Din Mehmeti: Vajet e shiut (III)

DIN MEHMETI

 

VAJET E SHIUT

 

TË GJITHË E KËRKOJNË VDEKJEN PËRPARA

 

(zbrazët)

 

ASKUSH S’ NDALET

 

Të gjithë ecin

Kah brigjet e dritës

 

Tokë e plakur nga gjaku

Qiell i shkretë pa asnjë yll

 

Rrugët e përgjakta

E lumenjtë e tërbuar pa ura

 

Por askush nuk ndalet

Askush nuk kthehet prapa

 

Të gjithë e kërkojnë vdekjen e tyre përpara ...

 

 

ME VETMINË

 

Në dhomën time

Të zverdhur nga mërzia

I thashë vetmisë

Merri rrudhat e degëzuara

Të ballit tim

Që bartën shirat

E pikëllimeve të viteve

Shkreptimave të vetëtimave

Që të bëhem zog

Për t’i kapur kaltrit e qiellit

Këtë s’mund ta bëj kurrë

Ma ktheu e mërrolur vetmia

Sepse do të më shitonin

Retë e përbishura

Duke menduar se je ti

Po deshe fshehu thellë

Në heshtjen time të përjetshme

Lëre jetën të flet për ëndrrën e vet

Merr frymë lirisht

Zot bëhu ...

 

 

E KISHA NJË SHPRESË-JETË

 

E kisha një shpresë-jetë

Që m’i kishte hije jetës

Por kishte shumë zjarr në vete

 

E donte një botë tjetër

 Një tjetër jetë

 

Ishte ajo mbi të gjitha shpresë-jetët

Që më mbështillte me dritën e vet

Kur më gërryente terri

 

Fytyrës m’i jepte pranverë

Kur zbehej

 

Mendimit guxim

Kur ligështohej

 

Erdhi një mjegull e zezë

Më e zezë se vet e zeza

E të gjitha të zezave

 

Dhe ma shitoi egërsisht

E ma bëri shpirtin gropë

Të zjarrit të fikur

 

Pa të gjuha më trokëllin

Si gur i mullirit në të thatë

Fjalët s’ më rrinë bashkë

As ndaras s’ më rrinë

 

Pa të jam lis që thahet në këmbë

Pa asnjë gjeth

 

Shpesh më shfaqet në ëndërr

Si një flakë

Vjen e ma ngrit kokën lartë

Për t’i parë mrekullitë e qiellit

 

Ma drejton shtatin e kërrusur

Për të ecur drejt kah brigjet ...

 

Gjakovë, 07. 05. 2009.

 

 

RRUGËT E MËRZITURA

 

Të shkreta janë rrugët e qytetit tim

Sepse ato i bren vetmia

 

Të përhirta të përmjegullta

Të përklithura të përvara

 

Dhe nuk të çojnë më te Urat e Bardha

Mbi lumenjtë e zi

 

Në mesnatë dëgjoj përtypje të egra

Janë ato që kafshohen mes veti nga mërzia

 

E dimri u tregon përralla mbi një hiç të zi

Që këndon mbi bregun e thinjur të një kodre

 

 

FJALA JOTE I JEP SHPIRT FJALËS

 

Fjala jote i jep shpirt fjalës

E bulëzojnë lulet

 

Me gazin e mendimeve

Mbulon shkretëtirën e njeriut

 

Retë ikin si bisha të plagosura

Kur ndeshën me ëndrrat e tua

 

Ti ndez pishtarë drite

Për ta përshkrumbur terrin

Që gërryen eshtrat e yjeve

 

Fjala i jep shpirt fjalës

E kalaja e së bukurës ngritët

 

Je rritës i kallinjve edhe në tokën e djegur

Që nxjerrin tufën

Edhe në sytë e njeriut

 

03.01.2010.

