Petraq Pali: Unë dhe deti!

Petraq Pali

Unë dhe deti!

Rënduar në shpirt

Buzë detit kërkova

Qetësinë

Edhe këtë radhë!

Dallgët në të përjetshmen

udhë, buzë bregut

Me ecejake

Të shkumbëzuara

Qetonin!

E unë marruar

Nga malli

Për një moment

Harrova dhimbjen

Që kurbetit

mbaj ngarkuar!

Dhe me dallgët

nisa kuvendimin

në një mërmëritje

Të heshtur!

Përpiqem

e flas shtruar me të

Me detin!

për dhimbjet...

Dhe për zogjtë

që s'duken më

Buzë bregut!

Dhe për vitet

që s'kthehen

mbrapa.

E ashtu pezmatuar

qëndruam të dy!

Unë dhe deti!

Nënkuptuam

Gjithcka!

Dhe faj i vumë

të dy

Kurbetit...

Që na ndau!

Mua dhe detin!

PJP, Qeparo, Gusht 2004