Liman Zogaj: Loja mbi gurë (III)

LIMAN ZOGAJ

 

LOJA MBI GURË

 

- Poezi-

 

(Zbrazët)

 

LOJA MBI GURË

(Aktorëve lladrocas)

 

Skena te “Shkëmbi i Bardhë“

„Arbëri nuk vdes“ LZ shfaqej premierë

Aty loti u bë këngë

Aty kënga u bë pranverë

 

Spektatorët duartrokitën gjatë

E malet larg ushtuan

-Arbëri nuk vdes thërrisnin aktorët

Do korba u tërbuan

 

Xha Dani e kaloi lumin

Erdhi lart mbi gurë

“Sot edhe shkëmbi foli shqip

E ylberi u bë flamur“

 

Deri në agimin e bardhë

Bukë e kripë në sofër

Për burrat e lirisë

Lladroci u bë vatër

 

 

HARRIMI

 

Shtatë Liqenet e Lurës

Nuk shterin

 

Të dashuruarit

Lajnë sytë e skuqur

 

Në Shpellën e Gadimes

Dashuria ruhet edhe e ngrirë

 

O Zot

A kanë shpirt të gjallë.

 

Në Kalanë e Krujës

Zogjtë paskan bërë fole

Për të mos na mbytë

Harrimi

 

 

NË MES

 

Në mes këngës dhe vajit

Guri dhe deti

 

Unë bonjaku i rrebesheve.

 

Ylberit cili planet

Ia paska falur ngjyrat

 

As gurrat s’i shter

Vetëm shtati të mos i vyshkët.

 

Në mes ujit dhe flakës

Loja me zilen e djallit ters

 

U flakërova

Edhe në natën plot yje

 

 

LAPIDARI NËN DIELL

 

Në pentagramin e vjetër

Si yje të përgjakur

Shkronjat gjuha lashtësia

Kënga krismat liria

 

Sot dje me shekuj

Në pesë cepa të kësaj toke

Plotë me gjak e diell e varre

Bekim i kësaj Evrope

 

Në kaptellët e djepit

Në epitafin e varreve

Krenari e qëndisur

Shqiponja e pa fjetur

 

Jeho o këngë

Ledhato brazdat e ballit

Të shokut tim dëshmor

Në atë lapidar prej guri

 

 

PO

 

Në portat e zemrës

Një krismë

Një dridhje

Bukuria që vret erdhi

 

Dallgë-dallgë deti

Gurë-gurë shkretëtira

Kam frikë

Se na mbytë mëria

 

Tokën e kam

Edhe kullën

Edhe lirinë

Breza hyni në valle

 

Edhe hieroglifët

Bulëzuan nga hiri i përgjakur

Dhe krejt kjo

S’është beteja e fundit

 

Fosilet

Nëpër rrënjë u lidhën zinxhirë

Mos t’i merr era

E t’i bëjë hi në shkretëtirë

 

 

METEOR DRITE

(Dëshmorit Habib Zogaj-ARBRIT)

 

Syri yt Arbër

Si sytë e shqiponjës

I bukur si ylberi

Mbi lumin e Valbonës

 

Lavdi e Lirisë

Gdhendur dhe në gur

Shtat e dorë e Arbrit

Shtizë e shtat në Flamur

 

 

NË TIVAR

 

Plumba në gjoks

Thika pas shpine

Shqiptarit

 

Korba dhe xhelatë

Gjaku rrëke

Tivarit

 

Por lindëm përsëri feniksë

Dhe sot jemi të gjallë

O korba të zi

O i kuqi Tivar.

 

Të rënëve lavdi

Lavdi gjer në diell

Xhelatëve tradhti

Tradhti gjer në ferr

 

 

LULËKUQET MBI VARRE

 

Malësori me xhubletë

Mbi supe plotë halle

Ndali pak haprimin

Te mali me tri varre

 

Si ylber i rrinte shalli

Heq xhurdinë e la mbi gurë

Tri lulëkuqe la mbi varre

Mbi tri varre la flamur

 

Oshtimë nga shkëmbi erdhi

 

Tri lule tri kurorë

Tre engjëj drite

Tre trima tre dëshmorë

 

 

1999 DIMRA

 

Djerrina e Bllacës

As teatër

As varr

 

Blerina i binte një kakute si fyell

Flakoni këndonte këngën

“Oj molla e kuqe

A ma gjen një nuse”

 

Në djerrinë

Mbi kasollet e najlonit

Shiu plumb shembte kulmet

Engjëjt dhe yjet

Sy me sy

 

1999 dimrat u thyen

Terri u bë dritë

Krisma e maliherit

Natën e bëri ditë

 

 

KLASA E IV 16

 

Deri në atë vatër

Ecnim nëpër gurë

Errësira nën diell

Thyhej mbi flamur

 

Si një qiell me diell

Si yje polarë

Në shtigjet e dritës

Skalitur me ar

 

E IV 16

Kërkonte liri

E flaknim errësirën

Për do dritë në sy

 

 

E PRITA

 

Nëpër shekuj

Mbi hirin e zjarreve kurrë të fikura

Edhe foshnjat belbëzonin

Atdhe toka ime

 

Që tremijë vjet

Drenica i nis dasmat me krisma

Kosovës ia përkëdhel ballin kënga

“Thërret Prizreni mori Shkodër”

 

Te Ura e Fshejtë

Ajkuna flet me zërin e gurrës

Aty shërohen miopët

Me himnin “Pak dritë të lutem”

 

E prita

Për secilën pikë gjaku

Edhe poeti e pagëzoi kryeveprën

“Pavarësia ime”

 

 

BIOGRAFIA E DRITËS

 

Nga dëftesa e kallur

E hoqa pak shkrumb pak hi

Si fanar pas mjegullës

Rrezatonte shkronja D

 

Shkretëtirave

I lashë shatë palë lëkura

Te një gur

E skalitur shkronja R

 

Në aeroportin e ri

Udhëtarët kishin marramendje

Horizontin e tundën duke u përkundur

Piloti mbante inicialen I

 

E puthëm tokën

Si bukën

Prej sot betohem në dhe

Dalja ishte te shkronja T

 

Në kullë

Era e shfletonte

Një libër

Që u hap te shkronja A

 

 

HESHTJA U BË KRISMË

(Aktorit Bekim Fehmiu)

 

Edhe në skenat plot mjegulla

Mbledhësi i puplave

Kthehet në vatër

Hi ylber diell

 

Një jetë të tërë

E mbajte peng dashurinë

Për një copë urnë

Për gurgullimat e Lumbardhit

 

Në teatrin kafaz prej hekuri

Luaneshës ia mësove gjuhën e hyjnive