 

 

JETON NË MUA NJË NJERI

 

Jeton në mua një njeri i vetmuar

 

Herë e rrah gjoksin me grushte

Herë i shkul flokët

 

Në fytyrën e tij ngjyra të përziera

Është vështirë të nxjerrësh të bardhën

 

Në të zezën të zezën në të kuqen të kuqen

Në të verdhën të verdhën

 

Jeton pra në mua një njeri i heshtur

Që ua mbajti në shuplaka rrufeve zjarret

 

 

KARRIGE MBI KARRIGE

 

Në kafenenë e qytetit

Karrige të zbrazura

 

Shtiren të fjetura

Por sytë flaka shtigjesh

 

Rreth tyre hije të vdekshme njerëzish

Ulën në to ngritën

 

Rrëzohen çohen

Vrasin vriten

 

Mizorisht vdesin

Kthetrave të mprehta të lakmive

 

E karrigia mbi karrige –

Këngë e vjetër

 

 E karrigia nën karrige –

Klithje e re

 

 

FSHATI I VDEKUR

 

As njerëz as kofshë

Vetëm gjethet frymojnë

 

As tinguj çiftelish

As ligjërime fyejsh

 

Vetëm kroi gurgullon pikëllim

 

As dyer të hapura për miq

As pritje as përcjellje

 

Vetëm bar i keq pragjeve

 

E livadhe të pakositura

E mollë të pavjela

 

Vetëm krrokama korbash

Mbi kulmet e shtëpive të shkreta

 

 

LOJËS I RAMË NË FUND

 

Lojës i ramë në fund

 

Kur shikohemi në pasqyrë

Na vjen t’i shkulin flokët

 

Të pështyhemi të klithim

Nga njëri-tjetri të ikim

Pa mend në kokë

 

Vetëtimat lapsa prej zjarri

Shkruajnë biografinë e territ

Të syve tanë

 

Tani s’kemi pse ankohemi

Edhe ne mësuam ta vrasim veten

Në mënyrë të re duke buzëqeshur

 

Njeriu i përbishur rri zgjuar ...

 

 

RECITAL DASHURIE

 

Sonte

Do të doja t’i shprushja

Furtunat e gjakut tim

Për t’i gjetur kockat

E dashurisë time të tretur

Më tha një miku im

 

Do të doja të digjem

Të futohem për të

Si thëngjilli i harruar

Në gropën e zjarrit të fikur

 

Sonte miku im sonte

Do të doja të bëja

Në gjumë sy në shtratin

E ëndrrave të hënës

Para se të vdisja

 

 

NË PRAG TË DIMRIT

 

Qielli i vrugët

Retë notojnë me nervozizëm hapësirës

 

Zogj shihen më rrallë

Pemët e zhveshura fishkëllejnë

 

Rrugët më të zbrazura

Njerëzit ecin më shpejt

 

Fytyrat më të zbehta

Më të rrudhura

 

Fjalët më të dhunshme

Më të ftohta

 

Parqet e zbrazura

Nga takimet ndarjet

 

Riga shirash e mërmërima

Po hyjmë në dimër

 

 

SI TË IK NGA TI

 

Si të ik nga ti

Kah t’ia mbaj

Si të shpëtoj

 

Nga vetja si të të shlyej

 

Më vjen pas si hije e lules

Më del përpara prapa

Më përvidhesh në mendime

 

M’i merr shikimet

Rrugët urat

Ëndrrat zhgjëndrrat

 

Më strukesh në rrudhat e ballit

Në zjarrishtat e ndjenjave

 

Të ndjej në gjak

S’kam si të të nxjerr

 

Të shoh me shpirt me gjuhë

Me duar me fjalë me heshtje

Me këngë me vaj

Të shoh me terrin

Me dritën time

 

Ma mban trupin drejt

Si kallinj plot fryte

 

E kur vdekja troket në derë

Më mbulon me rrezet e syve tu

 

Atëherë vdekja ulërin

Duke ikur nga unë

 

 

UNË E POEZIA

 

Dua të ik nga poezia

Të mos më gjejë më kurrë

 

Më zverdhi më rrudhi meit më bëri

Nuk më la as fjalë as pështymë në gojë

 

Më ndrydhi më shtrydhi

Nga unë bëri ngjyrë të zezë të kuqe të verdhë

 

Për t’i pështyrë idhujt e përlyer

 

Ajo shpirtin e vet e mbolli

Në shpirtin tim natën nëpër hënë

 

Në një trup për të bulëzuar

Dy shpirtra përgjithmonë

 

Por unë ndryshe marr frymë në të

Ndryshe ajo në mua frymon

 

Për çdo ditë më gërryen deri në eshtra

Për të jetuar e lirë pa mua

Në humnerat e letrës së bardhë ...

 

_______

Biblioteka Poezia

 

Redaktor Ali D. Jasiqi

 

Recensent Halil Haxhosaj

 

DIN MEHMETI

 

VAJET E SHIUT

 

- Poezi -

 

Ndërmarrja shërbyese

“Jeta e re”

Prishtinë 2010

  

NË VEND TË IN MEMORIAMIT