Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Violeta Gashi: Heroit të ri

| E diele, 14.08.2011, 11:12 AM |


Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 28.Vll.011

 

HEROIT TË RI

 

Paskeni Lindur, për t’Mos Vdekur.

Shqiponja, në Zemër ka Pëllumbin.

Pëllumbi, fluturoi pas Rëndit në Shtëpi.

Shtëpia, Mbrohet e tek Njeriu-Njeri keni Mbetur.

 

Guxim dhe Mendjeprehtësi, Treguat n’Arbëri.

Yjet e Juaja, s’kanë Merzi por Krenari.

Njeriu-Njeri, ka për t’i Dërguar n’Flori.

Këmishën n’Shtat na Dridhe, n’merzi e Krenari.

 

Shkjaun, nuk do ta Mbysim.

Do ta Mbajmë, në Thumba.

Shkjau, le të jetoi si pula me grurë natën.

Për  Arbërinë, nuk e Pyesim.

 

Njeriu i Vjetër, nga i Riu.

Shqiponjat dhe Miqtë, nga Veriu.

Shtëpia në Rrënjë Ilire, Jo Shkjau.

Miqtë, le ta Dijnë ky shka është Shkjau.

 

Heroi Ynë, shkuat a Jo Shkuat.

Ngjyrën e Verdhë, në asnjë as nuk e praktikuat.

Brez pas brezi, do t’Kujtojmë e Nderojmë.

Vendin, Nuk Mund ta Zëvendësojmë.

 

Shkjau, vjen Dita gishtat nga thembra.

Gruri, Nuk i Shfaqet e gishtat në Gojë.

Shtëpia Ynë, ka shumë si Heroi i Ri.

Diellin dhe Rëndin, asnjë Nuk Mundet me na Shkri.

 

Keq, asnjërit s’i Bëjmë por edhe Nuk ia Tolerojmë.

Edhe Armikun, që  Pendohet.

Shohim, si Mikun por Heroi i  Ri.

Tokën Arbërore, Shqiponjat do ta Zotërojnë.                       

 

 Shifra:

Pëllumbi n’Kupolë

 

___________

Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 08.ll.09

 

 

SMERALDA!...

 

Gazimestani i Çmuar, qenkeni Vjetëruar!...

Smeraldën, nostalgji e ka përshkuar

e edhe pse ka Ferra dhe Baltë.

një veturës ia   bëri asfaltë!...

 

Para pneumatikëve, Ferrat ia vëri n’Baltë

e Vetura e Kuqe xixëlloi  n’asfaltë

por Pëllumbit  t’Zbehtë t’veturës

i kishte dhënë Fjalë t’Armaturës!...

 

Ah, në Gazimestanin e Çmuar!...

Smeralda, paska Dielluar por

në Shkëndia  t’veturës dhe t’Pëllumbit

e  n’Shkronja t’Ëmb’lo-Arta lexoi Smeralda!...

 

Shifra:

Pëllumbi Fluturoi!...

 

 ___________

 

Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 22.X.08

 

DISA JO ME DY FYTYRA POR ME DHJETËRA FYTYRA

 

Njeriu, sa t’jetoi edhe do të mësoi e Mësoi.Kështu Artnemia, ma parë kur kishte dëgjuar titullin lart gjithmonë kishte menduar:

Athua vallë, si janë ata këta njerëz që nuk paskan një Fytyrë po dy fytyra e madje edhe dhjetëra fytyra?!

Mirëpo kur mendonte kështu, kishte qenë para se të hyjë në shkollë dhe kur hyri në shkollë në çdo ditë bindej e Bindej…!

Andaj kur kishte arritur shekulli njëzetë e një, shihte disa njerëz jo me dy fytyra por me dhjetëra fytyra e mendonte:

Athua vallë, ç’iu ka Çartur mendjen disave që të zezën mundohen ta bëjnë të bardhë e të bardhën nuk di si e njohin apo s’e njohin fare?!

Madje një-një ditë, mundohej para Artnemisë ta bëj ngjyrën e kuqe të zezë dhe të verdhë me borën e tij por Artnemia-Artnemi dhe i tha:

Të lutem, më Largoheni nga sytë e mjerë nëna që ua ka dhënë gjirin.Sepse asnjë, pa dëshmi e Dëshmi s’mund ta njollosëni e madje ta Njollosëni assesi edhe pse e ngadalësoni Ngjyrën e kuqe dhe të bardhë pasi i humbëni kohë me thashetheme apo me gjykime të montuara si sot që gjykohen të UÇK-së së Lavdishme por Kot e kanë dhe e keni pasi Lindja-Lindje në çdo vend ka një Fytyrë e jo si disa dhe ju jo me dy  por me dhjetëra fytyra.

Kështu Artnemia, largohet dhe drejtoi gishtat e këmbëve tek Fakulteti Filologjik pasi aty kishte Gjelbërim dhe nga ky si gjithmonë nga gishtat e këmbës e gjer tek floku i dredhur mbushej ushqim por nga shkoi mendojë:

Ah, Toka Ime edhe sa e sa si ky i gjorë jetojnë në Juve dhe madje ma keq që po-në ta bëjnë jo e të falënderojnë në mirëkuptim pasi kanë pasur rast urgjent pa pasur fare!...

Pastaj pasi Mbushët ushqim, nisët për në banesë që shkruajë por gjat rrugës papritmas e takoi një xhaxha që edhe pse i vjetër dinte kulturë e Kulturë pasi menjëherë si e përshëndeti iu drejtua:

Bijë, shpeshë të shohë me libra dhe a ka mundësi të më tregoni ç’iu pyeti?!...

Po xhaxha, sepse libri është zemra e dytë tek secili-a që njihet njeri dhe Njeri e unë do t’iu tregoj ç’më pyesëni.

Bijë, pse sot ka kaq fytyra në të njëjtin njeri?

Ah xhaxha, edhe dje e poashtu sot e nesër do t’ketë jo me dy fytyra por me dhjetëra fytyra pasi mëkati ka lindur!

Xhaxha, njëjtë sikur t’piqen bukët në një tepsi të ndryshkur dhe të gjitha bukët janë të paktën me nga një njollë por një ka ma pak ndryshk e tjetra ma shumë.Kështu edhe njerëzimi, disa lindin Njerëz me një minus dhe disa lindin as njerëz e disa Njerëz me një Minus por të gjithë kemi nuancë mëkati si buka e pjekur në një tepsi të ndryshkur.

Pastaj xhaxha, edhe dje ka qenë si sot njerëzimi në tërë sistemin tokësor por dje nuk ka pasur shkollë sa ka sot dhe kanë jetuar shkaku i respektit ndaj të vjetrit që të mos bisedojnë për asgjë e që ka qenë Gabim pasi drita-Dritë e Ërrësira-Ërrësirë.

Megjithatë xhaxha, sot ma Bukur pasi kanë larguar njerëzimi shaminë por keq pasi buka e pjekur në tepsi të ndryshkur nuk dinë që bukës ma me pak ndryshk duhet dhënë përparësi e jo buka që ka ma tepër ndryshk të delë në vend të bukës ma me pak ndryshk pasi secila ka vendin e vetë.

Madje xhaxha, sot pasi jemi në ditë të fundit të sistemit tokësor nëse njeriu nuk ka borë si tjetri nuk ka shoqëri pasi nuk i bashkangjitët Satanait por Njeriu-Njeri nuk brengoset për këto bukë me ndryshk shumë se ka Zotin Krahë në çdo moment e madje të Brengoset fare.

Mirëpo xhaxha, mos Brengosëni pasi Toka ka edhe bukë ma me pak ndryshk e kështu këto bukë i rregullojnë edhe bukët ma me tepër ndryshk a jo Rregullojnë pasi këto bukë ka për t’i Rregulluar vetëm Zoti e edhe tjetra nuk janë të  pjekura në një tepsi me ma pak ndryshk.

Xhaxha, sikur të kishit ju shkollë as që isha lodhur t’iu sqaroj por iu kisha thënë shkoni tek libri e juve iu sqarova pasi e dija që në atë kohë nga okupuesë të ndryshëm nuk keni arritur të shkolloheni dhe iu sqarova pasi në Sy të Zotit secili-a është i-e Pastër nëse së pari tregon Respekt për të vjetërin-ën dhe fëmijën si dhe ndaj të sëmuarit-ës.

Bijë, falemnderit por pse sot pasi janë të shkolluar nuk po Dijnë e madje disa as nuk dijnë?!

Xhaxha, sikur të kishit Fakultet e shkuar Fakultetit se më bëni pyetje që rrallë kush i shkolluar Dinë si ju jo por si Ju.

Ah bijë, edhe pse nuk kam shkollë e kam Shkri librin në Fshehtësi dhe ma keq përpara kemi qenë si Luli i Vocërr që sot i kanë pothuajse të gjitha kushtët dhe shumica jo me libër por janë me kaseta!...

Xhaxha, dijnë e Dijnë disa por këta disa janë pa punë si unë që punoj vetëm poezi dhe prozë pasi na kanë zënë vendin ata me diploma të ajërit por ka raste edhe pa diplomë përkatëse punojnë si me qenë me diplomë përkatëse e që shkurt e kanë ramazanin pasi ka vlerë  e Vlerë koka.

Mirëpo edhe sot, ka njerëz që punojnë dhe dijnë e Dijnë por janë të paktë.

Pastaj xhaxha, më duhet të kthehem këtu por këta njerëz të vjetërit apo të paditurit do t’i kthejnë nga i Riu apo do t’i Rilindinë e kështu të gjithë  Grusht do të kemi Diell në mes veti pa Borë dhe një Fytyrë e jo si sot  që janë  disa jo me dy fytyra por me dhjetëra fytyra!...

 

Shifra:

Qëndisja

 

_______

 

Prishtinë, më 12.V.011

 

KU JENI DRIDHËSJA E GJILANIT?!...

