| E diele, 12.06.2011, 07:53 PM |
Cikël me poezi nga libri "Në detin e dhimbjes lumturohem" ende i pa botuar.
Nga Jeton Muçollari
KOLLE METROPOLI
Drejt metropolit vanë djemtë tanë,
Për të ndërtuar një jetë të re,
E ç’ta donin më tepër vatanë,
Kur shkolla e mjek s’gjen atje.
Ç’ta donin fshatin pa drita e xhade,
Pa pyllin e bukur të përvëluar,
Për nuse s’gjen më vajzë të re,
Vetëm metropoli lavdëruar.
Vanë djemtë, po ikën dhe pleqtë,
Të zinjtë, mbetën fillikat, qyqarë,
Në pah u nxorri kollën e fshehtë,
Smogu i qytetit, mjedisi i tharë.
Gush 2007
KUFIRI
Kështjellë e mbyllur, me tela rrethuar,
Gjysëm shekulli Shqipëria ishte izoluar.
Kur zinxhirët u këputën e portat u çanë,
Të izoluarit rrëmbimthi, shkuan matanë.
Drejt perëndimit nga deti e toka shkonin,
Kohën e humbur donin të kalonin.
Në malet me borë e deti stuhi,
Shkon refugjati i etur për liri.
Kur hazdiset deti, kufoma përpin,
I ftohti i dimrit, në male i ngrin.
Edhe pas një dekade të demokracisë,
Vazhdon të vrasë kufiri i Shqipërisë.
Janar 2000
FJALE PER NAIMIN
Për poetin e Rilindjes,
Fjalë – artin Naim,
Thotë dembeli në kulm' të lodhjes
”Puna” e tij s'është ndriçim.
Fjala e tij nuk ngre peshë,
Por të tjerë me një barrë mendë,
Thotë ca fjalë kurrkushi,
Që nuk ngjitin n'asnjë vend.
Për poezinë e Naimit,
”Thonë nuk është artistike”,
Për shqiptarët e mërgimit,
A s'janë fjalë bombastike?!
Në muzeumin mesjetar,
Ikona ka vendin e saj,
Dhe poeti i Rilindjes,
S'mund të tundet kaq kollaj.
NATA
Rrezet e diellit ngjyrë floriri,
Treten tutje në horizont,
Shuhet ngadalë gjigandi qiri,
Perdja e zezë bije në sfond.
Pelerina e çjerrë e errësirës,
Me miliona vrima shpuar,
Na mbulon kundra dëshirës,
Yjet në të' bukur stampuar.
Do ta ndezë agimi i mëngjezit,
Gjigandin qiri përsëri,
Coha e zezë, nga këng' e këndezit,
Zhduket si me magji.
Përsëritet ky ritual ngaherë,
Pa e komanduar asnjeri,
Sa ditë e natë të kemi përherë,
Për ne do mbetet mrekulli.
TAKIMI
Takova një ditë,
Një shok,
Pas 30 vjetësh.
Unë në këmbë
Në trotuar,
Ndërsa ai
Hipur në benz tinzar.
Më salutoi me dorë
Dhe iku...
Sa e kisha ëndërruar
Atë çast.
Ta pinim kafenë
Bashkë.
Si dikur...
LINDJA E NJE FEMIJE
Çelja në llastar e sythit të ri,
Fruti i krijuar pas pllenimit të lules,
Bukuria e ylberit pas një rrebeshi me shi,
Eshtë për çiftin lindja e fëmijës.
Melodi e re këngës,
E shkruar në pentagram,
E qara e parë e fëmijës,
Me as një zë tjetër s'ngjan.
Zbulimi i një ylli në hapësirë,
Kozmanautin e mrekullon,
Mes vuajtjesh leona shtrirë,
Klithma e fëmijës e shëron.
Plantacioni i trëndafilave në verë,
Aroma e tyre kë nuk e grish,
Kënaqsia e fëmijës në krahë,
Për mamanë është njëqind fish.
TEK BURIMI
Ujë burimi ti ke pirë,
Ajrin e pyllit e ke thithur,
Vashë e bukur dhe mirë,
Si gorare më je rritur.
Shkoje rrugës si sorkadhe,
Bandilli të ndiqte pas,
Kokën lart e nazemadhe,
Zemra e djalit si nuk plas.
Hedhur mbi supe gërshetin,
Kokë lart shkoje në krua,
Bandilli
Të të thoshte ty të dua.
Puthja e parë atje ndodhi,
Tek burimi i kulluar,
Dashuria shtatin hodhi,
Një zog qe duke kënduar.
Digjej çifti nga dashuria,
Ndizej dasma gjithë gëzim,
Brum! Një qind bëhej dollia,
Vallëzohej deri në agim.
Pas shumë viteve të larguar,
Janë kthyer prap te burimi,
Ishin zjarr të dashuruar,
06 korrik 2007
Sa një mal të jetë dhimbja,
Dhe trishtimi sa një det,
Nuk qan burri siç bën gruaja,
Që ve kujën e bërtet.
Nëse shihni lot te buri,
Eshtë dhimbje me të vërtet,
Pesha është e rëndë si guri,
Sa as dheu nuk e tret.
22 nëntor 2007