| E premte, 17.12.2010, 10:57 PM |
HARRUAM ÇDO GJË
Ende plagët e luftës nuk na janë shëruar ,
Ende shkrumbi i zjarreve duke kundërmuar ,
Ende n’ shumë shtëpia nuk tymon oxhaku ,
Ende s’ është terë toka e qullur nga gjaku !...
Varret e dëshmorëve ende s’ janë rrafshuar ,
Eshtrat e të zhdukurve ende s’janë zbuluar ,
Dhe lotët e nënave ende s’ kanë shteruar –
Vuajtjet edhe tmerri shumë shpejt janë harruar !?
Gjatë ditëve të luftës ,në vaj e në gjëmë –
Si vëllezër e motra rrinim këmbë për këmbë ...
Bisedonim s’ bashku ëmbël me shumë mall –
Asnjëri s’ besonim se do t’ shpëtojmë t’ gjallë ?!
“N’ dashtë Zoti t’ shpëtojmë dhe t’ jetojmë në paqe –
Tri ditë në jetofshim – kemi me u kënaqë “!
Por kur erdh liria – armiqtë u dëbuan ,
S’ shkuan as tri ditë – t’ gjitha u harruan !
Hapat drejt lirisë – vazhduan me të vjetrin ,
Ngjallen fanatizmat prapë me njëri – tjetrin !
Lindin thash e thënie , hasmëri shumëfish –
Thua se njëri – tjetrin duam ta hamë mish !
E harruam luftën , motër edhe vëlla –
Asnjëri s’ do tjetrit , as sytë me ia pa !
S’ respektohen t’ afërmit , s’ nderohet i vjetri ,
Askush s’ shkon n’ vizita kurrë te njëri – tjetri !?
Jetohet në bredhje – n’ atë anë e n’ këtë anë ,
Duke përgojuar – askënd t’ mirë s’e lanë !
Jetohet me shpifje – refren që nuk pranë :
“Jo, more , ky nuk banë – jo, as ai nuk banë” !
Demir KRASNIQI
Gjilan, më 15 .12. 2010.