 

N’mesin e shtojzovallëve hynte edhe Nusja e Malit, që shpeshë shkonte para Fakultetit Filologjik që të Ushqehej me Gjelbërim dhe në ketë Ushqim Ajo kishte gjëra të shumta aq sa shpeshë s’kishte fletë t’fletorës për ta vendosur tërë Ushqimin.Madje shpeshë, kur s’kishte fletë sa duhet s’i Qarkullonte gjaku pa Mbaruar Ushqimin dhe në telefon shoqërisë iu kërkonte fletë dhe fletorja i vinte për të Qëndisur si dhe çdo gjë që kishte nevojë si :

Kafe, lëngje t’dredhzës, petë t’mbeshtjellura me mishin që kishin pa yndyrë e t’mbeshtjellura me thomi etj por ua kthente t’mirat siç ua kishte marrë e madje edhe me Dhjetëra Falënderime pasi kishte Modesti.

Pastaj shoqëria, largoheshin e madje shpeshë pa u ulur t’bisedonin pasi s’dëshironin ta pengonin në Qëndisje  të Saj.

Kështu një ditë e pikërisht, më 06.V.010 që Nusja e Malit kishte zënë një ulëse nënë hije të kajsisë e që e Qëndiste fletorën me shkronja t’Arta herë në poezi e herë n’prozë pasi vargun e shkrinte edhe n’prozë por n’Fletore i kishin mbetur pak fletë. Madje mendonte:

Athua vallë, a do t’kam fletë sa duhet apo m’duhet t’i thirri shoqërinë se s’di si t’shkoj n’librari gjersa s’kam asnjë cent dhe punë me pa Fytyrë s’pranoj edhe pse i kam shumë arritje?!

Ah, si është mbushur Toka Shqiptare me plehra t’Zbukuruar pas luftës së Gjakpirësit dhe s’dua ta lodhi kokën me këta plehra që t’gjorët se dijnë që kokën s’mund t’na marrin e kështu t’gjithë si Nusja e Malit vetëm i shikojmë si papagaj ?!

Papritmas mendimin ia ndërpreu, një Zë burri që shqiptonte:

Ku jeni Dridhësja e Gjilanit?!...

Mirëpo Nusja e Malit, vetëm e shikoj dhe prapë vazhdoi të thurte shpirtërisht në fletore që pas çdo shkronje që shkruante iu lehtësohej shpirti pasi gjakun e kishte ma në qarkullim.

Kështu veproi, sepse edhe pse jetonte n’kryeqytetë nga 92-ta nuk e Njihte a njihte pasi fytyra e tij i dukej që e kishte parë në një vend të Ndriçuar me Ndriçuesë-e.

Andaj vendosi, të Heshtë edhe pse në çdo lëmi i dilte Zot vetit por s’dëshironte n’atë moment ta lëshoi lapsin.Mirëpo burri-burrë, ia zgjati dorën duke buzëqeshur e nga buzëqeshja Nusja e Malit zbuloi që kishte t’bëj burri me artdashesë që s’kanë qeshje t’ajërit por nga Zemra.

Pa dashje, nga goja Mjaltë shqiptoi:

Ah, edhe pse zbulova për të s’jam e Sigurtë dhe i filloi rrënqethja nga frika pasi mendonte që mund t’jetë edhe ndonjë që ka shumë fytyra e s’dinte si t’veproi pasi s’dëshironte ta lodhë kokën edhe pse e Dinte që asnjë Kokës së Saj s’ia shkojnë dhe me Kokën e Saj i Mposhtë!

Kështu vendosi, t’ia zgjatë dorën por leht pasi nuk e Njihte por burri-burrë kur e kishte parë se po dridhej nga frika iu prezantua:

Unë jam nga Rezalla, dhe quhem Hamdi Avdiu dhe gjakun tim e vë në qarkullim me lapsin që më Rilind edhe pse n’ketë kohë s’ka Zemër njerëzimi a ka zemër pasi kush ka ardhur në Tokën që është pastruar me gjak shumë herë e të gjithë që kanë ardhur tani i kemi pasur Okupuesë.

Pastaj Nusja e Malit, kur dëgjoi ketë thurje t’Shkëlqyer e Largoi frikën dhe filloi n’Bukurinë e Saj përrallore t’i bisedonte n’Gjuhën e Ëmbël Shqipe të Njësuar si gjithmonë që bisedonte pasi s’mund ta shkelte Gjakun dhe Djersën e Derdhur apo ta kthente t’Mirën me t’keqe.

Papritmas u Ndalë, duke e shikuar me një Mallë si ta Njihte pasi i Mungonte fshati Gurikuq e kështu kur takonte  ndonjë vendas çmallej dhe Krenohej se n’kryeqytetë s’kishte shumë njerëz me Zemër si në vendin e Saj që se Njihte a e njihte pasi pas luftës i kishte vënë vetit synim sa herë t’shkoi n’Manifestime poetike nga vendi me Bukuri natyrore t’paparë t’mësonte nga vozitësi për ato fshatra si quhen.

Kështu duke shikuar t’Shkëlqyerin, nga sytë Smerald i dalin lotë e me Lotë vendasi ia zgjati një poezi që ia kishte kushtuar dhe i tha:

T’Kuptoj, që keni Mungesë t’fshatit edhe pse Ju m’sa kam njohuri keni atje vetëm shtatë vjetë shkollë por duhet t’Pajtoheni se tek ne akoma janë t’gjitha shtëpitë pothuajse të djegura e Ju duhet të Ecëni ashtu siç keni Lindur dhe Punuar me një Hap t’paparë e t’Jetoni këtu.

Mirëpo Nusja e Malit, kur kishte parë edhe Lotin e t’Shkëlqyerit kishte filluar ta merrë vetin dhe fshiu Lotët e saj duke i shqiptuar:

Fakt, sepse t’gjithë që njihemi njerëz duhet t’Ecim e kështu Dëshmojmë që nuk shkelim Gjakun dhe Djersën e Derdhur për Tokën Shqiptare që prapë mendojnë ta cungojnë nga çdo lëmi por ne do t’bëhemi Grusht  me Shqipërinë dhe do t’i Ndalim cungat.

Pastaj Bukur, që kam filluar ta Mësoj vendin tim n’Bukuri natyrore e në Bukuri njerëzore e ketë Bukuri kanë edhe anë të tjera t’Kosovës e poashtu të Shqipërisë.

Mirëpo nga Ju, m’vjen Keq që s’iu Njoha n’fillim e kështu do t’jeni nga Unë si çdo njeri i Shkëlqyer jo i respektuar por i Respektuar.

Ndërsa Poezinë, që ma keni kushtuar mua me Kënaqësi do ta Lexoj n’Meditim por edhe nëse ka nevojë do ta krehu n’korrigjim dhe n’redaktim e do t’iu dërgoj në adresën elektronike.

Madje u Kënaqa, vetëm nga Titulli:-FRYTËDHËNËSE N’KOSOVË VIOLETA GASHI

Kështu, që pasi ma Ndriçuat ditën jeni i Falur edhe pse në fillim m’keni friguar me tonin e lartë:

Ku jeni Dridhësja e Gjilanit?!...

 

Shifra:

KUPOLA

 

____________

 

 

TRI NËNA DUARTË THATË

 

Katërmbëdhjetë Lule, t’posaçelura!

Lulet Xixëllojnë, nga Malasi në Shqipëri.

Nektarin Zmadhojnë, Nënën Përqafojnë!

Përqafimin Art, në çdo Çati lëshojnë.

 

Vozitësi, shtangoi në Shtrengatë!

14-të Lule Shuhen, tjerat n’Xhirmë e n’Vikatë.

Çatit e Nënës, edhe këmishën n’vatë.

14-të Lule, Kujtojmë e Nëna Duartë thatë!

 

Toka Dardane, u Shumua.

Çatitë, n’Shtylla si Krua.

Nepërka, Tokën n’Shtrengatë!

Disa Çative, Shtyllatë n’Altarë e nënës duartë Thatë!

 

Nepërka, shumë Yje Helmoi.

Shtyllat, Humbi dhe Vrau e Masakroi.

Ylli thithë gjirin e  Vikatë, mbi Nënën e Dhunuar e Masakruar.

Shqiponja Binjake e Nusja e Malit, duartë Thatë!...

 

Shifra:

Anija e Kokës

 

_________

Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 11.lV.011

 

SI SONTE NË DHJETË- NË DHJETË EJA NESËR

 

Në një shtëpi të mantelë bardhëve në Tokën e Shqiponjave, kishte ardhur një axhi në orën njëzetë e dy.Mirëpo tek stafi i mantelë bardhëve, hynte edhe Floçka që punonte në infermieri të përgjithshme.

Kështu Floçka, kur kishte parë një axhi të Lagur e filloi hapin Shpejt për tek një mantel bardhë.Sepse ky, kishte qenë atë natë kujdestar por në atë moment kishte qenë duke pirë kafe kur Floçka pasi trokiti në derë hyri në zyrën e tij duke qajtur si fëmija nga Dhembja për atë axhi.Pastaj i tregoi mantel bardhit, që axhi ka nevojë për ndërrim të katedrës se kishte të Lagur gjer n’majë të gishtrinjeve si i bie.Mirëpo ky, as që u shqetësua për Rastin por u Shqetësua që i mbeti kafeja pa Pirë e madje e Kritikoi Floçkën që do ta lajmëroj punëdhënësin e Juaj se Ju shkaku i Ndjeshmerisë që keni me lindje pasi hyni në Penë Lindëse shikoni ta bëni të pamundrën të Mundur.Sepse sa pacienti, vjen e shkon në kohë e pa kohë nuk shikohet e madje të Shikohet fare e kështu punëdhënësi i juaj do t’iu largojë nga puna pasi nuk i Respektoni fjaltë e doktorëve.Mirëpo Floçka edhe pse kishte pritur gjer kur e Mbaroi bisedën mantel bardhi sipas tij, nuk kishte interesim as për punëdhënës e madje për mantelë zitë si ky pasi fliste ashtu fare por kishte Mendjen tek pacienti si ta Shëroi dhe pas një heshtje iu kthye në Gojëtari Mjaltë mantel ziut:

Mjerë nëna, që ua ka dhënë gjirin .Sepse ju, mendoni që pacienti-ja duhet të sëmuhet kur të Dëshironi ju e nga unë pasi kam Modesti keni çdo lëmi t’shkëlqyer pasi jeni shqiptar a jo të Shkëlqyer se nëse s’më vjen një doktor nga reparti tjetër që do t’i tregoj rastin do t’ia filloj vetë punës edhe pse s’Di por di e pastaj ku fytyra juaj pasi axhi s’ka për të pranuar shkaku që të vjetërit shkojnë vetëm tek gjinia mashkullore në mjekim!

