Zeqir Lushaj: Robi i zotit..., kur nuk kish zot!

Dervish Luzha me Sadik Selmanin, Gri, 1963

ROBI I ZOTIT…,KUR NUK KISH ZOT !

Tybe n’Zotin,istikfa! Ne,

Nuk jemi besimtarë-sot,

Adikatli,ish Ai,Dervish Luzha,

Robi i Zotit…,kur nuk kish Zot !

…!

E shoh…,e shoh kudo,

Atë fotografi,

Të Dervish Luzhës,

Dhe…,baj çudi !!

Në mure dhomash,

Në kabina makinash,

Në unaza nusesh,

E kopertina librash!

-A thue,keta besimtarë,

A e patën ditë,kush ish Ai ?

Ai,Jahu,me kazëm e lahutë,

Myshema-grisur,me t’tutë ?

…!

Mendoj me vete:

- Ky luzhjan i çuditshëm,

S’ka qenë kurrë President,

Kryeminister…, as deputet !

…!

Si arriti aq lart,Ai,

I braktisuri nga të gjithë,

(I sfilituri rrugave !),

“I huaj”, në vend të vet?!

…Besnikëria (paluhatje),

Në rrugën e idesë së Tij,

Besimtarin e pathyeshem,

E bani Profet,në çdo shtëpi !

…!

Eshtë…, i vetmi Njeri,

Në Globin Tokësor,

Që,u vetvarros përsëgjalli,

(Tek Vorret e Shalës,

Në anë të rrugës !),

Simboli i Lirisë,

Kur mungonte Liria,

Fuqia Hyjnore,kish emër:

-Dervishi i Luzhës !

Sot,për At’ Burrë,

Mijëra njerëz betohen,

Veçse,dijeni fort mirë,

Veprimet e jetës së Tij,

Kuuurrë…,kuuurrë,(krejt),

Nuk mund te lexohen !

…!

Servilizmi,shkatërron dynjanë,

Fenë dhe shpirtin,të gjitha anët !

Ata,që ju turrën t’i këpusin kokën,

Sot,shkojnë t’ja puthin kambët (!!)

Nuk e fshehi mendimin tim,

(Frymor,i gjalle,i lirë,ateist):

-Sado të nervozohet Profeti,

Hipokritëve ,s’ju ban dot bisht !

-Unë,s’kam ardhë te Turbja Jote,

I dashur dajë,-drejtë po të kallxoj !      *

Kam folë me Ty,jo pak ,përsëgjalli,

Përsëvdekuri,nuk kam ç’ka të shtoj.

…!

Tybe n’Zotin,istikfa! Ne,

Nuk jemi besimtarë-sot!

Adikatli,ish-Ai,Dervish Luzha,

Robi i Zotit…,kur nuk kish Zot !

                  ./.

*Autori i kesaj vjershe ,është nip në Nigegaj të Luzhës,dhe gjithmonë me Dervish Luzhën,ka komunikuar si ,nip e dajë !