| E hene, 08.11.2010, 09:42 PM |
Sejdi Berisha
SHËTI NËN DRUNJTË E VJESHTËS
E ruaj hapin
Gjethin e rrëzuar për ta mos lënduar
Nën këmbë
Zhurma e stinës ngjyrë dylli shushuritë
Lisat më shikojnë nga lartë
Mos i shkel gjethet
Kurora na ka ngelur thatë
Nën te shumë ëndrra janë rrëfyer
Shumë kurora dashurie janë thurë
Nga ky siklet
Ngrita kokën lartë
Pikat e shiut lotin në sy ma shkrinë
Shëtisë nën lisat e vjeshtës
Me kokë të rënduar
E me plot mendime
Me dhembje të brumuara
Nëse doni
Hyni në mua
Por thellë gjurmoni
Për ta kapur këtë paqartësi të çmendur
Pyes dhe pyes me dhembje
Pse në këtë poezi
Aq tmerrësisht më mungon
Shumësia e fjalëve
TRI BUKË
Një bukë ia dhashë një zhelanit
Bukën tjetër një gruaje me bark sa koshi
Bukën e tretë mendova ta ndali për vete
Por e lash në tryezën e një hoteli
Krejt ëndërr ishte kjo
Të tria i pashë në tryezën e korruptës*
Edhe bukët i kishin vjedhur
Le t’i dërgojnë në muze
Histori për të treguar
________________
*Shprehje e autorit për korrupsionin
TRI PLASJE
Njërën e kisha montuar
Në hyrje të një kasolleje
Një tjetër në kufi toke
Të tretën në tempullin e territ
Për t’i aktivizuar i lashë
Por nga frika apo ligësia
Askush nuk bëri ballë
T’i shndërrojë në zjarr
Njëri
Të tri plasjet i kishte marrë
Në kasolle i kishte vendosur
Më mirë të zhduket kolibja
Çudi
Është më pa dhëmbë
Kishte thënë
VËSHTIRË FSHEHTËSITË PËR T’I PËRQAFUAR
Sa vështirë është
Fshehtësitë për t’i përqafuar
Kur nuk i ke parë asnjëherë
Vështirë është
Këngën e harruar ta këndosh
Se zjarri të vjen në përqafim
Intimen e tradhton
Pluhuri i trashë telat e kitarës
Në dhomën plot merimanga
Në dhomën me zukatje mizash
Sa vështirë
Me pikturën e dhembjes për tu shoqëruar
Vështirë ta përqafosh
Fshehtësinë e shpirtit
E cila vetëm djegë e djegë