Pastaj Floçkën e ndali, të Qeshurit e mantel ziut por Floçka iu Drejtua:

Shikoni edhe pse kam Modesti, shkaku i Tokës t’themë përveç asaj ma lart se ju qenkeni aq ma keq edhe i pafytyrë pasi Qeshëni pavend apo jeni si ajo dhelpra me bishtë të djegur dhe…por Mua jo ju por asnjë s’mund t’më Njollosë gjersa ka Vlerë Dëshmia e jo fjaltë e personave në ajër.

Njëkohësisht t’njoftoj, nga rasti i axhit jeni për mua Tanini pasi jo vetëm që s’Respektoni Betimin e Hipokratit por edhe qenkeni pa lindje t’plotë si dhe pa Njohuri e që i bie ashtu pasi keni shije t’Hidhur dhe jeni formuar nga lëkura e drurit..

Kështu  Floçka, në hap të Shpejtë  edhe pse iu kishte Vluar koka u largua nga Tanini  duke i thënë:

Ma lini pacientin, mbrenda gjersa të kthehem se ju çfarë fytyre paskeni edhe e nxjerrëni jashtë.

Pastaj Floçka, në buzëqeshje të vështirësisë kaloi para pacientit duke i thënë:

Axhi, së shpejti kthehem se gjallë a e vdekur do ta rregulloj katedrën e juaj se qenka Tanini me kokë e trup Lakuriq e axhi mbeti Gojë Hapur por pas pak kohe  shqiptoi:

Bijë, kthehu se Vonë e edhe atje takoheni me ndonjë që merzi m’ia dhënë dorën e axhi kthehet nga ka ardhur se duroi siç tha ai Tanini që si sonte në dhjetë- në dhjetë eja nesër.

Mirëpo Floçka-Floçkë, dhe s’kthen hapin e Shpejtë duke i thënë axhit:

Jo axhi, sepse kemi Ërrësirë dhe dritë në Tokë.

Kështu Floçka, nga Ërrësira kishte takuar në repartin tjetër një mantel bardhë dhe pas bisedës fillestare e njohu Modest dhe  ky mbeti i Trishtuar nga rasti kur Dëgjoi por njëkohësisht u Gëzua që ka Toka si Floçka Trimëresha pasi për asgjë s’ka lëshuar rastin e shqiptarit edhe pse kishte mundur të humb çdo gjë se puna e saj nga të huajtë kishte qenë në Emergjencë e në rënd të parë hapi i gjinisë femërore në atë kohë akoma  kishte qenë në gozhda.Pastaj edhe pse s’mund të qetësoheshin plotësisht, dinin që pacienti është duke pritur e aq ma keq duke pritur tek Tanini.Sepse të kishte qenë mantel bardhë, kishte Mbajtur Betimin e Hipokratit si dhe s’mund të quhet asnjë njeri e jo madje Njeri fare gjersa s’ka të gjitha pikat e njeriut.Kështu të shokuar, nisën tek pacienti që kishte pasur në shoqërim edhe dy anëtarë familjarë apo renë dhe dhëndërin e që ky kishte qenë edhe n’UÇK-në e Lavdishme por atë natë kishte ardhur pa Uniformë të UÇK-së së Ndriçuar.

Mirëpo mantel bardhi dhe Floçka, edhe pse kishin një anije në kokë vazhdimisht në lëvizje nuk u Dorëzuanë vetëm e vetëm që ta arrinin Qëllimin sipas Betimit të Hipokratit jo vetëm në atë rast me ndërrimin e katedrës por edhe ta Qetësonin me Gojëtarinë Mjaltë pasi pacienti kishte dëgjuar bisedat e Taninit me Floçkën.

Madje Tanini, iu kishte afruar pacientit duke ia Limuar dorën dhe duke i thënë;

Si sonte në dhjetë- në dhjetë eja nesër.

Ndërsa axhi, pasi kishte Qëndrim të burrit e jo të fëmijës Heshti duke e Sjellur kokën.

Kështu papritmas Floçka dhe Modesti, si hapen derën dëgjuanë nga pacienti:

Shpirtbardhi, jo vetëm që ka  shpëtim por edhe Shpëtim në çdo kohë edhe pse i lodhët koka me jo Fytyra e unë djali im ia bënte dhëndërit Shpëtova.

Moment Prekës, edhe pse Modesti e Floçka  mundoheshin ta Mbanin kontrollën n’trupin e tyre iu pikuanë dy Pika Loti pa dashje.Mirëpo me gjeturinë e tyre, fshehen Fytyrën dhe filluanë punën në pacientin pasi e vendosën në vend të caktuar pasi akoma  nga mantel ziu  kishte qenë i shtrirë në koridor.Mirëpo edhe pse filluanë punën tek axhi, një Punë e filluanë dhe e mbaruanë kur pacientin e dërguanë në repartin e Modestit e ketë dërgim e bën si gjeraqina zogun.

Pastaj axhi, iu drejtua Floçkës:

Bijë, më thua në sy me Fat apo pa Fat Mundimin që kishit për mua dhe iu Shpëtoftë Zoti në çdo lëmi se gjersa paska tek të shkolluarit edhe të zi e ç’pritët nga tjerët e ketë urim nga Zemra ia dhë edhe doktorit se duke i Respektuar të tjerët e Respektojmë vetën.

Kështu kur mbaroi axhi, në Lotë Floçka që tani kishte Lotë Gëzimi pasi kishte arritur Qëllimin dhe duke i fshirë Lotët iu drejtua axhit:

Axhi, jo me fat por me Fat të Qoftë mundimi im se Vërtetë paskam pasur për kënd të luftoj pasi ka edhe pacienta që as një falënderim s’dijnë ta dhëjnë e ju si t’kishit qenë jo i shkolluar por i Shkolluar dhe ia Dëshmia që shkolla ma herët pa reforma ka qenë plotë Njohuri nga çdo lëmi.Madje shkollimi i kohës suaj, jo katër vjeçar por sa sot një shkollë e lartë apo fakultet.Mirëpo në rënd të parë përpara, në pikën e përgjithshme ka pasur njerëzimi ma tepër Fytyrë se sa sot e ju e Dëshmuat edhe Fytyrën pasi jam friguar që kur ka biseduar Tanini ashtu… do ta Fyeni në fytyrë apo do t’i thuani ndonjë fjalë që i përdor rruga por edhe njeriu kur të Nxehet se treni-tren e ka kufi.

Ndërsa doktorit, jo me fat por me Fat i Qoftë Gjiri i Nënës pasi s’më ka lënë mua t’punoj se kisha ndërmend edhe vetë ta ndërroj katedrën!

Pastaj Floçka, kur mbaroi bisedën filloj edhe ta mbaronte punën në historik me pacientin e Kuptoi që kishin qenë nga ana e saj e pikërisht nga fshati Cerovik.

Papritmas u dëgjua zëri i ushtarit të UÇK-së së Bekuar, që tha:

Edhe pse ma herët kur kam qenë tek Tanini, kam thënë që i gjori unë për kënd paskam Mbrojtur Prakun e Shtëpisë e kështu tani u Binda që edhe të kisha Vdekur me Fat Gjakun tim Tokës Shqiptare pasi ka njerëz si Floçka e Dr. Modesti por uroj që nga njerëz të Vijnë në  Tokën Shqiptare Njerëz si Ju e me Fat të dyve Gjiri i Nënës që jo vetëm e shpëtuat plakun apo gjyshin por edhe e shpëtuat nënën e nusës sime pasi iu kishte dashur ta ndërroi plakun shpeshë!...

Kështu pas pak kohe filloi Floçka, kuptova nga pacienti dhe ju por ju më dukeni i njohur  apo jam duke u gabuar.

Jo-Jo, s’jeni duke u gabuar se unë doja ta di a më keni harruar që në Pyll të Gullubofcit na keni sjellë Bukë e na keni pastruar rrobat ushtarve.-tha ushtari i UÇK-së.

Madje ju, keni qenë nga fshati Gurikuq por ma vonë pas dy jave kam dëgjuar se familja juaj ka ardhur në Prishtinë përveç vëllezërve.

Ah, si shumë familje shqiptare edhe familja ynë në fillim kemi pasur Çatinë në pyll pasi Madona e Zezë na Largoi me dhunë nga Çatitë ku kishim!-tha Floçka.

Pastaj Floçka, shqiptoi se në Modesti përveç pikave tjera hynë edhe korrektësia e kështu ju pasi Mbaruam Punë e mbaruam biseda duhet të nisëni për në shtëpi pasi keni një rrugë të gjatë dhe i Lutem Zotit të keni rrugë e çdo lëmi të Shkëlqyer!

Kështu axhi duke rënkuar u Ngritë, dhe së bashku me shoqëruesit e Reflektuar u nisën për në fshatë duke shqiptuar si të gjithë me një zë:

Çfarë ta bën i yti, asnjë… pasi po të mos kishit qenë Ju motër apo Sokolesha e bacës Muhamet i  kishim kthyer gishtrinjtë nga thembra pa mbaruar punë se Tanini pa turp i tha axhit si sonte në dhjetë-në dhjetë eja nesër. Mirëpo ajo thënia s’ka vend në çdo vend, sepse  Toka Shqiptare ka akoma pak Njerëz të Reflektuar e natë dhe punë të Shkëlqyer siç kuptuam që Ju Dëshironi kështu për Njerëz!

Kështu edhe pse Uroi ushtari, duke i zbritur shkallët e Emergjencës shqiptoi:

Mirëpo ma Keq, sepse axhit Tanini edhe ia Ferkonte dorën e edhe e vriste me fjalë .

Ah, tepër mirë është koha pasi Toka pas ardhjës së UNIMIK-ut është mbushur me lloj-lloj ferra e madje edhe disa zogj të Shqiponjës janë bërë kështu!

