Halit Bogaj: Dr. Rugova

Halit Bogaj

 

DR. RUGOVA

Me rastin e pesëvjetorit të vdekjes

 

Na ka mbrojtur njëzet vjet

Si shqiponja zogjtë e vetë

Pa ushtri e polici

Veç me fjalë e mençuri

2

Armiqtë tanë e nënçmonin

Por të huajt e adhuronin

Me pak fjalë e shumë kuptim

Kishte dhënë ai një premtim

3

Plot vullnet për ardhmëri

E përkrahu çdo njeri

E përkrahu çdo shqiptar

Atë kolos atdhetar

4

Atë njeri me vizion

Që drejtonte fatin tonë

Të gjithë ne na prezentonte

Në çdo vend që vizitonte

5

Dhe ne sot bëjmë çudi

Sa shumë dinte ai njeri

Por ne pas fort i shkonim

Dhe premtimet s’i harronim

6

Na kish dhënë burri një besë

Në të  cilën kishte shpresë

N’ Amerikë mori premtim

Për Kosovë e për çlirim

7

Robert Doli në Prishtinë

E tmerronte keq Serbinë

Që na erdhi në vizitë

Për t’i parë egërsitë

8

Ai kish parë policë barbarë

Duke rrahur shumë shqiptarë

Dhe u bë një dëshmitar

Në Kosovë çka kishte ngjarë!

9

Në Kongres ai një ditë

Sikur dielli bënte dritë

Nuk durohet- tha Serbia

Që ushqehet nga çmendia

10

Sa më parë ta ndalojmë

Aq më mirë do të kalojmë

Por Evropa e duronte

Diktatorin të sharronte

11

Dhe të hidhej në Greminë

Kur sulmonte Kroacinë

Bënte Krime n ‘Vukovar

N’ Sarajevë  e në Dërvar

12

Amerika e shikonte

Deri ku Serbia shkonte

Ato vite plot me tmerr

Për ne ishin sikur Ferr

 

 

FYTYRËNDRITURI

 

Me fytyrën aq të ndritur

Zemërhapur na ke pritur

Fjalë të ëmbla na ke lënë

Dhe premtime na kanë dhënë

2

Kemi pritur që mes nesh

Për një kohë do të jesh

Do të jesh bashkë me ne

Të jetojmë në këtë atdhe

3

Do të jesh këtu përherë

Në çdo stinë në çdo pranverë

Në murlan e në stuhi

Ta gëzonim këtë liri

4

Por TI ike në pakthim

Zemrat mbushe me pikëllim

Prandaj ne do të kujtojmë

Në këtë shtet që po ndërtojmë

 

 

IBRAHIM RUGOVA

 

Për këtë vend u përcaktove

Dhe u bë çka na premtove

Ty të çmonte bota mbarë

Si një pris të madh shqiptar

2

Flisje butë ishe i qetë

Si lider i vërtetë

Me shumë miq e dashamirë

Ti përherë na ke prirë

3

Dhe gjthomonë për atdhe

Je përpjekur Promethe

Ti na solle ardhmërinë

E nderove Dardaninë

4

Ti e bëre Një Flamur

Si Fortesë me shumë gurë

Por e dogjën ca qyqarë

Kinse ishin  atdhetarë

5

Atij zjarrin ia dhanë

Pa mëshirë si piromanë

Patriotë kinse të vjetër

E pranuan një flamur tjetër!

6

Asnjë fjalë nuk  e thanë

Për at grusht që na e dhanë

Por kanë mbetur si të mjerë

Për at turp që bënë atëherë