Kristaq Turtulli: Doruntina

KRISTAQ   TURTULLI

DORUNTINA

U shkundën shekujt për Doruntinën,

Mu shfaq atëherë kur nuk e prisja.

Erërat e forta i tundnin pelerinën,

Përjashta zverdhonte e nemitur vjeshta.

Me vete vendosa të merrja Doruntinën

Në dhomë vetem nuk mund ta lija,

Pas vetes tërhiqte legjendën,

Dimërimin e buzëve të saj kisha.

Të njëjta qenë llastimet për Doruntinën,

Kur me miqtë e njihja.

Më pëshpëriste: kërkoj Kostandinin,

Pastaj le të vdisja...