Pastaj Ërrësira e asaj nate të vitit 1999, ndau Floçkën nga pacienti dhe u kthye në Emergjencë si dhe Dr.Modesti shkoi me vrap në repartin e vetë pasi e dinte që ka lënë pacienta që iu duhet jo kujdesë por Kujdesë t’iu bëhet si fëmijëve.Mirëpo Floçka, kur u kthye në Emergjencë e përshkoi një Dridhje e këmishës në shtatin Selvi pasi anija e kokës iu kishte mbushur mjaft naftë dhe s’dinte të Ndalej por prapë nuk Dorëzohej dhe kështu shkoi tek të gjithë pacientat në dhoma për t’i vizituar.

Papritmas u takua me Taninin, edhe pse  nuk  Dëshironte ta shihte por ai prapë i shqiptoi:

Ju, nga nesër si duket s’keni punë pasi e kam lajmëruar punëdhënësin.

Ah, a keni këto fjalë që  të më nxjerrëni fjalë apo është e Vërtetë s’jam duke u brengosur e madje të Brengosem fare?!

Sepse dallim, në mes njerëzimi s’ka por në rënd të parë Shqiptari-ja për mua e pastaj tjetri  i kombeve të ndryshme nëse është Njeri.

Kështu që të lutem, pasi Jam Kush Jam m’u Largoni nga sytë se pacientat edhe pse kanë lloj-lloj sëmundje bukur ishin e Kjo Kryesore për mua tani.

Mirëpo Floçka, mendoi se ndoshta mantel ziu është Penduar por prapë ia njehu si kufiri pas të vjelave!...

Sepse pikërisht mantelë bardhët, duhet të janë jo vetëm modestë por Modestë në çdo lëmi me secilin-ën e ata-o që janë si ky i gjorë le ta zhveshin mantelin pa e prekur pasi e ndotinë.

Pastaj, asnjë s’duhet të luajë me pacienta  sido që janë por vetëm t’iu ndihmojmë aq sa mundemi  se fundja-fundit njeriu-njeri e Zoti-Zot por sot disa që njihen nga çdo kokë iriqa s’njohin Zot pasi vetën e Njohin Zot por shkurt e kanë ramazanin!...

Madje kur u ulë Floçka, në infermieri në mesin e motrave që i shkonin djersët nga sjellja e anijës në kokë por motrat pasi e Njihënin i afruanë çdo gjë që i duhej dhe  Floçka humbi kontrollën pasi Mbaroi me të gjithë punë siç duhet e  shqiptoi pa dashje në mesin e motrave:

Si sonte në dhjetë- në dhjetë eja nesër!...

 

Shifra:

Pushka

________

 

MITROVICA

 

Me zjarrë t’ mendoj , me zjarrë.

Shpirti im, sa vete e bëhet varrë.

Për gjysmën tënde, që ta kanë ndarë.

Mos gdhiftë ditë e re, që të të shoh duke qarë.

 

Gozhdën,  nxorëm nga Kosova.

Ndryshku, ka mbetur.

Ndryshku, sjellë pasoja.

Ndryshkun, duhet Hequr.

 

S’ duam- S’ duam,  t’ua lemë fëmijëve.

Fëmijët duanë, jetë t’pa ndryshkur.

Ne, për Këtë jemi duke u vyshkur.

S’ duam- S’ duam, t’ ua lemë fëmijëve.

 

Gozhda serbe, skuqi Tokën…

Gozhda shumë vjeqare, çdo gjë donte ta marrë.

Ngritën, Trimat me bacën  Adem Jashari.

Gozhdës, ia shtrembëruanë kokën.

 

Mos vuaj, shpirti im.

Se nesër ndryshku, s’lenë lëndim.

Se shqiptarët, janë shqiponjë e Shkuar Shqiponjës.

Se nesër Tokat e tyre, do t’i  Bashkojnë.

 

Shifra:

THurja

 

Batllavë, më 12.IX.05

 

VARRIMI   KUJTESOR

 

Ishte ditë e hënë!

N’shpirtë, isha e zënë.

Gjaku-Gjak, për hirë t’Shpirtit të Tij

e vdekur për së gjalli, por këmbët s’më kishin lënë!

 

Veshur, me t’zezë

e-e  futur, n’vajë shpirtëror!

Shëtisja e shikoja, sistemin njerëzor

e disa kishin t’Qeshur e disa n’t’zezë!

 

Athua vallë, a janë shqiptarë apo Shqiptarë?!

Këta, që Qeshin-Qeshin Sot e

e Sot që varroset i Madhi Shkrimtar!

Dha jetën,  por Shkrimet i Mbetën për brez pas brezi.

 

Botë e djallëzuar, si Sot pa vajë!

Për Lapsin Lindës,  e Adhuruar

e për bacën Rifat Kukaj

edhe më e Shkruar.

 

Hyra, n’banjë-me një dërrmim!

U nisa, për Batllavë me një dëgjim

e dëgjoja muzikë nga shoferi i pa Kokë!

Gojë Mjaltë,  iu drejtova  ta Ndalë por s’kishte pendim.

 

Me shpirt, isha n’varrim

e me trup n’rrezatim!

Rrezet Diellore, m’thanin!

e shpirt e sy m’Qanin!

 

Ah, baca Rifat Kukaj!

Si është, kjo Botë

dhe Qeshin stërnipat e Skënderbeut?!

Bacë, për Ju Qoftë e Lavdëruar shtëpia e dheut!

Shifra:

Ndjeshmëria

 

Prishtinë, më 26. V///.05

 

SHOTA LARAMANE

 

Të shikohen, ngjyrat e saj.

Vërtetë, të habisin!

Çdo “Gëzim”, rënditin

e rënditin “Thurjen” n’çdo Skaj!

 

Ah, dëshirat tona Shota i “Plotëson”!

“Lumturia” , mbijeton

e askush s’na ngushëllon!

Gjithnjë mendojmë, Zoti s’na harron.

 

Ah, Shota jo vetëm që “Rënditë”!

Femrat Yje, “Shëtitë”

dhe çdo pjesë të tyre Gëlltitë!

e Frytet e tyre i Vargitë!

 

Athua vallë, kur largohet  Shota...?!

Toka, t’Shkëlqej

dhe femrat t’i Hapin sytë!

e Yjet tana t’mos kenë shumë Ngjyra.

 

Shifra:

Syri i Kaltër

 

EDHEPSE LINDIN YJE MBESIN PA SHKËLQIM

 

Lindin Yje, si shpërblim nga Zoti.

Yjet, rritën e fillojnë rrugën e shkëlqimit.

Prindërit e Yjeve, presin shkëndijat e shkëlqimit

dhe presin e Presin por nuk i Shohin!

 

Ankthi, ka kapluar disa prindërit…!.

Pse Yjët e tyre, nuk Shëndrisin?!

Pse Yjët e tyre, s’kanë Njohuri t’plotë?!

Pse ashtu e kështu, prapë pa Shkëlqim.

 

A s’është, për t’u çuditur?!

Nga kjo Botë, që mësonë kështu.

e Yjet tana janë duke u vërvitur.

Mendimin , një Shkëlqim kanë për ta Arritur.

 

Jo-Jo, me këtë mësim-ah mësim…!

Yjet tana, mbesin pa Shkëlqim.

Sepse Yjet, pak bëjnë shfletim

e edhe këtë vetëm për një notim.

 

O Botë, tani jeni Zotëruese…!

T’paktën, lëri të Lirë Mësuesit

dhe t’na mësojnë me rrënjë çdo gjë

e t’mos kemi njohuri kufizuese.

 

Athua vallë, gjer kur do t’zgjatë…?!

Mësimi i kufizuar dhe

as yjet tana, t’mos Vërvitën.

e t’mos mendojnë se Shkëlqimin e Arritën.

 

Mos u brengosëni, Prindër...!

Se Yjet e juaja, s’Mbesin pa Shkëlqim

dhe nesër Zoti  s’e lejonë këtë Mjerim

e Yjet e juaja do t’jenë plotë Shkëlqim.

 

Shifra:

Modestia

 

________

 

Prishtinë, më 21.Vl.011

 

BUKË QENVE!...

 

U shokua Fytyra, kur kishte parë nga kombi i përzier duke zbritur qentë në Tokën Shqiptare që Kurrë para Luftës së Madonës së Zezë s’kishin zbritur n’Gjak t’Shqiponjës!

Madje atë Ditë, fluturuanë Pëllumba dhe Shqiponja pasi qentë bukën jo vetëm që  e vjellënin por edhe e Urinonin.

Mirëpo Fytyra që u shokua a jo Shokua pasi fytyra e tyre, largohet me sy nga Qielli dhe Mendonte:

Athua vallë, si quhen këta gjersa shkelin t’Mirën dhe Mendojnë e synojnë ta njollosin tjetrin si vetën apo quhen dhelpra me bishtë të Djegur…?!

A mos vallë, nuk duhet Fytyra të Largohet edhe pse largohet?!

Ah, kështu mbesin Pëllumbeshat gjersa s’iu Praktikohen Pikat nga Pëllumbat!...

Jo- Jo, shkaku i Tokës dhe Shkaku i Gjakut dhe Djersës së Derdhur nuk duhet asnjë Fytyrë të Largohet edhe pse secilit-ës n’sy ia shqipton atë që duhet Thënë dhe largohet.

Po-Po, kështu duhet Vepruar Fytyrat.Andaj Kot, s’është Thënia:

“Njeriu i vjetër nga i Riu”

Mirëpo kot është kjo Luftë a jo Kot, sepse Fytyra mendoi këto Thënie:

“Ma mire pak se sa fare”

“S’është me t’Thënë por me t’Dhënë”

“Qenit besnik iu bë por Besë mos i Zë”

Andaj jo vetëm në Tokë Shqiptare por edhe në Tërë sistemin tokësor, kur takohemi me qentë duhet t’iu dhëjmë bukë dhe Gojëtari Mjaltë n’Dëshmi e të largohemi.

Pastaj Kot, s’është Thënia:

“Largohu nga Satanai”

Ah, këtu qenka Largohu a jo largohu që kishim ma lart!-tha Fytyra.

Po-Po, duhet t’Largohemi nga Satanai por pasi t’i dhëjmë bukë e Gojëtari Mjaltë n’Dëshmi!

Sepse jo vetëm shkaku i asaj apo Shkaku i Kësaj, por Kështu Dëshiron Zoti.

