Luan Çipi: Qeshu, o Robert!

QESHU, O ROBERT!

Të sodis në foto - duart kryqëzuar

Përherë  të vërejtur, në një pozicion.

O Robert Martiko, miku im i çmuar

Përse dëshpëruar, shikon dhe mendon?

Si dikur Uliksi, atje në Korfuz,

Ai për Itakën, ti mendon për Vlorën:

Kujton djalërinë, vitet zi e pus

Kur babën ta vranë, kur ëndrrat t’i çorën.

Katilet e kuq, egërsirat, bishat

Hajdutët mizorë, që grabitën pronën,

Shkatërruan dhunshëm xhamitë edhe kishat.

Tunel e bunkerë Shqipërinë e mbollën.

Frenuan

 dëshirat, vrullin e krijimit

Ndrydhën fantazinë, bukuri e nur,

Dhe të bënë shkrimtar, pas murit Berlinit

 Flakën e Olimpit nuk ta shuan kurrë.

Qeshu, o Robert, gjaku nuk shkoi dëm.

Vrapo drejtë Vlorës, po të thërresim, eja.

Babë Dino Martiko, monument më këmbë,

Ne, krahëhapur presim krijimet e reja.