishin shkelur ndonjëherë në këtë tokë njerëzore , të cilat nuk  kursenin asnjë jetë shqiptare por i vrisnin në mënyrën më  mizore, ashtu siç ishin mësuar të vepronin përherë gjatë historisë.

Një popull i tillë i pashpirtë , siç ishte populli serb, që nuk brengoset për askend tjetër, natyrisht se ishte i destinuar të përfundonte ashtu siç e meritoi, duke u  ndëshkuar  me dënimin më të  merituar nga mbarë bota demokratike në krye me Bill Klintonin titanik  dhe Toni Blerin supermen.