Poezi nga Dibran Demaku

Dibran Demaku

 

POEZI

 

 

ME DHËMBJEN TIME TI IKE

 

Me dhëmbjen time ti ike

e në mua u ndez fanar i mallit

edhe guri ka pëlcitur tek kënd i zallit

 

Me dhëmbjen time ti ike

kujtimet u gurëzuan në gur

hijet e ikjes u bënë mur

 

Me dhëmbjen time ti ike

në bebzat e kallura rigon shi

për një ëndërr të djegur në gji

 

 

TË RASH PAS

 

Të rash pas, moj të rash pas

rrugës kur shkoje për gjimnaz

                           Popullore

 

 

Të rash pas moj shpirti im

as ngadal as me nxitim

 

Të rash pas po nuk të zura

se kalove larg nga ura

 

Të rash pas por s`të arrita

se në rrugë kishte shumë prita

 

Të rash pas në dritë të hënës

të ia ndez një xixë ëndrrës

 

Të rash pas në dritë të diellit

shkëlqim komete në mes të qiellit

 

 

SERENADË

 

Valë e kthjellët e liqenit

Përqafon brigjet me gëzim

Mollë në kopshtin e Edenit

Serenadë e shpirtit tim

 

Puhi e lehtë e mbrëmjes verore

Mbi syprinë krahët shtrinë

Kitara ndez zemrat në kraharore

Zgjon një ëndërr për dashurinë

 

 

TESTAMENTI

 

Ne nuk patëm kohë të bënim pasuri

se shekujt kishin uri

Çfarë ndërtonim ditën na rrënohej natën

në besë u premë e fat të keq patëm

Toka  e pinte pa mëshirë gjakun tonë

e këngët e zisë tek ne bënin jehone

Me nga një strajcë në qafë e shkonm jetën

me dhëmbë të prishur gërryenim vetëvetën

E fëmijëve si ushqim u zienim gur

e me gurët e zier ndërtonim mur

Ujqit e uritur shqyenin gjithçka me dhëmbë

e ne na dridhej toka nën këmbë

Disa ikën nga sytë-këmbët

veç nga mollët e tharta iu mpinë dhëmbët

Një testament të varfër tash e shkruajmë me zemër

nëpër kohërat-furtunë e ruajtëm në emër

 

 

KUSH

 

Kush i vodhi ëndrrat

Nën qiellin e mjegulluar

Të netëve tona

Të pa gjuma

 

Kush i këputi filizat

E stinës së re

Në bulim

 

O kush ngarend

Si kalë i hazdisur

Mbi ballin tonë

Të ngrysur

 

 

MINJTË

 

Në morfologjinë e gjuhës së nënës

të pezmatuara e të shqetësuara rimat

nën rrezet e zbehta tëhënës

minjtë dalin nga vrimat

 

Lëvrijnë si krimbat nën xhamin e lupës

e na e zgjojnë ndjenjën e krupës

kryefjala e kallëzuesi i shqipes

pëlcasin si kokrra e kripës