Julia Gjika: Për xhelozinë e gjithë ngjyrave

Julia Gjika

PER XHELOZINE  E GJITHE NGJYRAVE

Nje hije e madhe

Me rendon si te me kete rene nje pllake varri

Jashte degjoj hapa, kope njerezish

ata qe u pelqen pasmesnata.

Me jane neveritur

Menyra se si kerkojne te luajne

duke i rene fyellit ne nje vrime

duke te kujtuar biografine

Si vene ne loje fatin e tjetrit

Qe askush s’e ka ne dore

Si bejne gjykatesin per cdo jete

Harrojne, se cdokush jeten, e ka te vetmen prone

edhe pas vdekje.

Jeten ,

e mbrojne  ligje te shkruar dhe te pa shkruar

Kush e mer neper kembe

E denon  AI qe e ka dhuruar

Na u neverit

Menyra se si mbajne gishtin tregues ne plaget e vjetra

Per te hapur dhimbje, plage te reja

Te verbuarit, nga xhelozi te  gjithe ngjyrave

Si hejbet me tagji u vene kuajve

Te metat e tjetrit mbajne ne sy

Dhe prapa sysh

malplehrat e veta mbi kurriz.

Janar 28, 2011