Vangjush Ziko: Vargje polare

Vangjush Ziko

 

VARGJE POLARE

 

 

LOTI I AKULLNAJËS

 

Qan qielli.

E di.

Qan burri.

S'është çudi.

Qajnë qirinjtë e ngrirë

në avlli.

Edhe këtë s' e mësova tashi.

 

Tashi

që dimri dhe mua më ngrin

Dhe malli më shkrin

S' ka më në botë

për mua çudi.

 

Qan akullnaja

në pol të veriut

me lotët e diellit

që ngriu.

 

Qan globi

me rrëke ujvarash

Me lotë dinosaurash.

 

Lotë të dlirë

dhe

krokodillësh.

 

 

AURORA BOREALE

 

Agim polar.

Agim verior.

Zjarr

shenjtëror.

 

Ikonë

e globit tim.

 

Dhe mbrëmje

dhe agim

breror.

 

Breror' e diellit

E hënës brerore.

 

Brerore e qiellit

dhe mendjes njerëzore.

 

Shkëlqim madhështie

Dhe çmendurie

vakanale,

 

Aurorë boreale.

 

 

YLLI POLAR

 

Të njoh

që fëmijë,

o Yll Polar.

 

Mes yjve me mijë,

ti je

më zjarr.

 

Zjarr i ftohtë,

prush për detarin.

Shok pë kokë

me udhëtarin.

 

Far' i unuversit

për arkën tonë të Nojës.

 

Mes natës dhe territ

lundrojmë

në stuhi

dhe shqotë,

kuturu...

 

Mos je sy i Zotit,

o Yll!