Gjon Neçaj: Iku…

Gjon Neçaj

IKU…

(Bacalokut)

Këtë mëngjes mesnëntori,

Gjakova doli në agun e mjegulluar,

Me lotë dhimbje në konstelacionin e kësaj dite

verbuese,

Ndonëse dielli rrezatonte n’kullën e Mehmet Dinës

Në Gjocaj të Junikut.

Zanat në Bjeshkët e Nemuna veshën rrobat e zeza,

E filluan vajtimin e përmortshëm për Bacalokun…

Din Mehmeti tashmë prehej në tokën e amshuar

Të vendlindjes së tij,

Gjakovë…

Mbi qiellin e shqiptarise filluan rigat e shiut…

Peshë dhimbje mbi ty ,Kosovë!...