Vaso Papaj: Thuam Kir e thuam hanë

Vaso Papaj

Thuam Kir e thuam hanë*

Po, Qershor qe atë  natë

Qante  Kiri  nëpër  shtrat

Natë që s’ kishte të mbaruar

Presja hanë qe shtrëmbëruar.

Thuam Kir, thuam çfarë pe?

E pse hesht, nuk qe atje?...

Thuam hanë, pse mbylle sytë?

Ajo natë, a ka të dytë?...

Nëpër  ditë  e  nëpër  netë

Nënat  gjumi nuk  i nget

Ky  qytet  tërë  kohës  qan

Djemtë ka lën’, në Kir, matanë

Fishkëllejnë radio-antenat

Zbardhet gjaku nëpër venat

Mirë që gjuhën nuk ua di

Lot’ në sy do m’ kishin ngri.

Thuam Kir e thuam hanë

Si  na ikën djemtë  tanë

Shtupë në gojë e sy fashuar

Jetë  të  jetëve përqafuar.

Po vjen ditë e këndojnë gjelat

Ra  murlani, shkundi telat

Vite  shumë, njëzeteshtatë

Djemtë tanë nuk kan’ më natë.

*Për Sokol Sokolin e Tomë Ndojën,

pushkatuar nga dora e diktaturës

në Qershor 1984 pas revoltës në

ferrin e Qafë Barit.

Të dua

Me një faqore në pëqi

Rroba te vjetra pa një stoli

Që kundërmojnë era vetmi

Të dua!

Sy mbyllur por mbushur shpresë

Sy që të gjejnë dhe të japin besë

Buzë që të thonë: je e imja pjesë

Të dua!

Në dhomë i mbyllur si në kafaz

Me veten time unë vetëm flas

Kushdo pas portës le të godas

Të dua!

E bosh në qoftë faqorja ime

Do mundja prapë të kem tundime

Më vjen si hënë, më jep gëzime

Të dua, po, të dua!