Cikël poetik nga Ndrekë Zalli (I)

Ndrekë Zalli

S’ANKOHEM

Egër përjashta terbohej acari,

por n’shtatin e ngroht’ nusja kishte vapë;

kur n’kulmin e qejfit zhurmoi celulari

e ajo rând e nami para se m’e hapë.

“Zemër, -ndjeu zanin e burrit n’aparat,

-dashnia për ty më mban me ngrohtsi,

jam n’pun’, përjashta, në t’gjashtin kat,

asht zero gadë e gadi jam t’u ngrí”...

“Je burrë, -tha nusja, -e s’t’shkon ankesa,

duhen sakrifica për t’âmblën dashni,

prej vuejtjes e lodhjes dhe mue po m’del djersa

ktu jam nën nji e prap’ duroj pa u ndí”...

GJYNAH!

Gati s’i ra pika kur hyni në shpi

lodh’ e mërzit’ prej rrugës së gjatë

e n’vend që t’gjente prehje e qetsi,

gjeti të shoqen me nji lypës në shtrat!

“Se je e pacipë kaher’ e kam ditë,

- shfreu n’mllef e shamje burri qyqar-

por s’e besoja se kaq posht’ ke mbrritë

sa me m’tradhtue me nji cop’ lypsar!”...

“Krejt kot nevrikosesh, mor i ngratë!

- ia pret e shoqja e qet’ e pa zor’-

Nuk kisha si e përcillja “duarthatë”

kur m’lypi “ndo’i gja që burri s’e përdor”.

IA HODHA!

“Burrë, e vë re sa her’ shkoj n’zyrë

e veshun leht’, me fund a fustan,

ai shefi jem e ka për detyrë

me m’ba me u njit’ deri n’tavan.

Për ndonji dosje pa vler’ që m’lypë

o thjesht, demek, për pluhna me pa

kambngulës m’urdhnon der’ nalt me hypë

e vetë m’mban shkallën për mos me ra”...

“Mir’ që u kënaqka veç sytë tu’ kullotë

edhe s’tenton me dorë ty me t’prekë,

por n’shkallë kur t’ven ka hall ai rrotë

me t’pa prej poshtë shalë edhe brekë”.

“E kam kuptua se çfar’ halli ka,

por sot ia hodha, keqas jam tallë,

edhe asgja ai s’mujti me pa

se hjekë i kisha pa hyp n’shkallë!”

PUTHJA E PARË

“Eh!- shfryu grueja me nostalgji,

vështrimin n’at’ vend me mall tu’ hjedhë.-

N’kët stolin e parkut, dikur n’rini

ti puthjen e parë at’her’ m’pate vjedhë”....

“M’kujtohet, -tha burri pa msheh mërzinë,

-vedin mallkoj çdo ditë për gabimin,

prej ktij faji un humba lirinë

dhe ende sot po vuej dënimin”.

LUM SI TI!

Po i mburrej njani shokut përbri

ndërsa po ecnin nji rruge përpjetë:

“....Engjëll parajse në kjoftë njeri,

them, ime shoqe e para do t’jetë”...

Psherëtiu i dyti e ia ktheu fill

(por s’u kuptue serioz a tu’ tallë):

“Eh, lum si ti që e paske në qiell

se un’ i shkreti e kam ala gjallë”

“....NJI MINUTË!”

Nji besimtar, n’sa ishte tu’u lutë

e pyeti Hyjin me shum përulsi:

“Ç’vlerë ka për Ju, o Hyj, nji minutë?”

iu dha përgjigjja: “Nji përjetësi!”

“Po nji milion, o Hyj, sa ka vlerë?”

për euro e kam fjalën, jo për liret’ e markë”...

Përgjigja prej nalt s’vonoi dhe kët’ herë:

“Ma pak se nji qindarkë!”

“At’herë, Ju lutem, ma jepni nji milion”

iu lut besimtari me gaz e tu’ ngutë,

por dhe përgjigja prej Hyjit s’vonon:

“Mos u mërzit, -I tha, -prit nji minutë!”

MBËSHTETJE

Ndodhi nji ditë në mes të Tiranës,

te Piramida, sa del nga ura

që hyn në rrugën përgjat’ Lanës

lehtas u përplasën dy vetura.

