| E shtune, 25.06.2011, 05:57 PM |
Agim Vuniqi
Poezi kushtuar Nekibe Kelmendit
E mundi dhimbjen....
Ashtu si shiu që pikon nga qielli
e retë mbushin me errësirë
zemrat janë të thyera,
ka vajë, qani me lotë
...ashtu si në fushë-betejë
iu bashkua burrit me dy fëmijë,
nuk do të jetë më zemër-thyer,
mbretëron heshtje mortore dhe qetësi,
ashtu si n'thellësitë e oqeanit
me pastërtinë e ujit,
nuk do të jetë më zemër-thyer
do të ndiejë kaltërsinë e qiellit
...e admiroja fuqinë e saj,
... e admiroja kurajon e saj,
...e admiroja vullnetin e saj...
bëjmë homazh për një nënë-grua-,
...të tilla ka Kosova...