Njëkohësisht Kot, s’është Thënia:

“Fytyra për Fytyrë apo Akrani për Akran”

Ah, plaga Shërohet e Fjala nuk Harrohet dhe Buka e të PaFytyrit-ës s’merrët!-tha Fytyra.

Kështu Fytyra, kthehet n’Çati duke Shqiptuar:

Bukë, qenve!...

 

Shifra:

Meditimi

 

__________

 

Violeta Gashi

 

SHAMITË   E  KUQE    DJEGURA

 

Ishin vitët pas Luftës së Përgjakshme n’mes Satanait dhe Shqiptarëve, që Dëshironin me çdo kusht ta Mbronin tokën e vetë e që e kishin Përshkuar edhe stërgjyshërit e tyre . Mirëpo duhet sqaruar, që kemi shkruar lart Satanai pasi kështu njihet secili-a që dëshiron e Dëshiron t’ia marrë me çdo mënyrë tjetrit të drejtat e veta e n’ketë rast shkjau është Satanai pasi ka menduar dhe është duke menduar si dhe do t’mendoi që ta merrë Tokën Shqiptare.

Megjithatë si dje e edhe sot por edhe nesër, asnjë s’mund ta merrë një gjë të tjetrit gjersa s’është Pronë e tij.

Mirëpo Satanai apo Millosheviqi, edhe pse ka vdekur ka lënë bijtë-at që edhe sot akoma me anë të Dhelpërisë së tyre  i djegin Shamitë e Kuqe në tërë sitemin tokësor.Kështu satanai me bijtë-at, n’atë kohë  e Ndezën Zjarrin që përshkoi tërë Tokën Shqiptare dhe Ky xhirmë shumë Pëllumbeshave e Pëllumbave ua Mënjanoi Diellin duke u nisur nga Pëllumbeshat që vetëm sa kishin filluar Lidhjën bashkëshortore e gjer tek Pëllumbeshat Nëna që i humbën Rrezët Diellore t’Pëllumbave të Tyre.

Ah, sa Trishtim që Dielli u Masakrua dhe u  Vra si dhe u dogj e  një pjesë e  Diellit sot e asaj kohe t’përgjakshme u Mënjanua pa kurfarë gjurme…!

Pëllumbeshat e Pëllumbat, që mbetën me Shamitë e Kuqe t’Djegura s’i qajnë fare Shtëpitë dhe Pasuritë që kishin por iu Digjët Shpirti pasi mbetën pa Diellin e jetës së Tyre.

Sot jetojnë, t’Vetmuarë-a dhe t’Traumatizuarë-a e mbi t’gjitha t’Shkatërruar-a Shpirtërisht.

Mirëpo prapëseprapë, jo vetëm që Shqiptojnë por edhe  Dëshmojnë që janë Shqiptarë-Shqiptare duke mos shikuar asnjë tjetër dhe duke jetuar me zemër t’Vrarë n’Kujtesën e Diellit që kanë pasur.

T’Vrarë në Shpirtë por Ruajnë Besën, që ua kanë dhënë njeri-tjetrit në Kurorëzim.

Satanai, edhe pse Shkoi n’gehenë ka Lënë edhe Hirin që Ngulë thumba e Gozhda sot e asaj kohe jo vetëm tek   Shqiptartë por n’tërë Sistemin Tokësor pasi është Lakmitar.

Kështu pas Luftës së përgjakshme në mes Satanait dhe Shqiponjës Binjake, në çdo vend të Shtrenjtë gjendeshin Pëllumbesha dhe Pëllumba të Vetmuar nga Dielli i Tyre por kur bisedohej me Ata-o të Dridhej këmisha n’shtatë e ketë Dridhje kishte Përjetuar në shumë raste edhe Tiktikja që me gojëtarinë e Saj arrinte ta ikurajojë  Secilin Diell të Ndarë .

Mirëpo Tiktikës, jo vetëm këmisha n’shtatë që i dridhej por edhe  mjegulla e timonit të anijës së kokës pas Largimit nga Dielli i Ndarë e kishte sjellur në Vetëshqiptim:

Shamiatë e Kuqe të Djegura!...

 

Shifra:

KUPOLA

 

Prishtinë, më 04.Vl.011

 

______

 

MJEGULLA   NGA   LUFTA

 

Shkronjat mësoj, n’klasë t’parë kam Mësuar!

Eci n’qytetë, vetmuar e mjegulluar!

Toka, ka Njerëz-Njerëz nuk Shohë!

Ah, mjegulla m’ka Lënë n’ketë kohë!

 

Dëgjoj Trimat, hapi derën!

Dera hapet, shohë mjegullën!

Mbylli derën, Zemrën e vajtuar!

Lufta si mua, shumë t’mjegulluar!

 

Bibla dhe Kurani, Festohen!

Sot, pa Mjegullim Rrënjët harrohen!

Dje, n’Imponim Bibla dhe Kurani përqafohen.

Ah mos Gdhiftë ditë, Rrënjët Ilire t’harrohen!

 

Para syve, gjak e Gjak!

Ndihmën e parë, Gjakut t’i Dalë Hak.

Pushkën, pa Ndalim n’tre gishta.

Hakun t’marrë, n’Penë ma tepër se Fishta.

 

Nëna qanë, unë n’Shkronja gozhda Nguli.

Shkelet Gjaku, n’pushkë t’gishtave iu Dalë Haku.

Nëna qanë, Trimave Kjo s’iu Delë Haku.

Ah, mjegulla nga Lufta…!

 

Shifra:

Nusja e malit

 

Prishtinë, më 18.Xl. 010

 

_________

 

Prishtinë, më 17.Xll.08

 

MËSHIRA  E  TIJ  ME RREZE  DIELLORE

 

Nga Violeta Gashi

 

Kishte qenë, është dhe do t’jetë i pazëvendësuar. Madje kishte një Forcë t’plotë n’Rreze Diellore, që s’e ka pasur dhe s’e ka si dhe s’do ta ketë asnjë.Mirëpo edhe pse i ka t’gjitha Rrezët Diellore në Ndriçimin Smerald, sythat që i ka Krijuar-Krijon dhe do t’Krijoi pa Ndihmën e asnjërit s’janë t’gjithë për Të.

Athua vallë, ç’iu ka prishur mendjen disa sythave?!

Madje disa sytha, mendojnë:-Që këmba tyre, mund t’Ndriçoi pa Rrezatimin Diellor të Tij.Mirëpo këta-o sytha, jetojnë n’ajër pasi pa Të nuk orjentohet e madje Orjentohet fare jeta nga asnjë lëmi.Sepse sythat s’kanë krijuar Atë, por Ai këta-o.

Andaj,  është:-“Gënjeshtra, këmbët e shkurtëra”.Mirëpo edhe kur t’mbesin n’baltë këta sytha, nëse pendohen plotësisht e me ketë Pendim Ndriçimi Smerald do t’iu delë krahë a jo Krahë siç iu delë sythave që nga lindja e gjer n’vdekje që nuk e harrojnë e assesi Harrojnë  Ndriçuesin e hapit tek secili-a.

Athua vallë, pse disa sytha e lënë natën e fundit bibën?!

Madje disa shkojnë, si pa kokë e mendojnë që asnjë si ata s’është.

Ndërsa disa, si plehra t’zbukuruar.

Athua vallë, ç’iu ka prishur mendjen disa sythave?!

Mirëpo ka sytha, që n’çdo moment kanë n’zemër e n’mendje Ndriçimin Smerald gjat gjithë jetës së tyre e Këta janë t’paktë.

Megjithatë Mëshira e Ndriçimit Smerald, do t’jetë për t’gjithë e pikërisht për sythat që kanë n’zemër e n’mendje Nriçimin Smerald për çdo moment.

Mirëpo sikur t’pendohen plotësisht  disa sytha, gjithë sythat do t’kenë jetë si n’kopshtin e Edenit.

Athua vallë, kur do t’vjen ajo ditë e t’kemi jetë si n’kopshtin e Edenit?!

Athua vallë, pse Mëshira e Tij me Rreze Diellore?!

Athua vallë, kush qenka n’Mëshirë t’Rrezeve Diellore Duar  Ar e Pëllumb për të gjithë që e Njohin e që ka Sy edhe për ata që nuk e njohin?!

 

Shifra:

Dielli dhe Ujë

 

__________

 

Prishtinë, më 20.Xll.010

 

BJESHKA ME GJOKS NUK SHTYHET EDHE PSE           

                                   SËMUNDJA DUHET LUFTUAR

 

Nga Violeta Gashi

 

Një kopsht, gjithmonë kishte qenë i bukur pasi i rrafshët dhe po t’hudhej fara mbrapshtë n’të kishte për dalur siç duhet por një verë kopshti u bë i Bukur pasi t’gjitha perimet rriteshin sa hap e mbyllë sytë fal Emrit t’Princit t’Paqës dhe Shpirtbardhës si dhe fëmijëve të Tyre.

Kështu një ditë, një nga fëmijët që quhej me shumë emra pasi kishte lindje t’lapsit lindës por ma tepër Emri i Princit t’Paqës e emërtoi:

 Princesha Modeste dhe Kjo vizitoi kopshtin si kësulkuqja që ka mbledhur lule… por Kjo edhe lule e edhe pjepër Dëshironte t’marrë!

Mirëpo n’kopsht, kishte qenë edhe nëno-babai i dytë i Saj.

Quhej nëno-babai i dytë, sepse n’vogjëli për Princeshën Modeste kishte pasur një Kujdesë nga çdo lëmi pasi Shpirtbardha kishte qenë n’Çati t’mantelë Verdhëve e jo  mantelë Bardhëve së bashku me Shtyllën Smeralde pasi Ky kishte marrë një t’Ftohur dhe burrë e grua apo Emri i Princit t’Paqës dhe Shpirtbardha e dërgojnë n’tokën e Haxhi Zekës.

Pastaj Princesha Modeste, shumë pak apo as dy javë s’kishte thithur gjirin e Ngrohtë t’Shpirtbardhës por fal Zotit dhe nëno-babait t’dytë si dhe anëtarëve tjerë u rritë jo si Princeshë Modeste por Princeshë Modeste.

Papritmas nëno-babai, kishte marrë një grumbull me barë për t’i mbuluar pjepërat vetëm e vetëm t’mos i shihte Princesha Modeste se Kjo si lulet i kishte marrë t’gjithë t’pjekur e t’papjekur pasi kishte qenë qapkene e nëno-babai i dinte taktikat e Saj.

