Përparim Hysi: Malli i një të mërguari

Malli i një të mërguari

 

Nga Përparim Hysi

 

 

1.Mall për vëndin

 

Diell kam në ballë

Diell kam në sy

Ku e gjej,vallë?

Veç në   Shqipëri.

 

Diell kam në zëmër

Dhe në shpirt kam diell

Për atë vënd-ëndërr

Piqem dhe në hell.

 

Dhe vihem në kryq

Siç e vunë Krishtin

E thom trroç:shqip

Për të jap dhe shpirtin.

 

Sa vënd i bekuar!

Ah,ç'njerëz!Sa bujarë!

Jam si i droguar

Dhe s'e mbaj dot mall.

 

Malli veç për ty

O moj,Shqipëri?

Vallë  a  e di ti

Tretem si qiri.

 

 

2.Ky vënd*

 

Ky vënd ku po rrri,po  po rri veç përkohësisht

Sado që është mrekulli,mua më duket si i trisht?!!!

Se dua atë vëndi tim;me driza dhe me ferra

Dhe nisem fluturim...dhe shtritur jam tek dera

 

Tek dera e një pallati,atje në kat të dytë

Atje është fshati,ku janë"mrekullitë?!"

Në verë ka pluhur,në dimër ka baltë

Ku je,o Mbrostar-urë,o fshati im-mjaltë...

 

*USA

 

 

3.Po ku je,o fshat i dashur?

 

Po ku je o fshat i dashur?Po ku je,o moj shtëpi?

Buza ime është e plasur,plot mall e dashuri.

Po ku je,o lumë plot ujë?Po ku jini, o tri ura?    *

Se nga mëndja jam rrëmujë,veç për ty,o Mbrostar-Ura!   **

 

O ullinj gjelbëroshë,gjelbër dimër e behar

Dhe për ju malli s'u sos;ah,sa mall më ka marrë.

Malli mua më ka marrë dhe për rrugët që ka fshati

Po për ju,o bashkëfshatarë?U treta për ju,ingrati.

 

Dua të ngjitem mu në kodër dhe me gaz të thërres

Ta dëgjoj i madh e i vogël:veç tay dua që të vdes.

 

* tri ura paralele mbi lumin Seman,pranë fshatit tim

**Mbrostar-Ura-fshati ku banoj tri-katër km larg Fierit.

 

 

4.Jam mbushur nostalgji

 

E mbaj mënd dashin e tufës

Dhe qingjin pirës mënd e mbaj

Ndaj nuk shpëtoj dot prej"ufës"

Si një pasthirmë që po e vuaj.

 

I mbaj mënd mirë dhëntë në shtrungë

Dhe vedrat që mbusheshin me qumësht plot

Sikur në shpirt zë më rritet një"lungë"

Dhe"lunga" nuk  më del mëkot.

 

Në zinxhir  lidhur qe Xhuveli*

Lidhur  në zinxhir dhe bushtra e zezë,Dhespa.

Babanë e "shoh" tek përdredh qengjin tek hellli

Sa e freskët që më erdh këtu mbresa.

 

Ç'bën,moj mbresë, që më çon në stan

Në stan ku kam qenë kur qeshë i ri

Për stanin dhe tani bëhem kurban

Jam i mbresuar dhe mbushur nostalgji.

 

*qeni ynë i stanit

 

 

5.Në mes të ullinjëve

 

Kam shkuar me mend tek ullinjtë e mi

Faqen e  athët zë e vë tek degët

Ah,se ç'gaz që kam unë tani!

Kush vallë tani më fut mua tek pleqët?

 

Degët e ullinjëve tunden apo nuk tunden

Si një nina- nana që këndojmë në djep

Unë nga nostalgjia zë e shkundem

Dhe e ndjej veten atje:qeshqek!

 

Se ullinjtë e mi veç gojë nuk kanë

Që të më thonë:-Ç'u bëre?Ku vajte?

Nën degët e tyre...edhe lot më ranë

Mall,o mall,përse mua më çarte?!...

 

5-15 qershor 2011