Mihal Gjergji: Labja

Mihal GJERGJI

LABJA

Niviciotes - Merzai Mala

Pas çapit mushkës të shket këmba

(Ç’thëllëzë s’ta ndjen e s’ta do gjurmën!)

Tek ngjit e shkel malet e rënda

si dallgë që ngre e lëshon shkumën

Dhe zilen tring e tring pa rreshtur

e fton me gaz një lehje stani

Rrugës që gjarpëron e heshtur

nga larg vështrimin tret çobani

Në brez një furkë si hënë e ngrënë

shtëllungë e leshit zbardh si bora

Si lëmsh i fjalës së pa thënë

e dredh një bosht e të feks dora

Dhe tirret fill-shtëllungë e jetës

e thuret jeta-lëmsh i hidhur

Te goja kupë-nektar i bletës

te gjuha-fjala rri e ‘lidhur’

Në drekë si burr’ tek syri i shtrungës

(Ç’të mbyt aromë e trëndelinës !)

Mbi lulevedra ajkë e shkumës

si mjalt i luleve të stinës  !

Më kot për Penelopën shkruan

që thur e ç’thur një bluzë mbreti

Ti si shqiponja jetën ruan

dhe brenda syrit lëviz deti !