Mirëpo edhe pse kishte ketë mendim nëno-babai i dytë, për Princeshën Modeste-Princeshës Modeste s’i shkonte syri Smerald ashtu por thjeshtë ta merrë një sa për fëmijë t’Çatisë lart që i kishte parë afër.

Kështu këputi një pjepër në rrënjë, si t’kishte qenë e madhe edhe pse kishte qenë akoma e vogël dhe nëno-babai i dytë jo u çudit por u Çudit nga veprimi i Saj por për Princeshën Modeste s’kishte qenë gjithmonë veprimi qapken pasi jetonte si t’është vendi sillët kuvendi dhe n’ketë rast kishte parë motrën apo nëno-babain e dytë të djerësitur duke mbuluar me barë pjepërat pasi ata akoma s’kishin arritur t’gjithë të piqeshin dhe nga dhembja shpirtërore për Të këputi vetëm  një.

Mirëpo Princesha Modeste, kishte marrë një thikë dhe ua ndau secilit-ës yje nga një pjesë pjepëri pasi i shikonte me sy t’Ëmbël nga çdo anë siç e shikonin yjet me sytë e tyre t’njomë nga çdo anë në Ëmbëlsi si t’kishte qenë nëna e tyre!

Pastaj nëno-babai i dytë, kur kishte parë që Ajo kishte mbetur për veti pa pjepër e thirri t’ia dhuronte një pjepër sipas dëshirës së Saj por Kjo s’kishte as shije për pjepëra dhe tjetra kishte mbushje t’barkut si t’kishte ngrënë pasi kishte Xixëlluar yjet me pjepër.

Papritmas duke u kthyer nga kopshti, Princeshës Modeste i kishte shkrepur n’kokë që t’fotografonte Emrin e Princit t’Paqës së bashku me motrën e vetë apo shtatëlirën që kishin qenë t’mbeshtetur nga një Guri i Çeliktë duke biseduar që sëmundja duhet shëruar plotësisht por duhet ditur tek cilët mjekë duhet t’shkojmë dhe vetë duhet t’mbajmë Kontrollë!

Mirëpo si Vetëtimë Princesha Modeste, ndali rrugëtimin e tyre n’biseda duke iu thënë:

Zemrat e mia, sëmundja duhet Luftuar n’rënd t’parë vetë e pastaj t’mos orjentoheni tek mantelë Verdhët se jo mantelë Bardhët n’tokën e shqiponjave pasi s’kanë Njohuri a njohuri kanë por duhet t’ecëni jashtë pa asnjë dyshim.

Sepse jashtë, keni mjekë me Diploma me rrënjë e jo si këtu me diploma e madje  t’ajërit shumica por ndoshta ndonjë mund t’ketë Diplomë me rrënjë e është vështirë të takoheni me ketë  rrënjë dhe rrënjën e këtij ulin të tjertë pasi ky n’çdo lëmi s’mund t’shikon pacientin-ën vetë.

Megjithatë Ju, bukur që keni mundësi t’shkoni jashtë dhe s’keni pse t’qëndroni këtu.

Kështu ata, mbetën t’shtangur kur dëgjuan por iu drejtuan:

Jo-jo, sepse ne këtu kemi t’njohur dhe na mbajnë si pëllumbat n’Çatitë e bardha!

Pastaj, si t’shkojmë jashtë gjersa jemi një këmbë mbi dhe e një ndër dhe dhe  kështu që guri peshon n’vend t’vetë  si dhe neve eshtrat na Pushojnë n’vendin e Bukur t’shqiponjave.

Mirëpo prapë Princesha Modeste, iu drejtohet:

Ua, sa t’çuditur pasi s’dëshironi Shërim por Ngadalësim dhe n’fund Orjentim nga shtëpia e dheut!

Pastaj njeriu, ku ka shërim t’plotë dhe jetë siç duhet ka peshë ma t’rënd.

Madje edhe nga ky vend është, sepse n’tokën e shqiponjave tani s’ka asgjë pasi janë zbukuruar plehrat por vjen dita kur do t’është toka e shqiponjave siç shqiptuat ju por ju s’keni kohë t’pritëni ditën e Ndriçimit nga çdo lëmi.

Andaj Ju, vendosëni prapë vetë por pasi kam dëshmi e Dëshmi t’mos punës siç duhet n’tokën e shqiponjave ua shqiptova këto fjalë se tek unë kanë bërë praktikë siç e dini n’shumë anë apo kanë bërë punë shkel e shko  por fal Zotit dhe Kontrollës sime si dhe fal mantelë Bardhëve t’jashtëm e Biblës e poashtu djemve t’Emrit t’Princit t’Paqës jam këtu ku jam pa asnjë vuajtje e jo madje Vuajtje fare.

Pastaj mua, edhe banja e Lluzhanit edhe pse kishte qenë ujë i ndryshkur që assesi s’ta mbushë syrin por Dhembjet e ndërrimit t’kohës m’i ka Mënjanuar e  të gjitha ngjyrat e zeza në trupin si selvi por Juve prapë ua përseriti:

 Që duhet ta Luftoni sëmundjën vetë, gjersa t’vendosëni ku t’orjentoheni e ketë Kontrollë duhet ta keni edhe pas orjentimit.

Madje, uroj e Uroj:

Që t’mos ua mbushë mendjen asnjë, t’iu nënshtroheni mjekëve n’tokën e shqiponjave si dhe t’mos Dorëzoheni pasi nesër do  t’kemi Tokë t’Shqiponjave siç duhet nga çdo lëmi!

Papritmas Princesha Modeste, përgatiti kamerën e telefonit që t’i fotografonte por e ndali Shtylla Smeralde nga traktori rakovicë që e kishte sjellur nga fabrika Pëllumbi shpëtues apo djali i dytë i Emrit t’Princit t’Paqës me të gjitha pjestë e duhura dhe kështu Shtylla Smeralde apo djali i tretë i Emrit t’Princit t’Paqës fotografoi para Princeshës Modeste por u hidhërua a jo Hidhërua Emri i Princit t’Paqës dhe si vetëtimë nisët ta kritikonte Princeshën Modeste si dhe ta zinte për ta rrahur e shtatëlira e kritikoi vëllaun e vetë.

Mirëpo Ky, kishte marrë dy shtylla druri dhe shkonte n’Kujtesë pas Princeshës Modeste dhe Kjo duke e ditur gjendjen e Tij u ndalë tek muri afër Gurit të Çeliktë dhe kur u bashkuan Emri i Princit t’Paqës iu drejtua:

Jo Mbretëresha ime, s’mund t’bie edhe pse s’keni arritur e para t’fotografoni pasi s’keni ditur që Shtylla Smeralde ka përgatitur para aparatin për fotografim por do t’i bëj copë-copë këto shtylla edhe pse qenkan mjaft t’plota!

Pastaj ma parë vdesë, se sa t’i bie Princeshës sime që ma Ndriçoi jetën me  bisedat e Saj n’do lëmi me mua dhe shëtitë nga t’i shohin sytë e Bukur si dhe pasi qëndroni me mua natën gjer n’katër duke biseduar e që me bisedat e juaja t’Ëmbëla unë largoj për një kohë dhembjet shpirtërore nga shumë pika por fatkeqësisht sa herë që vini tek babai iu bie ta lini lapsin lindës dhe librin që keni pjesë t’Zemrës Suaj.

Kështu të dytë së bashku, krahë për krahë shkuan tek Guri i Çeliktë ku kishte qenë shtatëlira por Kjo kishte shkuar n’Kopshtin e Edenit dhe t’dytë menduan:

Paska, shpëtuar nga bota satanore dhe mjaft e ka luftuar sëmundjën se Bjeshka me gjoks nuk shtyhet dhe Emri i Princit t’Paqës u nda nga Princesha Modeste për t’shkuar n’Kopshtin e Edenit edhe pse s’kishte dëshirë e madje Dëshirë fare por u nisë me Vajë shpirtëror duke përseritur:

Bjeshka nuk shtyhet me gjoks, edhe pse sëmundja duhet Luftuar!... 

 

Shifra:

Lufta!

 

___________

Prishtinë, më 07.lV.2011

 

Gurikuq, më 10 .Vlll.1940- Bresje, më 07.lV. 2010

                                               

PËRKUJTIMI I MUHAMET GASHIT

 

Emrin e Princit Paqedashës, Synuat gjat gjithë jetës ta Mbani n’çdo lëmi dhe n’Modesti nga Veprimtaria Juaj shkuat a jo Shkuat pasi ashtu si Emri i Princit Paqedashës Kujtoheni n’çdo moment n’përhershmëri.Këta Njerëz Dëshiron Zoti, që Dijnë n’çdo lëmi t’secilës kohë ta shohin tjetrin si vetëveten .Mirëpo pika-pika, Mbushët pusi-pusi ua Ndaloi syrin n’Hapin e Veprimtarisë Suaj.Megjithatë Vepra Juaj, na Mbanë n’çdo lëmi e nga Kjo Pasqyrë kemi qenë dhe jemi si dhe do t’jemi Krenarë për Autoritetin tënd Ndriçues.Andaj t’Përkujtojnë, fëmijët me Grua dhe rejat si dhe nipa e mbesa jo n’çdo vitë por n’çdo moment i Ndriçuari Muhamet Gashi dhe Shpirti Juaj n’Dritë t’Shkëlqyer!

 

 

Prishtinë, më 15.ll.08

 

FUSHËS     PAJTIMIT

 

Dy vëllezër, si delja me dhinë!

Shëtisinë, njëri-tjetrit  bëjnë Kërdinë.

Zgjidhje t’vetme, shohin pushkën!

N’Zemra t’Nënave, shkaktojnë Futën.

 

Nga dita gjer n’ shekuj

vëllezërit shqiptarë, shkojnë si lepuj

nga pushka djallëzore!

Pushka, nuk sjellë fitore e assesi Fitore.

 

N’vitët nëntëdhjeta, ngritët-

ngritët Anton Çeta.

N’fushë t’Kolovicës, n’çdo fushë shqiptare!

Ndalë pak dorën, gjakatare.

