Kostaq Duka: Trishtimi

Kostaq Duka

Trishtimi

 -Triptik-

Pa ftesë

Ai të vjen paprerë

Pa asnjë ftesë,

S’mungon veçanërisht kur miqtë të presin në besë.

Sytë mjegullon

Këmbëve u ve pranga

Trupit i jep rëndesë.

Dhe, mendime të zeza si nikotinë

Shpirtin e helmojnë,

Bota të duket skëterrë.

Si pa dashur me të

Bashkon klithmën ndjellëse të vdekjes.

Trishtimi....

Kur trishtimit

I pohoj ekzistencën

S’do të thotë se 
Fytyrë e tij unë jam

Dhe me të po shtyj jetën.....

Trishtimin 

S’e mbaj rob

Por as prej tij nuk  jam i robëruar

Lëviz në krahët e lirisë

Trishtimi

Është pjellë e plogështisë

Do ta vrasësh?

Lëviz në krahët e lirisë.

Kalëro

Po dite frerin e kalit të mbash në duar.

Nxito ku me biçikletë , ku me makinë.

Fluturo

Qiellit të paanë,

Në mund edhe në planete të tjerë.

Mos numëro vitet e tua

Por ditëlindjet e fëmijve,

Mbesave dhe nipërve......

Prill 2011