Poezi nga Naim Aliaj

Naim Aliaj

 

 

Eja

 

Më ja pra ulu pranë meje

Më shpejto gjakun ndër deje

Ti je jeta që unë njoh

Ti je dielli që më ngroh

Ti je ajri që më mbush

Ushqimi që se ka kush

Ti je flaka që më ndez

Kënga pa të cilën vdes

Je hyjnesha që s`bëzan

Ti je gjiri që më mban

Je vështrimi që më bredh

Ti je forca që më dredh

Ti më bën të ndihem gjallë

O princesha e  ime e rrallë

 

 

Përvjetorët e lirisë

 

Si pranverë erdh` një ditë

Qe nëntor,fitoi liria

Zemrat na mbushi me dritë

Nisi jetë shqipëria

 

Mbledhur tok këtu sa jemi

Rreth e rreth në vallen tonë

Përvjetorët festë i kemi

Mes haresë kënga ushton

 

Rrofsh shqipëri,rrofsh përherë

Je si nuse,zonjë e rëndë

Bijtë e tu të rrisin nderë

Ditë e natë të rrijnë në këmbë

 

Dridheni vajza shaminë

Krah për krah e dorë për dorë

Përgjithmot gëzuar lirinë

U shtoftë gjaku arbërorë

 

 

Bota në buton

 

Një buton

E hapet dera

Flakëron

Lulepranvera

 

Një buton

E hop në kozmos

Përparon

Ai që bën çmos

 

Një buton

Telekomande

Botën fton

Në shtëpinë tënde

 

Një buton

Hidhet raketa

Fluturon

Ku soset jeta

 

Një buton

Largqofte e keqja

Lum kush shton

E nuk sheh kah vdekja

 

 

Nën një hije molle

 

Nën një hije molle,një vajzë si flutur

Kishte vënë mbi kokë,një shami të bukur

Flladi i pranverës,i rrëzoj shaminë

Flokët porsi ari,ç`ju derdhën mbi shpine

Synë e zi vetullat gajtan

Shtati i hollë e i gjatë

Me lulet e mollës ngjan

T`bardh e t`kuq ndez flakë

 

U ktheva mënjanë,shaminë për të marrë

Për çudi ndër duar,ma solli një djalë

Tek më dha shaminë,mbetëm dora dorës

Përzier me ne,dhe lulet e mollës

Besa besë u lidhëm djalë

S`bashku të jetojmë

Krah për krah e të pandarë

Drejt t`ardhmes shikojmë.