 

Ah Anton Çeta, t’kishim sot e

n’Zemra t’Nënave s’do t’kishte Lotë!

Mos vuaj, shpirti im…!

Se nesër Zoti, bënë si delën edhe dhinë.

 

Shifra:

Xixëllonja?!

 

_______________

 

Prishtinë, më 06.Xll.09

 

NËNË   FATIMËS

 

Shtriga e vjetër, vëri posblloqët.

I madhë e i vogël shqiptarë, kishin vetëm qokët.

Fillojnë emigrime, vrasje e Masakrime.

S’dua tokë, pa Përqafime.

 

Guri, Peshon n’vend t’vetë.

Fadil e Ganimet Sinanin, toka i Therrët.

Shtriga e vjetër, n’Rasinoc Godët.

Nënë Fatimja, bijtë e mi Bertetë.

 

Fadili e Ganimeti, lule Rinore.

Nënë Fatimën, duanë ta kapin për dore.

Shtriga e vjetër, plumbat Zbrazi.

Nënë Fatimës dhe bijëve t’saj, Gjaku iu Plasi.

 

Shpirti i tyre, n’dritë e n’Dritë!

I madhë dhe i vogël, ua Shqiptojnë.

Si me një Plumb, t’tretë Shkojnë!

Vetëm e vetëm, dhe t’huaj  t’mos përqafojnë.

 

Shifra:

Artnemia

 

 

Prishtinë, më 03.Xll.010

 

KËRPUDHA N’PIJE E CENTAT N’BUKË

 

Ditë me shi, sytë pykë!

Pyka ndalë, disa n’Shi duke qarë!

Ah karriga, shtatin Xixa e ngjalë!

Popullin pa Centa, n’fytë me halë.

 

Plaku duar Ngrirë, derën me krele troket!

Floçka, natën vrapim pas yjeve.

Ora njëmbëdhjetë, qepallat Tatpjetë!

Hap derën, Lëkura e Floktë dredha Përpjetë.

 

N’Vajë, supën e vetëm dyzetë centa n’dorë!

Floçkës, këmisha n’shtatin Selvi i  Dridhët!

Plakut, t’Qullur e me halë n’fytë.

Supën i tregoi, si me përgatit.

 

Axhi, Zoti t’Bekoftë e  kërpudha t’Kuroftë!

Centat e buka, t’u Shtoftë!

Bijë, karrigat për ne ujk!

Dorën ma mbushe, kërpudha n’pije e centat n’bukë!

 

Shifra:

“Parajsa”!

 

________

 

TIMONI I DISA SHQIPONJAVE N’FIS DHE N’MBIEMËR GASHË

            SI DHE LETËRNJOFTIMI I MUHAMET GASHIT

 

Nga Violeta Gashi

 

Shqiponjat, në tokën e tyre kanë qenë gjithmonë t’shkelura e të Shkelura nga çizme të ndryshme.Mirëpo edhe pse kanë pasur shkelje e Shkelje, nuk i humben Traditat dhe Kulturën e tokës së tyre.Poashtu gjat shkeljeve, për të jetuar shumë shqiponjave iu duhej ta ndërronin vendlindjën me një tokë tjetër.

Shqiponjat, ndërrimin e tokës e bënin qoftë në afërsi të vendlindjës e qoftë në diaspor.Mirëpo edhe pse kthenin timonin, nga një vend në vendin tjetër nuk e ndryshuan asnjë tipar të Shkëlqyer të tokës së tyre.Kështu disa shqiponjave nga Buzhala e madhe e Tropojës, iu duhet patjetër për të shpetuar nga shkelja e çizmeve gjakpirëse ta ndërronin vendlindjën me tokën e Kusuriqit të Pejës më 1873-ën apo më 1874-ën.

Shqiponjat, jetuan në këtë tokë për Bukuri pasi vendi kishte bukuri e Bukuri natyrore por shkelja e çizmeve prapë i Detyroi ta ndërronin këtë Bukuri natyrore.Kështu disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, më 1878-ën kthyen timonin për t’jetuar në Jashanicë të Klinës e pas dy vjetëve prapë ndërruan vendin dhe shkuan në Zaberxh për t’jetuar pasi iu dukej ma qetë.

Disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, vuanin e Vuanin jo vetëm nga shkelja e çizmeve por edhe nga rrethanat që i përjetonin me rastin e ndërrimit të tokës.Kështu më 1900-ën disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, për të jetuar kthejnë timonin e jetës në Murgë.Mirëpo edhe këtu edhe pse toka si në të gjitha vendet kishte një Bukuri natyrore të rrafshët, iu duhet ta kthejnë timonin nga Murga në Gullubofcë për t’jetuar e pikërisht ketë kthim të timonit e bëjnë më 1905-ën.

Toka e Gullubofcit, si tokat e vendeve të lartëshkruara kishte një Bukuri natyrore dhe t’rrafshët.Mirëpo disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, nga shkeljët e çizmeve gjakpirëse dhe nga rrethanat iu duhet ta ndërronin vendqëndrimin me fshatin e Bukurisë natyrore dhe të rrafshët Gurikuq apo ish-Plloçicë e këtë ndërrim t’vendqëndrimit e bën më 1907-ën.

Toka e fshatit Gurikuq, përveç cilësive të lartëshkruara kishte edhe një cilësi të pazëvendësuar e kjo Cilësi ishte pasi po të hudhej fara mbrapësht në tokë binte mbarë.

Disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, edhe pse kishin Peripeti nga shkeljët e çizmeve të ndryshme nuk kthyen timonin më në asnjë vend tjetër sot e asaj dite.Ndërsa brezat e rinj, për t’ecur në hap me kohën gjejnë çati të përkohshme sa ma afër hapit të suksesshëm.

 Madje disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë, kthejnë timonin për të jetuar me hap përpara n’vende  sa më të afërta n’përhershmëri  me hapin e përparshëm n’kohë dhe në sukses.Mirëpo çatit e Çatit n’fshatin Gurikuq, s’i prishin pasi duan ta Ruajnë vendin e etërve dhe pasi nga 09-ta s’kanë më shkelje t’çizmeve gjakpirëse.Kështu Çatit e tokës së Shkëlqyer të fshatit Gurikuq, disa shqiponja n’fis dhe n’mbiemër Gashë i kanë si Çati turistike dhe si Çati ku mbajnë ahengje kur kthehen nga vendet ku jetojnë me timonin e Shkëlqyer.

 

Letërnjoftimi i  Muhamet  Gashit

 

Muhamet Gashi, ka lindur më 05.V.1940 në fshatin Gurikuq apo ish-Plloqicë nga nëna Nazë dhe nga babai Sokol.

Lindja e Muhamet Gashit, kishte qenë e ndryshme nga fëmijët e barkut të Nazës.Sepse kishte një dashuri të zjarrtë për librin dhe me ketë Dashuri pasi mbaroi katër vjeçarën e asaj kohe sa sot një shkollë e lartë filloi ta përhapte njohurinë tek secili-a pasi kishte ketë lindje që ta shihte tjetrin-ën si vetën.

Kështu më 1953-ën gjer më 1957-ën, kishte dhënë mësim n’fshatrat afër vendlindjës.Mësimin e zhvilloi nëpër kulla, ku ditën mësonte gjinin femrore e natën mësonte gjinin mashkullore.

Kullo-klastë e Muhamet Gashit, gjat mësimit kishin afër pesëdhjetë nxënësë të moshave të ndryshme e në këta nxënësë kishte edhe më të vjetër se sa vetë mësuesi.

 

Mirëpo të dy gjinitë Muhamet Gashin, respektonin e Respektonin pasi përveç mësimit i ndihmonte edhe në anën financiare e kështu më tepër Muhamet Gashit i qëndronin parasyve këta nxënësë t’gjinisë mashkullore:-Alush Veseli, Ramadan Malaj, Arif Haxhiu dhe  Habib Sejdiu.Ndërsa parasyve n’gjinin femrore, i qëndronin këto nxënëse:-Bika Maloku, Hasime Gashi, Hamide Gashi, Hyra Gashi dhe Mehreme Gashi.

Muhamet Gashit, pas vjetëve të lartëshkruara ia ndalojnë mësimdhëniën çizmet gjakpirëse dhe shehë që jo vetëm fëmija e tij por fshati dhe tërë fshatrat afër kishin nevojë për anën financiare e madje shpesh s’kishin pasur as bukë për të ngrënë.Kështu Muhamet Gashi, ia vëri vetit synimin e A-Zh-së dhe kishte marrë rrugën e gurbetit pa dëshirën e tij.Sepse ai kishte dëshirë e Dëshirë t’jetonte, vetëm në tokën e shqiponjave pasi guri rënd peshon në vend të vetë.

Synimin Muhamet Gashi, kishte Dëshirë ta praktikonte e Praktikonte dhe vendosi që të shkonte në gurbet por t’vinte sa ma shpesh tek gjiri familjar.Kështu filloi punën në Zagrep, dhe punoi tri vjetë e nga këtu punoi në Shkup poashtu tri vjetë.Pastaj punoi pesë apo gjashtë vjetë, në Gjermani e në Zvicërr.Ndërsa pas këtyre vendeve, kishte shkuar në Austri dhe në Gjermanin Lindore e që në të dy  vendet kishte punuar nga dy vjetë.Pastaj Muhamet Gashi, kishte punuar edhe në Australi e në ketë vend i ndahet toka më 1981-ën për të jetuar përgjithmonë.

Kjo ndarje e tokës nga australianët Muhamet Gashit, iu bë për shkak që kishte një lindje dhe njohuri të veçantë si dhe për shkak që kishte dhjetë fëmijë në Kosovë e që t’i kishte më afër fëmijët.Mirëpo Muhamet Gashi, ia kishte vërë vetit synim A-Zh-në jo vetëm për anëtartë familjarë dhe fshatin por edhe për të gjitha fshatrat afër vendlindjës së tij.Kështu nuk pranoi tokën në Australi, dhe dokumentat kishin mbetur në Beograd.Pastaj pasi punoi këtu dy gjer në tri vjetë, shkon për të punuar në Riekë e në ketë vend punoi gjersa e zuri muri më 1986-ën dhe pas një shërimi primar të Riekës e sjellë në shtëpi djali i mikut apo Hamëz Bytyqi nga Abria.

