Demir Krasniqi: Dëshmorët e familjes Kurti nga Tugjeci i Malësisë së Gollakut

Rapsodi historike:

 

DËSHMORËT E FAMILJES KURTI

NGA TUGJECI I MALËSISË SË GOLLAKUT

 

Disa pleq që t’ gjallë nuk janë ,

Amanet ne , na e kanë lanë –

Disa emra me i kujtua ,

N’ histori krejt me i shënua ,

N’ çifteli me i këndua ,

Kurrë për jetë mos me i harrua !

Me i këndua  n’ tela t’ çiftelive  ,

Me i kujtua  fëmijët e fëmijëve ,

Me i kujtua brez pas brezit ,

Le e rritë n’ katund t’ Tugjecit ,

N’ atë mëhallë të Kurtoviqe ,

Që me fis ishin Krasniqe ,

Që janë vra me pushkë në dorë –

T’i nderojmë sikur dëshmorë !

Këta burra nga Malësia ,

Që na i vrau e preu Serbia ,

Kurrë s’ kanë ditë se çka është hilja –

Shumëve , varret s’ ua dinë familja !

N’ vitin nëntëqind e dymbëdhjetë ,

Erdh Serbia n’ këtë vend t’ shkretë ,

Na i mori trimat e vërtetë ,

Na i ka humbë e na i ka tretë ,

Nëpër luftëra na i ka çua ,

Na i ka vra e masakrua ,

Kush s’e di kah i kanë çua ,

Qysh se i morën nga oborret –

Kush për jetë s’ua pa as varret !...

Kështu punuan ujqit e armikut –

Morën djemtë prej kapixhikut ,

Na i çuan n’ Front të Selanikut !...

T’ gjithë me dhunë i kanë mobilizua ,

Në Greqi , n’ luftë i kanë çua ,

Kundër turqve me luftua !

Ndër të parët , n’ këtë luftë që ranë ,

Që nuk dihet ku na i vranë ,

Që nuk dihet ka kanë ra ,

Cila dorë ata i ka vra ,

A ke greku, a ke shkja ,

Kush me sy ma s’i  ka pa ,

Kurrë kush varret s’ ua ka pa !

Kur me dhunë shkijet na i kanë marrë ,

Mizorisht ju kanë hakmarrë ,

Veç pse djemtë ishin shqiptarë ,

Veç pse s’ deshën t’ shkojnë ushtarë ,

Veç pse s’ deshën n’ luftë me shkua ,

Kundër turqve me luftua ,

Për vend t’ huaj mos me luftua ,

N’ Selanik , n’ Front i kanë çua –

Me dorë t’ vet i kanë pushkatua !

Shumë shqiptarë, atje kanë mbetur ,

Mish e eshtra u janë tretur ,

Shumë nënave ju qorruan sytë ,

Der’  kanë vdekur , me lot tu i pritë !

Por ata s’ iu kthyen kurrë ,

Lotët e nënave janë bërë gurë !

Shumë shqiptarë e shumë e njeri ,

Atje i vranë veç me ba seri !

Ndër ta ishte Deli Zymberi ,

Veç një vëlla e la i mjeri !

Gjak shqiptari ishte mbushë fusha –

Atje u vra ai Demir Musa !

Më dymbëdhjetën , serbi kur hyri ,

Bash në Sfircë , ku u mbrojt kufiri ,

Aty u vra Bafti Brahimi !

Vranë Baftiun ,atë burrë të fisit ,

Nga një pritë në zgor të lisit !

Me Baftiun , duke mbrojt kufirin –

Na e kanë vra Hasan Brahimin !

Aty e vranë Maliq Mustafën –

Zoti i Madh – shkjaut ja theftë qafën !

Aty u vranë tre kushëri –

Pse luftuan për Shqipëri ?!

Pse luftuan me e mbrojt kufirin –

Aty e vranë Miftar Brahimin ?!

Ndërmjet Vraje e Bujanoci ,

Duke luftua bash te Ristoci ,

Te Ristoci u vra Miftari –

Ishte trim me gjak shqiptari !

Po ashtu n’ vitin  dymbëdhjetë ,

Vrasin , presin shqiptarë të shkretë ,

N’ gjitha fshatrat e Malësisë ,

Kah janë mbrojt kufijtë Shqipërisë !

Në Tugjec, n’ oborr t’ xhamisë –

Janë dalë shkijet e Serbisë ,

Komandant , n’ krye t’ komitës

Ishte Draga i Kostadincës ,

T’ vrasin  shqiptarë mezi po prisnin –

E vrau Draga – Brahim Pajazitin ! 

Këta çetnikë t’ udhëzuar prej Dragës ,

Dolën n’ kodër t’ Kremenatës ,

E vranë Sylë Aziz Krasniqin ,

Krejt me plumba e qëndisin !

Në vitin dyzet e pesë ,

Prapë na vranë ata t’ pa besë !

Prapë na i zgjodhën djemtë e fisit –

Bashkëluftëtarë t’ Mulla Idrizit ,

Që me gjak mbronin kufirin ,

N’ prag t’ shtëpisë vranë Fezë Brahimin !

Pse e kanë dashtë Mulla Idrizin –

Na e kanë vra Imer Azizin !

Imer Azizin – Imer Tugjecin ,

Krye për krye me Shyt Marecin !

Në livadh të dy i shtrinë ,

N’ atë katund ku i thonë Meshinë .

Hajdar Bajramin , atë trim me fletë ,

S’ kish plumb shkau që mund t’a  vret !

Kurth të madhe i mbaruan ,

Mbi Medvegje , te dajtë e çuan ,

Mbi Medvegje , ia bënë një presë ,

Daja i vet e vrau në besë !

Mbi Medvegjë – n’ përrua t’ Kapitit ,

E vrau dora e dajë – banditit !

Mulla Bajrami, çka kishte thënë :

“Ai që shkruhet partizan –

Ka me vdekë hiq pa imanë !”

Pse luftonte për vatan ,

Pse nuk shkruhej partizan ,

Pse e pat vëlla Mulla Bajramin ,

Pse e besonte shumë Kur’anin –

Vranë n’ Gjilan , Asllan Islamin !

Aty e vranë Rahim Sijarinën –

Pse s’ luftonin për Serbijen ?!

Pse s’u  shkruanin komunistë –

Pushkatohen si ballistë !

Në Gjilan, këta bijë t’ shqiptarit –

I vranë n’ Urë të Maskatarit !

Kasaphana e shqiptarëve –

Ishte bërë Ura e Maskatarëve !

 

*****

Demir KRASNIQI:”FAMILJA KURTI NGA TUGJECI”- Gjilan, më 2003.