Agim Vuniqi: Jetëvaji

Agim Vuniqi

Jetëvaji

OH SA Më KISHTE MARRë MALLI ME QA

EDHE ATëHERë KUR QESHI MBYTEM Në VAJ

....ERDHE Në JETë DUKE QARë VET

....SHKOVE NGA JETA DUKE QARë  PëR TY

JETA EDHE FILLON EDHE MBARON ME ATë CEREMONI

VAJI ëSHTë GëZIM Në FILLIM

POR ëSHTë EDHE DHIMBJE Në MBARIM

QAJ SE E DESHA NJERIUN PLOTë NDER

E DESHA AQ SHUMë, DO T'A DUA PëRHERë

O BAC,

Më DUKESH Më I AFëRT KUR Të THëRRAS KëSHTU

NJë GJAK ISHIM Të DY

UNë KëTU TI Në AMSHIM ATJE

KODIN E JETëS E KISHIM KëSHTU

BAC!

DHEUN E KOSOVëS E KE TAPI

MBETA PA T'I PUTHë EDHE NJë HERë ATA DY SY

....EDHE LINDJEN E DIELLIT

....EDHE ëNDëRRRAT Që Më KëTHEJNë ATJE

SA HERë Që E KUJTOJ PUSIN 12 PASH

Të LëNë PA MBUROJë

 DO TE VIJ, PO....O

DO Të SHKELI AT TOKë Të BEKUAR

...EDHE PUSIN PA UJ

...NJë HAP Më TEJ

GREMINA DO T'Më PëRPINTE

E MBAJ MEND BAC KUR KLITHE

NDAL, PRIT, MOS LUEJ...

...UNë Të DëGJOVA ATëHERë

TASH JAM Në KUJTIME

DO Të JAM MIRëNJOHëS SA Të JEM GJALLë

Që MëSOVA NGA TI KëTO FJALë

(Këtë poezi ia kam kushtuar axhës tim të ndjerë Hasan Vuniqit (16.01.1936-28.10.2009), punëtorë shumëvjeçar i Shtypshkronjës "Rilindja", i cili më shpëtojë sa isha fëmijë pa rënë në pusin 12 pash pa ujë)