Doli prej njanës nji kolos djalë

e egër iu sul kolegut të gjorë,

e kapi për fyti, e mbyti me fjalë

dhe pse mâ s’shumti ai kje fajtor.

“E di ç’të bëj? Në qofsh djalli vetë

unë të thyej brirët, more gdhë”...

Përgjigjet gruaja e tjetrit fare qetë:

“Ti mund t’ia thyesh, por un’ prap’ ia vë”...

NDRYSHIMI

Takohen dy shoqe nji dit’ n’pazar,

nji orë rrok e puth aq shum’ ishin thà

mandej bisedës ia shtuen mbar’ e mbarë

se kishin plot nji vjet pa u ndi e pa pà.

“Ele? – pyet e para, -si shkon martesa?

burri çka thot’, a xuni ndopak mend?

se vjet, m’kujtohet, tundej ndërtesa

kur xheloz bahej pa shkak e pa vend”.

“Tash situata s’asht mâ si vjet,

përshtypje kam se ka ndryshue pak,

sot, n’pamje t’parë, duket mâ i qetë

e mâ nuk bahet xheloz pa shkak”...

“Vërtet s’asht mâ aq xheloz i marrë?!”

-e pyet e prej g’zimit shoqja u ngazëllye.

“Jo, xheloz ai asht mâ shum’ se mâ parë,

por tashti, t’paktën, ka shkak e arsye”...

TRE KULME

Kulmi, besoj, për nji hidraulik

që pun’ të arta prej duerve ai qet

e ka nam e zâ si mjeshtër e teknik

asht që t’i pikojë.... hunda e vet!

Kurse kulmi për nji kasap

(djalë i ri, sa i vumë kunorë)

do t’ishte urdhri që e ban zap

mos me prek’ “mish t’bardh’” me dorë!

Por besoj se kulmi i kulmit

për nji llogaritar do t’jetë

t’hyj’ e t’gjej’ n’dhomën e gjumit

gjysmën e tij me nji të tretë!

NË STUDION E GJINEKOLOGUT

“Alo! –u ndi nji zâ femne n’receptor,

-Jam vajza që vizituet sot n’drekë;

deshta t’ju pyes për diçka, doktor:

Mos kam harrue te ju nji pal’ brekë?”

“Ktu s’ke lan’ gjâ”, tha mjeku me bezdi

se ndodhej n’shoqnin’ e nji artisti.

“M’falni për shqetësimin, po ku i lash’ s’e di,

... po pyes njëherë andej nga dentisti”

PUSETA

Nji dit’ të bukur majit

nji vajz’ vesh’ holl’ e lehtë

po bridhte bulevardit

tue mbajt’ hundën përpjetë.

Deh’ keqas prej krenisë

dukej se s’prekte n’tokë,

por çante mes njerëzisë

pa kqyr’ bordur’ as gropë.

E n’fakt nji gropë, papritë,

e hodhi sa gjat’ gjanë

“sekretet” tue nxjerr n’dritë

spektakël n’shesh tue dhanë.

Shum’ “foto” vajza shkrepi

e t’gjith’ dolën tue qeshë,

se, ndoshta, nga i nxehti

jo t’gjitha i kishte veshë.

Policit që e mbuloi

për me u shfajsu’ e shkreta

i tha: “Diçka vërtet m’hutoi,

por fajin e pat’ puseta”.

Kqyr rrethn polici plak,

por n’shesh nuk pa pusetë,

leht’ qeshi nën mustak

e dy fjal’ tha ai qetë:

“Vërtet shum’ kam shetitë

kam ndí e pa shum’ n’jetë,

sot s’pari jam tu’e ditë

se i thokan dhe “pusetë”!

Atë, andej n’anë tonë,

që s’jan’ kaq me kulturë,

të paktën der’ tash vonë

e thirrshin .... si dikur”.

I NJAJTI AVAZ!!!

Mbrapa kishte mbetë vend’ i huej, kurbeti,

përpara at’ po e priste e ambla shtëpi

dhe nusja e bukur për t’cilën i shkreti

prej ndamjes së gjatë ishte thà e shkrì.

Sa hyni n’dhom’ t’gjumit ia nisi duhia,

s’priti me hanger as priti me u lá,

prej zhurmës e ofshamave ushtonte shpija

se kishte pes’ muej ai t’shoqen pa e pá.

