Poezi nga Agron Shabani

Agron Shabani

 

Komandanti...

(Kushtuar komandantit legjendar të Dukagjinit dhe ish kryeministrit kosovar,z.Ramush Haradinaj)

 

Nuk e di pse

por

Dikur i mbërdhirë nën hije

t´asaj peme të vonë vjeshtake

I mërzitur nga Hygoi,Lorka,

Kafka,

Markesi,Majakovski

E ndofta edhe Jesenini

I mbërthyer nën pranga

dhe zinxhirë profetëh

e perëndishë

që i takojnë vetëm poetit

Duke iu përplasur dhëmbët

e dridhur buzët

Me zhurmën e fshatarëve

dhe mrizin e bagëtive

që po zbrisnin teposhtë

kodrës

nga mali

Fliste me ta

Duke i lëxuar pa emër

Naimin,Samiun,Cajupin,Kutelin

Fishtën e Kadarenë

Në Gllogjan

Diku tek bliri

Nuk e di pse?

Por Ai

Gjithmonë gjallëronte

Duke shkëlqyer e vegjetuar

dikur me vonë

në fund të vargut

Atëherë pra

kur e Ti ëmë

dhe i Ati

të strukur e

t´mbërdhirë

nga stinë e ftohtë

prej vjeshte në dimër

atëbotë

Mbi Gllogjan dhe Dukagjin

"Me drurin e lisave tonë

gjithëcka të bëjnë

e t´ndërtojnë biro!

Por jo arkivole

ose

dërrasa varri!"

Dikur vonë i thonin

Kur burrat 

dhe trimat e dheut

të tubuar në Odën e Burrave

të Baca Ismajl

Vec e kishin lidhur besën

dhe përfunduar këngën

Nuk e di përse?

Por...

Ai me vargjë në buzë

e qefinë nën sqetull

nganjëherë kthente

edhe ke Nënëmadhja

dhe Babaloku plak

në votër

pranë oxhakut

Fliste me Ta

Murmurinte

Ndezej flakë

dhe...

                 

(fragment nga botimet e mia të vecanta)

 

 

Stinët e jetës...

 

E dashur!

Ndofta të kujtohet

...

atëbotë

kur u takuam

Ishte stinë pranvere

Stina e luleve

Ti u linde në maj

ndërsa unë

në dhjetor

Për dashuri

 atëherë

 ne zgjodhem

stinën tënde

I bëmë stinët bashkë

Dhe..

sot?

Po vjen një ditë

e plakemi

Të  vegjlit

janë rritur

dhe po bëhen

për hise

Nuk kemi tokë

as lëkurë

për ta

Unë edhe ti

strukur dhe

t´mbërdhirë

dikund

udhëkryqeve

dhe këtyre

hijeve të mistershme

të botës

Nepër sipërfaqet e mahisura

të dhembjes

Kemi zënë të sodisim

dhe meditojme ethshëm

mbi gjeografinë e stisur

të varrit

dhe natën e fundit

mbi tokë

E dashur!

Jeta megjithatë

i paskësh katër stinë.