Liman Zogaj: Një jetë nëpër dhembje

Liman Zogaj

NJË  JETË  NËPËR  DHEMBJE

Nënë Tereza

Një qindë vjet

Udhë,

Dritë

Me dhembjet e Nënës

Me dashurin e Engjëjve.

Mjer unë

Që se jeton këtë shekullë

Çarls Darvini,

Do ta pysja:

Sa janë Njëqind vite

Nëpër  dënesje,  dhembje.

Ofshamë fëmijësh.

Do të uleshim

Në laboratorin plot eproveta

E do të ma thoshte shqipë:

-kurrën e kurrës nuk digjen

As gjenet,as indet,as gjaku.

Po të ishte gjallë

Ç.Darvini

Do ta pysja:

-Si ti pagëzoim:

Njëqindë vjet dritë

Një shekullë nëpër plagë.

Dhe , sot më erdhi si fëshfërim

Nga dheu

Si një zë engjulli nga qielli

Dhe  e degjova me zemër:

Një yllë drite , më tha

Një copë diellë

Një dasshuri prej nëne

Një Meteor i Mirësisë

-Nënë Terëza e buzëqeshjeve