Por trokitjet n’mur i hodhen përpjetë

e zani i kojshis’ gjëmoi plot maraz:

“Tash pes’ muej rresht s’na leni me fjetë,

përdit’ e përnatë i njajti avaz!”...

DHIA

U bind e u serit Tushi i shkretë

me dhi për laku kur pa kojshin’ e vet,

por habis’ së Tushit ai iu përgjigj qetë.

“E bleva për fmi, për nji pik’ bylmet”.

“Po ti jeton n’pallat, në katin e tretë!

je vet’ i gjashtë e veç dy dhoma ke!”...

“Për fmi e bleva, me fmi ka me fjetë

në dhomën e gjumit, aty bashk’ me ne”.

“Ty t’lumtë për kurajon, mor kumbarë,

por n’psillek e qelbinë a mund t’jetohet?!”

“Do t’vuej’ e shkreta javën e parë,

mandej s’ka ç’ban, dhe kjo do t’msohet!”...

POLICËT NË PLAZHIN E ULQINIT

Me kap’ nji t’arratisun

që çau përtej kufinit,

mbas tij dy vet’ jan’ nisun

deri n’nji plazh t’Ulqinit.

“Ktu tash ia humbëm gjurmën

- i dhan’ qendrës mesazhin -

se ai u fut në turmën

që plot e ka mbush plazhin”

Mbrrin urdhni prej drejtuesit:

“Raport due për çdo gjâ;

Shikoni mir’ pushuesit,

janë burra apo gra?”

“Asht marre për m’e thanë,

por kshtu kurr’ s’kena ndeshë

e s’mund t’dallojm’ çka janë

se n’trup s’kan’ asgjâ veshë!”

POR NDODH…

Bujë bani anembanë

n’ekrane e gazetë

çudia se nji nanë

kish’ lind’ fmi’n e njëzetë!

Stafi i nji reviste

mâ t’mirën çoi n’terren

për marrjen e nji interviste

ksaj nane-fenomen!

“N’se shkakun don m’e gjet’,

ka vetëm nji spjegim:

Dit’-nat’ tash njizet vjet

s’jam nda prej burrit tim...”

“Zoj’, –nënqeshi gazetarja,

- luhet me rregulla loja;

dhe mue m’pëlqen cigarja,

por ndodh që e hjek nga goja”...

PROVA

Mbaroi dasma, ra qet’sia

e në paq’ u zhyt shtëpia

at’ mbramje të vonë;

kur polici, dhandrri i ri,

bashk’ me nusen si perri

u tërhoqën n’dhomë.

Qull prej djerset, lodh’ prej k’cimit,

deh’ prej qejfit, shend prej g’zimit;

gjaku tue iu vlue.

Pa e folun asnji fjalë,

hoqën teshat dal’ngadalë

ndër sy t’u shikjue.

Mbeti burri n’kamb’ i ngrimë,

harroi gati me marr’ frymë;

zemra kje tu’e lanë.

Tue pa gjithat’ mrekulli

ashtu t’zhveshun para tij

porsi nimf’ a zanë.

Por kjo gja zgjati krejt pak,

se shpejt ndjenjat bani zap

e nusen n’krah mori;

për habin’ ma t’madhe t’saj

s’e çoi n’shtrat, po drejt e n’banjë;

n’vask’ me uj’ e hodhi.

Ndërsa vet’ ai n’an’ u ul

e mbi t’shoqen u përkul

tu’e mbajt’ me kujdes;

me vëmendje tu’e kqyrë

jo në gjoks e as në f’tyrë,

por diku aty n’mes.

Nusja e shkret’ mbeti pa gojë;

se çka ishte gjith’ kjo lojë,

s’po merr vesht asgja;

Ashpër kqyr at’ rrot’ hajvanit

‘dhe e pyet me ‘i fije zanit:

“Burr’, çka je tue ba?!”.

Por polici hiç s’po flet,

vazhdon qetë punën e vet,

provën pa e ndalë;

kur u bind e u sigurue

edhe m’soi çka desht’ me m’sue,

ia ktheu me dy fjalë:

“Gjith’ kët’ prov’ që t’duket lojë,

do gomista me përvojë

mue mësue ma kan’;

Ba me ken’ goma e shpueme,

fute n’ujë, asht e provueme,

qet flluska se s’ban …”.