Poezi nga Ilir Muharremi

Ilir Muharremi

Jeta dhe kapitalizmi brutal

Ne të gjallët zvarritemi kah vdekja

Të vdekurit nuk na kujtojnë

Ata flenë individualisht në mendimin fizik

Jeta është para vdekjes, me këtë dëshmon shkallën më të ulët, vdekja është më lartë

Sikurse majmuni për njeriun

Jeta majmun vdekja njeri

E unë i distancuar dhe i dehur mendoj për të dyja

Në fakt jap vlerësime dhe mendime të pa baza në absoluten

Oh sa mirë ndjehem i dehur, arrijë për një çast t’i ikë vetës, të lirohem nga realiteti digjital, kapitalizmi

brutal i cili duhet të shfrytëzohet pa dhimbje sepse fitohet ashtu...

Natyra

Nuk mund ta sfidoj natyrën, ajo ka kodin e vetë

Unë zhytem pas kodit të saj, sepse ajo kërkon

Jetoj sepse duhet të jetoj, arsyeja e mbështjell si gruaja egjiptiane

Fjalët i hodhi me kënaqësi si spermën, zbulimi është kënaqësi, kuptimi jo i drejt, e drejta vështirë

identifikohet, sepse është e drejt, ku është realja, nuk ka reale, por ka digjitale, e vërteta digjitalizohet,

mashtrohet, artificializohet, prapë kthehet në fillim..

Diçka për vdekjen

Jeta është lum

Vdekja është akull

Në fundësinë e vet

Vdekja lule e zezë dhe Ombrellë mbi kokë

Vdekja matematikë e ftohtë