Janaq Pani: Vrimë e miut 500 grosh

Janaq Pani, Toronto

 

VRIMË E MIUT 500 GROSH - përrallë fabul

 

Thonë kjo na paska ngjarë

mijëra vite më parë.

 

...Një maçok sa një bulldok

dhe miushi vocërrok

shkonin rrugës të dy tok.

 

Miqësinë e mbanin  fort

sa në botë s'u gjendej shok.

 

Miqësinë fort e mbanin,

në një pjatë bashkë hanin,

vllazërisht çdo gjë e ndanin,

bashkë qeshnin, bashkë qanin.

 

Por miushi kapedani

nisi e na "përmbys sahanin".

 

Ja që na mësoi vesin

gërr, gërr, gërr të shponte thesin.

 

"Sillu mirë!"- i thosh maçoku,

-Ja, ia hapa grykën thesit,

ikë fut turinjtë e ngopu,

vetëm miell mos derdh sheshit.

 

Edhe thesin mos ma gris,

ndryshe, do të kullufis."

 

"Sot më fal, jo nuk bëj më!"

thosh miushi me një zë,

pastaj loz e qesh me të.

 

Ia kthen shoku: "Ja, të fala!

Veç mos më lozësh nga fjala,

ndryshe, të përpiu vala."

 

Dhe miushi ulte kokën:

" U pajtuam, jemi shokë!

S'ka maçok si ti në botë,

të kam mik e mik me kokë."

 

Kështu miu bënte lajka

deri sa të vinte darka.

 

Pastaj, fërr te thesi shkonte

dhe zakonin s'e harronte,

gërr, gërr, gërr thesin e shponte.

 

Dhe premtimet, si ngahera

fu e fuu i mirrte era.

 

Veshëngritur dhe maçoku,

prapa shpine ç'punon shoku,

ky miushi vocërroku.

 

Gërr, gërr, gërr i vin te veshi

sikur po i shpohet thesi,

ndaj inati xixat ndezi.

 

Dhe si shpatë i nxjerr thonjtë:

"Miush, ti e nise lojën,

në ta pafsha diku bojën

ta dish, do të ta brej kockën!"

 

Që ta dini si e qysh

vrap maçoku me yrysh,

miqësia na u prish.

 

Që ta dini, qysh aherë,

sa miushi bën poterë

thonjtë maçoku do nxjerrë.

 

Po miushi ia ndjen frikën

qoftë natën, qoftë ditën

dhe nga sytë-këmbët ikën.

 

Që lëkurën të shpëtojë,

iu desh shumë të gërmojë

dhe turirin ta hollojë.

 

Sa ia ndjen mikut gërhimën

vrap te vrima e mban frymën...

 

Ndaj dhe frikacaku thosh:

"Vrimë e miut pesëqind grosh!"

 

E, kur njeriu s'e do njerinë,

kur mbjellin armiqësinë,

bie cula në një vrimë:

"Shkojnë si macja me minë..."