Dy poezi nga Makfire Kosumi-Kaquri

Makfire Kosumi-Kaquri

BALADË NËNE

(kushtuar Haki Gergjaliut)

Zgjohu biri im

të lutem shumë

dëgjon vajin tim?

Shikon sytë e ngulitur

në ty o drita ime

pres krahëhapur të përqafoj

…unë dhe babai ytë!

Kush të shkëputi nga dega ime?

Kush,… o biri im?!

Pse gjithë ky gjak të mbuloi

trupin tënd shtalbak (të nnjomë)!

Apo prehesh në qetësi (ti)

pa më thënë „lamtumirë“!!!

…zgjohu, biri im

dashuria ime

ne s‘ mundemi dot pa ty ….!

Të vetmuar ngelëm

pranë sofrës shtruar me pogaçe

që aq shumë e deshe…

…e dera nuk troket,… se nuk troket!

Edhe pse nuk mbyllet më

pa ty…

Pa të parë ty…

Pa të takuar ty,

biri i bijëve të mi…!

PRANË TEJE

Kujtoj ditën

kur m‘ the te dua

kujtoj çastin

kur dëgjova zërin pëshpëritës

sa ke mallë për mua!

Nisëm tok rrugëtimin

shtigjeve pa itinerar

labirinteve të pafund

dashuri flakëzjarrë

pranë teje…!

Nën hijen e lulepemës

shtrirë në gjoksin ndezë

dëgjoja tik-taket e zemrës

në orët e para të vapës

me dhëmbje në shpirt

sikur flisja me veten

e mendoja çfarë segjon…

Kllapia na zë n‘ përqafim

pranë ndjeja dorën përkdhelëse

zgjohem befas,…n‘ trishtim

një therje prek shpirtin

Nuk dij sa zgjati ky skenim!

Pranë teje…