Vangjush Ziko: Këtu pranë polit të Botës

Vangjush Ziko

 

KËTU PRANË POLIT TË BOTËS

 

 

EMIGRANTI

 

Më këmbë

a me urbanë.

Me çantën  hedhur pas shpine.

Emigranti

përhumbet në rrugëtime.

 

Tërë shtegtarët e botës

nisen drejt një Meke.

Vendin e ëndrrës kërkojnë

me torbën e kripës me vete.

 

Kërkojnë

fatn' e premtuar.

As vetë s' e dinë nga kush.

Lerini të kërkojnë

atë që s' ka gjetur askush.

 

Më këmbë

a me urbanë.

Me torbën e punës pas shpine,

Lereni emigrantin

të ëndërrojë lumturinë.

 

 

EMRI

 

Emigrant!

Emër i ri për mua.

Dhe zgjuar.

Dhe në gjumë

kështu thirrem unë.

 

As din.

As iman

Ky emër nuk ka.

Atdhe,

aq më pak.

 

Më duhet ta mbaj.

Përkëdhel.

Mos e shkel.

Me djersë ta laj.

 

As nëna.

As Zoti s' ma njeh.

(Por për atje është shpejt).

 

Zot,

më jep fat

ta çaj këtë shteg.

 

 

QUHEM NJERI

 

Zogjtë merren vesh

me cicërima.

Qentë me ulërima.

Era e luleve

thërret bletët.

Unë ngjaj me memecët.

 

Gjuhë kam.

Gjuhë s' flas.

Më mbeten rrokjet në gurmaz.

Rrokjet e reja

që kam nxënë,

i përtyp me rrokjet

e gjirit të nënës.

 

M' u përzjenë

jeta dhe bota.

Amerika dhe Europa.

 

Më pranoni

kështu siç jam.

Këtë që kam

Dhe atë që s' e kam.

 

Hibrid ujem

nuk dua të jem.

 

Emrin,

kush s' ma di,

Quhem:

Njeri.

 

 

MALLI

 

Ndjenjat tona

i njohim.

Dhe s' i njohim.

Shpesh i harrojmë.

Shëndetin

kur e humbim

e çmojmë.

 

Në zemër

një gur nga vendlindja

më therr

e më djeg si dhimbja.

 

Ky gur

as i madh,

as i vockël,

Zemrën ma bëri me kockë.

 

Vetëm me mallin

dot s' përrallesh.

Po të vdiq,

më nuk ngjallesh.

 

 

KËTU PRANË POLIT TË BOTËS

 

Kolombi zbuloi Amerikën.

Amerika

mua.

Ky dhe' buzë Arktikut

i ngrohtë

dhe akulluar.

 

Mësova lundrimn' e ajsbergut

me këmbët thellë në jetë.

Të jem vetë

dhe bregu

dhe oqeani vetë.

 

Pranë ariut të bardhë

fole shqiponje ngrita.

Emigrant ardha.

Shtetas u rrita.

 

Torbën time të kripës

akoma s' e kam mbaruar.

Akull' i frikës

s' ka shkrirë i tëri në mua.

 

Por aguliç' e Moravës

çeli në pragu i portës.

Pranverës i them

Mirë se ardhe!

Këtu

pranë polit të Botës.