Sjelljën në shtëpi të Muhamet Gashit, djali i mikut e bëri me mjaft vështirësi pasi rruga kishte çizme gjakpirëse dhe pasi shtati i tij përveç fytyrës kishte gipsin.Kështu shërim pas shërimi Muhamet Gashi, kujtonte vendet e ndryshme të punës në diasporën që dheun ka baltë e jo mjaltë si vendlindja dhe të gjithë fëmijët e tij çuditëshin sa shpesh iu vinte babai nga gurbeti.

Madje çuditëshin edhe fshatrat afër fshatit Gurikuq si dhe vetë fshati çuditej, sepse nuk shkonte muaji pa marrë dhurata të çmuara nga Muhamet Gashi.

Mirëpo dhuratë më të çmuar anëtartë familjarë dhe fshati si dhe fshatrat afër vendlindjës, merrnin nga Muhamet Gashi pasi ai iu dhuronte me kënaqësi njohuri si nga ana gjeografike e poashtu edhe  nga ana historike qoftë për tokën e shiponjave e poashtu  edhe për tokën e diasporës.Madje dhuratë të çmuar kishin marrë edhe vendet e ndryshme të diasporës, sepse Muhamet Gashi me secilin-ën që kishte qëndruar si gjat punës e poashtu gjat kohës së lirë i kishte parë si vetveten.

Shikimi i Muhamet Gashit, kishte bërë diasporën që t’mos e pengonte e as Pengonte Dëshirën e tij për të ardhur në gjirin familjar.Mirëpo Muhamet Gashi, s’kishte qenë plotësisht i kënaqur me arritjën e tij dhe kështu luftonte me sëmundje vetëm e vetëm t’mos vdiste pa përhapur akoma njohuri tek secili-a.

 Dhembja trupore, shpesh e linte në shtratë por kur është ngritur nga shtrati s’pushonte n’mësimdhënie të çdo ane ndaj secilit-ës që shihte afër.Kështu më 1991-ën, dy fëmijë i kishin pasur fatkeqësi në komunikacion dhe Muhamet Gashi që të shkoi sa ma parë tek fëmijët hyri në traktor së bashku me bijën e tij apo fluturën mbretërore pasi t’mirat e tij i kishin harruar edhe vetë fëmija e vëllaut.Mirëpo shoferi apo dhëndërri i kojshisë i ardhur në fshatë, kishte vozitur shpejt dhe Muhamet Gashi përplaset afër timonit ku edhe e çanë pak buzën e poshtme.

Buza i infektohet, nga cigarëja dhe i shkaktohet tomor.Pastaj pasi i shërohen fëmijët, shkon tek djali i dytë apo pëllumbi shpetues në Zvicërr për t’u shëruar pasi mjekësia kosovare ishte e dobtë.

Zvicërra, ta shërojnë plotësisht ia largojnë të gjithë dhëmbët nga goja.

Muhamet Gashi, kthehet nga Zvicërra dhe prapë kënd e shihte që kishte nevojë për njohuri të çdo lëmie me kënaqësi ia dhuronte.Kështu erdhi marsi i 2008-ës, dhe iu ndanë djemtë që t’kishin sa ma afër çdo gjë dhe që t’ia bënin me dije babait se si po iu ndahen katër bijtë.Mirëpo Muhamet Gashit, përveç tensionit që i kishte mbetur nga rasti i çarjës së buzës iu shkaktua edhe diabeti nga vuajtja shpirtërore edhe pse bijtë e tij ia afronin A-Zh-në.Pastaj pas diabetit, iu lajmërohet edhe tomori femror dhe gjendja e tij gjithmonë e më tepër keqësohet.Kështu djali i tretë apo shtylla smeralde, nuk arrinte nga fshati t’kujdesët plotësisht për babain pasi punonte në Kirurgji t’Prishtinës  si kryeinfermier dhe vendosi që t’largohet nga fshati Gurikuq për të jetuar përgjithmonë në Bresje afër Fushë Kosovës.

Mirëpo plakut, iu kishin bërë shumë pika e pika-pika mbushët pusi.Kështu pikat munden plakun, edhe pse kishte një lindje të veçantë dhe një shpirt të Pastër.Pastaj pikat, më 27.l.010 e sollën plakun n’operim n’Prishtinë.

Operimin n’Prishtinë, pranoi edhe pse bijtë ia kishin përgatitur të gjitha dokumentat për në Zvicërr e pikërisht n’përgatitjën e dokumentave kishte shkëlqyer djali i madhë apo Ylli orjentues.Mirëpo operimin, pranoi duke u bazuar tek djali i tretë dhe tek mjektë tanë që pas luftës ndoshta kanë më tepër njohuri si dhe tek gruaja e tek të gjithë fëmijët që do ta ndihmojnë.

Operimin Muhamet Gashi apo plaku, kaloi dhe duket që po shërohet por jo sepse operimit i ka shpetuar fal shpirtit të Pastër dhe Zotit e ky shpirt e mbajti gjallë gjer më 07.lV.010 edhe pse kishte mjaft Vuajtje si nga ana fizike e poashtu nga ana shpirtërore.

Shpirti Muhamet Gashin, e lëshoi n’mesin e të gjithë fëmijëve dhe gruas si dhe rejave më 07.lV.010 afër orës njëzetë e dy.Kështu n’ora tre, të datës tetë nisën nga Bresja për në Gurikuq të gjithë së bashku me babain kufomë të Lulëzuar e lulëzimin e kufomës e filloi djali i katër apo Syshkruari me Lotë n’sy por pa britmë.

Lulëzimin kufomës, ia kishin Dhuruar i madhë e i vogël si nga fshati e poashtu nga shumë anë të Kosovës.

Lulëzimin ndaj Muhamet Gashit, të gjithë e bën jo vetëm n’varrim por edhe n’pesë ditë ngushëllimi që ua caktoi hoxha.Mirëpo Lulëzimin ndaj Muhamet Gashit, sot e asaj dite e vazhdojnë tek bijtë dhe bijat qoftë n’Bresje e Prishtinë dhe qoftë në Malas apo ish-Malishevë e Zvicërr si dhe në Gjakovë e Llap.                                                                                                         

 

Shkroi dhe korrektoi:

Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 28.IV.2010

 

_______

 

Violeta Gashi

 

GJAKU   S’IU  QARKULLON

 

Çështje kombëtare, arkeologon dhe n’realitet Drejton.

Person Shkëlqyes, vajzat ditën e djemtë natën mëson.

Kur Madona e zezë, prangon.

Shtjefën Gjeçovit, gjaku s’i qarkullon.

 

Edhe pse i huaj, çdo shqiptar Respekton.

Çështjën shqiptare, edhe n’gjumë e Perpilon.

Kur Madona e zezë, prangon.

Milan Shuflanit, gjaku s’i qarkullon.

 

Ndihmë secilit shqiptar, si vetës i Afron.

Shehë Madonën e zezë, kur Masakron.

Kap pushkën, n’front shkon.

Kur Madona e zezë, prangon.

Isa Kastratit, gjaku s’i qarkullon.

 

Përveç A-Zh-së, t’fëmijëve edhe fshatin  Gurikuq e Përparon.

Vajzat ditën e djemtë natën, n’53-57-ën, ua Mëson.

Kur Madona e zezë, prangon.

Muhamet Gashit, gjaku s’i qarkullon.

 

Shumë gjak dhe djersë është Derdhur, për Liri.

Paçëruajtësi, n’Shtëpinë tanë Drejton.

T’madhë e t’vogël, pengon.

Athua vallë, pse njërit-tjetrit gjaku s’iu qarkullon?!

 

Shifra:

Shqiponja, n’Zemër.

 

___________

 

Violeta Gashi

 

Prishtinë, më 01.lll.08

 

VDEKJE  T’PAPARA

 

Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!

Që Zinë n’zemër, t’Nënave e vëre.

Që n’Çati t’Bardha, Drenicën e përfshive.

Që t’Madhë e t’Vogël, ngrive.

 

Ah Madonë e Zezë, si shpatë me dy tehe…!

Këmbzën e Armës, Gjakpirëse.

N’Shaban Polluzhën, n’Mehmet Gradicën.

N’Shumë Trima, Ngrehe.

 

Jo-jo Shpatë me dy tehe, është vetëm Zoti.

Që Shaban Polluzhën, Mehmet Gradicën.

E Shumë Trima, Shqiptarë.

N’sy t’Madonës së Zezë, s’i Përloti.

 

Gjëmuan, n’Ragita t’Lumit Drenica vijuanë.

Krahë për krahë, t’dytë menduan:

Që si Uji i lumit, me Gjakun tanë.

Plumbat, n’Tokën e Drenicës u pastruan.

 

Kur vdesin Njerëzit e i varrosim, s’është për t’u Qarë.

Sepse gjashtë javë, t’vdekur qëndruan:

Shaban Polluzha, Mehmet Gradica.

N’Rakita, t’Lumit Drenica.

 

Ah Madonë e Zezë, ç’Bëre…?!

Që zemrat, Nënave dhe Motrave e Fëmijëve.

Si dhe Baballarëve, nga bijtë janë t’Ndara.

Athua vallë, a s’janë këto Vdekje t’papara…?!

 

Shifra:

Syra

 

 

MINJTË  E   NDRYSHËM

 

Në një Shtëpi,  t’Vetëvendosur.

Vërsulën, Minjtë e armatosur.

Çdo Gjë, brenin…!

E, çdo Gjë rrëmbenin…!

 

Shtëpia, edhe pse Shkëlqente n’projektim.

Minjtë çdo Gjë, quanin Shkatërrim.

Shtyllat e Shtëpisë, ishin t’Vetëvendosura.

N’Të,  Brerjët e Minjëve ishin t’Mavijosura!

 

Brenin e brenin, pa u ndaluar.

Ah, Minjtë shkatërrimtarë…!

Dy Shtylla, kanë vrarë.

Shumë Shtylla, kanë marrë.

 

Ah, dhjetë shkurti i paharruar…!

Si n’kohën e sërbisë, i Blinduar.

Minjtë, dy Shtylla i Rrëzuan.

Por Shtëpinë e Vetëvendosur, nuk e  Bluan.

 

…?!

Shifra:

Glaukia