Gazi Buxheli: Qentë

Gazi Buxheli

QENTE

I njoh mirë gjërat në jetë,

se dielli më ka lëshuar dritë,

edhe pse shpesh ngatërruar nga retë,

e qentë që më lehin egërsisht…

…më shumë se retë qentë e ngratë

i doja dhe i dua sinqerisht,

si nostalgji e kohës së lashtë,

kur kishim katër këmbë e nje bisht.

…veç këta qentë e kohës sonë,

çuditërisht flasin si njeri,

teksa lehin duan të thonë:

përse o zotëri, nuk leh edhe ti?!

Por kështu është ujdisur kjo botë,

s’mund të ketë vetëm qen, e vetëm njeri,

pa njeriun qeni do te lehte kot,

pa qenin  njeriu do kish mërziti…

I dua qentë, qofshin edhe zagarë,

se për mua u lodhën duke lehur,

ndaj më vjenkeq, deri në të qarë,

kur s’kam kocka për t’u hedhur…

POST MORTUM

Mbi gurin e varrit,

nuk është shiu dhe era,

breshëri a bora,

që trokasin në buzë mbrëmje,

a buzë agimit,

por mëkatet,

që lëngojnë

kohën e shpagimit.