Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Eduard M.Dilo: Rozafa, nga Lume M. Juka

| E diele, 31.10.2010, 07:56 PM |


Lume M. Juka
Lume M. Juka
Nga Eduard M.Dilo

 

Ne nje bisede qe kisha pase ne telefon me Znj. Lume M. Juka kisha marre ne shenim ne nje fletor cfare me kishte thene  te cilen e gjeta papritmas dhe me duket interesante ta percjell ketu. Uroj qe dhe lexuesit ti duket aq interesante sic me duket dhe mua.

Zonja Lume me tha:

"Mbasi lexova krejt rastesisht "Shpetimi"*, aty ne Shkodren qe e due fort, tuj  sodit Kalane e bukur te Rozafes,heret ne mengjez  ku dielli sapo kish fillu me i perkedhel krenet e saj, Kala e cila ka nje histori sa prekese aq dhe kuptimplote(e vecante 

kjo jo vetem ne Ballkan, por dhe me gjere), ne bllokun e shenimeve qe shpesh e kam te pa ndare, me nje laps te vogel, e mbushun plot emocione nisa te shkruaj:



ROZAFA

 

Tre vllazen punojshin,ndertojshin nji kala

Ishin fort t'merzitun, s'dijshin cka me ba ma;

Cka u ndertonte dites, naten u zhgatrronte, 

E n'e nesre puna prap u rifillonte.

S'bashku, tre vllaznit nji njeri t'dijshem kerkuen;

E gjeten-dhe me vemendje ate e ndigjuen:

"NE SE DISHIRONI KET KALA N'KAMBE ME E CUE

 NJI GRUE NE MURET E SAJA DUHET M'E FLIJUE"

Keshtu foli dijetari, dale nga dale, 

Me dhimbje fort te madhe, por pa u ndale.

Ne mbramje, vllaznit u kshilluen e lidhen bese:

"NUSJA QE DO T'SJELLE BUKUN NESER N'MUR TE MBESE"

 

Dy te mdhajt, mjerisht besen e tradhetuen...

E grave te tyne, gjithcka i diftuen.

Nuses se vogel, ROZAFES, m'u flijue i takoi,

Dhe ajo me vetmohim kete e pranoi.

 

Fale tejet, Rozafa, kjo kala asht cue, 

E gjithnji-gjate shekujsh- vazhdon me jetue, 

Ty t'kujtojme gjithmone me mirnjohje e krenari

Jo vetem Shkodra e jote por mbare kjo Shqipni.

 

Vetflijimi per nji ideal kuri s'shkon kot, 

Keshtu ka kene perhere, Keshtu asht edhe sot. 


Shkoder, 24 Shtator, 2004  

LUME M. JUKA



  *SHPETIMI

              Dino Buxati

Shkruaj, te lutem! Te pakten dy rreshta, edhe ne se shpirti eshte i trazuar dhe nervat nuk mbajne me.Por cdo dite.

Me dhembet te shternguara, qofte edhe dokrra pa pike kuptimi, mjaft te shkruash.

Te shkruash eshte nje nder iluzionet tona nga me qesharaket dhe me patetiket. 

Kujtojme se c'bejme tek shkarravitim rreshta qe prerdridhen te zinje mbi letren e bardhe. 

Sidoqofte, ky eshte zanati yt, qe nuk e zgjodhe vete, por ta solli fati, vetem kjo eshte porta nga e cila ti, mbase,do te mund te gjeshe shpetim.Shkruaj, shkruaj.

Ne fund te fundit, mes tonelatash letre per t'u hedhur,nje rresht do te mund te shpetoje.(NDOSHTA).