Vangjush Ziko: Kafe e mallit

Vangjush Ziko

 

KAFE E MALLIT

 

 

KAFE E MALLIT

 

Pleqtë mblidhen

të pinë kafe

Plakat të bëjnë fjalë.

Ju s' e dini

se është një kafene

ku pinë kafe përzjerë me mallë.

 

S' e dini

se ora e tyre ka mbetur

me orën e avionit që i nisi.

Se orëndreqës

nuk ka për t' u gjetur

akrepët e saj t' i lëvizë.

 

Se gdhihen dhe ngrysen

në dhe' të huaj.

Se janë bërë shtetas të tij

me kohë

Por pasaportën e vjetër e ruajnë

pranë ikonës.

 

As dëshirën e tyre të fundit

s' e dini.

E mbajnë të fshehtë,

për vete.

Me atë pasaportë ata do nisen

në atë jetë.

 

 

ZJARRI I MALLIT

 

Me një fije shkrepse

ndez cigaren

dhe zjarrin bubulak.

Një kujtim.pa dashur fare,

mallin tim e përflak.

 

Me një rreze drite

ndriçoj errësirën,

terrin e natës zboj.

Një fjalë e ëmbël.e mirë

mallin tim e zgjon.

 

Me një ëndërr të dhimbshme

futem dhe dal nga një varr.

Gjithnjë në rrugë nisem

dhe kthehem

përzhitur me zjarr.

 

Dhe kthehem i bukur,

rinuar

Me thinjët përzhitur në flakë.

Dhe mallin dot nuk e shuaj

Digjem në të pakëz nga pakë.

 

 

DIVORCI I BOTËS

 

Bota po çmendet.E di.

Jetojnë e ndahen çiftet

Dhe botës s' i duket çudi,

As turpërohet.As vritet.

 

Ndahen dhe bijtë nga nëna

Me lotë dhe mall në zemër,

Me fjalë përgjysmë të thëna,

I ndjell kjo bota shemër.

 

Avionët me krahë çeliku,

Me drita,flamurë të ndryshëm

I shpien në dasmën e shpikur,

Përcjellë mga retë si krushqër.

 

Në dasmën e jetës së tyre,

Në dasmën që zgjodhë vetë.

Por nëna nuk është nuse

Ta ndash e të marrësh tjetër.

 

As jeta nuk është lodër

Me thinja,pa thinja qofsh.

Mund të firmosësh divorcë,

Veç zemra nuk njeh divorc.