Poezi nga Vahit Nasufi

Vahit NASUFI lindi më 9 gusht 1945 në fshatin Veleshtë të Strugës, Maqedoni. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, Normalen dhe Shkollën e lartë Pedagogjike në Shkup. Me shkrime filloi të merret që nga bankat e shkollës fillore. Shkruan kryesisht poezi dhe prozë për fëmijë. Vahit Nasufi jeton dhe punon në Veleshtë. Është anëtar i Shoqatës së shkirmtarëve të Maqedonisë që nga viti 1983. Dhe, i Lidhjes së Shkrimtarëve Shqiptar në Maqedoni.

Autori deri më tani botoi këta libra: Valët e Drinit, poezi (1980), Dallëndyshja dhe lisi, poezi (1984), Kush ëndërron më bukur, poezi (1985), E kam shok bilbilin, poezi (1987), Koha e xixëllonjave, poezi (1987), Heshtja e gurit, poezi (1994), Gjyshja i numëron yjet, poezi (1996), Pesha e gurit, poezi (1997), Limalot, poezi (1997), Edhe pak Hënë mbi mal, poezi (2005), Erë Drini, hajku (2009) etj.

EDHE PAK HËNË MBI MAL

Nuk është vetëm fjalë

nuk janë veç dy zanore.

dhe, tre bashtingllore

është diç më shumë.

Të rrish gjithë jetën në gjumë

natë e parë, natë e dytë

veç je humbur.

Mbytesh në detin blu

bëhesh shok i ëndrrës.

Dhe, nëse do të largohesh

ajo s’të lë të ikësh

s’iket prej vetvetes!

Nëse për një çast

ta zëmë se ti humbesh

atëherë më ti nuk ekziston

pra, ke vdekur i gjallë.

Më mirë që ke shok ëndrrën.

Është natë. Hëna të përcjell

deri te lëndina mbi fshat.

Hëna, ti dhe yjet.

Edhe pak Hënë mbi mal…

Vjen nga mezi i natës

Vjen nga mezi i natës. Atëherë

me siguri, ose do të shkëlqej Hëna

se do të bie shi.

Në sfondin e një bine artisti diletant

mbytet në patetikë, kurse xixëllonjat

natën mundohen e mundohen

të shesin pakëz romantikë!

Vjen nga mezi i natës… Nëpër terr

e veshur hyjnisht dhe ma sjell

në shtrat të Bukurën e Dheut!

Atëherë, ëndërra nuk është vetëm ëndërr

edhe pse vjen nga mezi i natës…

Parandjenjë

Në pikë të ditës ma vrave dritëhijen

bshkë me profilin tim të buzëqeshur.

Sa po kisha filluar një ëndërr të brishtë

edhe pak do bëhesha legjendë!

Dhe, tani jam nisur një rruge

për të më ndjekur ky mister.

Nëse më çon grykës së atij lumi

mos më mbyt para se të dalë Hëna!...

Hajku

Prej së largu

Ta ndjej aromën

Erë Drini.

***

Nëpër syrin e ujit’

Syri im

Rrjedh lot malli…

***

Edhe pakëz Hënë

Mbi mal.

S’kemi kohë për t’u puthur!

***

Për syrin

E ujt’ të Strugës

I kam borxh Fluturës…

***

Çeli fusha

S’e këputa

Një lule për ty!

***

Kungujt

Zgjatën duart.

Prekën gjarprin!

***

Bora

Zuri borën.

Ky mal di një stinë!

***

Era më tha:

Eja me mua!

Pastaj iku, më la.

***

Një ditë

Rrapi më tha:

E di sa vjet ke?

***

Mbi shtrat

Ra Hëna.

E mbulova të flejë me mua.

***

U humba në ëndërr.

Hëna për dore

Më çoi në shtëpi.

***

Nuk vij sonte,

Bukurezat më ndalën

Për darkë.

***

Lamtumirë Rrap

Ika

Me gjethet!

***

Unë i bie fyellit,

Naimi mbledh

Lulevere.

***

Qershia

S’di ç’është tregu.

E shesin të tjerë.

***

Vëllezër.

Drini i Bardhë

Ia lan sytë vëllait të vogël.

***

Mjellmë  e bukur,

Të pres

Në Shën Naum!

***

Thonë se bunaca

Sa herë del mbi liqen,

Është duke pritur Lasgushin.

***

Pikuan gjethet,

Gjethet e Rrapit.

Ç’duhen pa dallëndyshet.

***

Rri nën Rrap.

Rrapi qan

Bashkë me shiun.

***

Gorricat e verës,

I ha dimri

Të papjekura.

***

Dënojeni kosën

Me vdekje.

Sa lule ka prerë!

***

Dua të eci

Me hapin e lumit.

Drini s’më pranon për shok!

***

U tremb nata.

Në lis

Korbi i Poes!

***

Edhe pak

Hënë mbi mal.

S’e korrëm një rreze!

***

S’je ylber

Pa të kuqen

E Omer Kaleshit!

***

Libër i grisur.

Mbi kopertinë

Leh një qen.

***

Vathën s’e zë

Gjumi.

Ka frikë prej ujkut!

***

As hija

S’më vjen pas,

Jam a s’jam unë?!

***

Bjer sa të duash

O shi!

Rrapin e kam ombrellë.