Mazllum Saneja: Poezi dhe piktura nga poeti dhe piktori bashkëkohës polak, Jan Micha? Stuchly

( Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja:

       Mazllum Saneja )

 

PRAPË

 

Megjithatë mundesh

sepse ashtu duhet

të ndihmosh

edhe vetveten

madje edhe dikë tjetër

ta ndihmosh

sepse mundesh

sepse ashtu duhet

dhe prapë

prapë

 

 

VETMIA

 

Në rrafshin e këndvështrimit

hapësirë e thellë

imazhi

peizazhi

në kornizë i kufizuar

e sapo pikturuar

 

vetmia

 

theksi i vazhdimësisë

shkulur nga era

drure të përkulur

 

derisa unë

i vetmuar

kalli i vetëm

ndeshur me fatkeqësitë e jetës

 

ndoshta po afrohet stuhia

 

errësira po afrohet me qetësinë ogurzezë

 

edhe ca çaste ju lutem

një moment

 

dhe mbrohesh

si dru i vetmuar

para fuqisë shkatërruese  të furtunës

 

Sa e afërt

më është

jeta e çdonjërit

si jeta ime

 

në fëmijëri

gjyshja më rrëfente përralla

gjithnjë me një fund të gëzuar

për të ardhmën e bukur të mrekullueshme

 

fëmija me bisem dëgjonte

me frymëmarrje të vështirë

 

pas pikturimit të vetmisë

 

sot tashmë e di

 

se nuk ishte e lejueshme

të ia thoja të vërtetën

 

 

 

WROC?AW

 

- Qytetit të studimeve të mia –

 

E shikoj

gjëregjatë qytetin

 

askënd nuk e njoh

 

i humbur

 

retrospektiva

 

koha e rinisë

studimet

 

imagjinatë

më ndihmo

 

duke kaluar

rrethepërqark

një mall më rrëmbën

për rininë time të perënduar

 

e në asgjëkund

më shpie

 

e unë

 

rri si dikur në bankën

në zemër të qytetit

të bashkisë së njohur të Vrocllavit

ndanë përmendorës të kontit Aleksander Fredri

 

me mirëbesim vështroj përreth

thuajse me duket

se të gjithë kalimtarët

më përshëndetin

duke u buzëqeshur

duke më dëshiruar mirëseardhje

 

si je si skon

ka kohë

kur u ktheve

 

pas një çasti të gjatë

një moment dëshpërimi

 

Askush

me të vërtetë

askush

nuk më njeh

 

pikëllimi

më kot vërehet

qoftë edhe te një i njohur

 

kaq vjet

u bënë

 

njerëz të ri

brez i ri

e unë i kujtoj

dhe i vështroj

ata janë me të bukur

më të rinj

më Kenar

 

të gëzueshëm

dhe të angazhuar

me ëndërrime

derisa në mua zbrazëtia

 

me siguri

harrova

se rinia e tyre

gjithashtu do të zgjas sikur një xixëllimë e syte

sa çel e  mëshel sytë

qëllimisht nuk i nit

qe të kërkojnë jo të mira materiale

po vlera të tjera vlera të larta

 

ndaj

i vështroj

 

dhe

nuk ndreq

botën e tyre

 

 

ZNOWU ...

 

Przecie?           mo?esz;

przecie?           tak trzeba ...

POMAGAJ !

przecie? ... równie? SOBIE - pomagasz ... 

Cho?by? tylko jednemu

"w potrzebie"

pomóg?

TWORZYSZ  DOBRO ...

Przecie?           mo?esz;

Przecie?           tak  nale?y ...

i

znowu.. znowu ... ZNOWU  ….

 

 

SAMOTNO??

 

W p?aszczy?nie widzenia

G??boka  …  przestrze?

Obraz

Pejza?

Ram?  ograniczony

Na nim dopiero co dzisiaj namalowana

 

SAMOTNO??

 

Akcent trwania

Targane wiatrem  …  uginaj?ce  Drzewo

 

Stoj?   jak ONO

Samotnie

Szarpany ?ywio?ami  … ?YCIA

 

Chyba zbli?a si? … BURZA  …

 

Ciemno??  …  podchodzi z?owrog? … CISZ?

 

Jeszcze chwila … prosz?

Jeszcze ... Momencik

 

Bronisz  si? …

Jak samotne drzewo

Przed niszcz?c? si?? … HURAGANU

 

Jak?e? …mi to znajome

Jak  ?YCIE

Ka?dego  i … moje

 

W  dzieci?stwie

Babcia opowiada?a  … bajki

Zawsze z mora?em i hapy – end,..em

O  cudownej  i  pi?knej  … przysz?o?ci…

 

Dziecko ufnie z zapartym tchem … s?ucha?o

 

Po namalowaniu  SAMOTNO?CI

 

Dzi?   ju? wiem

 

Nie wolno jej by?o …mówi?   prawdy !

 

Ulice ton? w strugach deszczu

przemoczone buty i p?aszcz

jesienny wiatr przeszywa do szpiku ko?ci

 

 

WROC?AW  miasto moich studiów

 

Patrz?  na  ...

TEGO ... OWEGO

 

nie rozpoznaj?  NIKOGO

 

zagubiony

 

retrospekcj? ...  w

 

czas m?odo?ci  ...  nauki   studiów

 

WYOBRA?NI !!!   pomó?  ...

 

przecie? przechodz?  ... wokó?  ...  TEN  i  OWA

 

 

NOSTALGIA   MNIE   prowadzi

z  mojej … M?ODO?CI … do    NIK?D

 

a   ja

 

jestem i siedz? na ?aweczce

przy s?ynnym wroc?awskim ratuszu

blisko pomnika   Hrabiego Aleksandra Fredry

 

 

ufnie si? rozgl?dam  ...

niebawem  prawie  wszyscy  PRZECHODNIE

b?d? mi si? k?ania?,

zamienia? ze mn? przyjazne u?miechy ...

witam

 

co s?ycha?

tak dawno  ...

wróci?e?  ...

 

 

rozczarowanie  ...  po d?u?szej chwili ...

 

NIKT ...  nikt  ...  niemo?liwe

naprawd?   ...  NIKT

mnie  nie poznaje

 

SMUTEK  ...

 

wypatruj?  daremnie

chocia?by jednego  ZNAJOMEGO

 

TYLE   LAT

 

nowi  ludzie

nowe  pokolenie

a  ja … wspominam  i ...  patrz?

ONI

jeszcze  PI?KNI   M?ODZI   DUMNI  ...

weseli  i  zagonieni  ...

w g?owach moc marze?

a  w mojej ...   PUSTKA

 

pewno ... zapomnia?em, ?e ich

M?ODO??

tak?e b?dzie trwa?     niczym oka mgnienie

celowo im nie podpowiem,

by szukali ...  nie  dóbr  materialnych

a  ... innych   innych

 

wi?c Patrz?

 

i  nie poprawiam

 

ich

 

?WIATA.....